Aujourd’hui, ce doit être la journée Potsdam. Je parts à la gare centrale. Pour cela, je prends d’abord le bus no 25, puis le métro à la station Anhalter Bahnhof. En passant, je constate qu’il reste un morceau de la gare d’autrefois. Il me faut encore changer à Friedrichstrasse pour arriver à la gare centrale. Là, je me renseigne à l’office du tourisme : il faut prendre la ligne de S-bahn no 7 jusqu’à la gare de Potsdam.
J’y arrive. Là, il faut prendre un bus jusqu’au château de sans-souci (sans-souci en allemand). Je remarque au passage la rue Voltaire. A l’arrivée, un moulin, avec les ailes en mouvement. Je m’attendais à quelque chose du genre château de Versailles, c’est tout petit. Deux guichets suffisent pour vendre les billets d’entrée. La visite est encadrée, mais chacun a un audio-guide dans sa langue.
Dix pièces en tout, et c’est fini. Au dehors, il pleut. Un autre palais (le nouveau palais) se trouve à un autre endroit. J’y vais à pied par le parc, sous la pluie. Il est fermé à la visite. Il y a aussi d’autres bâtiments à colonnades, occupés par l’université de Potsdam.
Je retourne en bus vers le centre-ville. Les rues sont très larges. Je déjeune dans un restaurant très agréable, d’une soupe de pommes de terre et d’un gâteau.
Il est quinze heures. Je peux encore aller voir, en tramway, le pont de glienicker (Glienicker brüke) où les pays de l’est et de l’ouest s’échangeaient les espions.
Ensuite je rentre à Berlin, m’arrête à Friedrichsrasse et visite l’ancien poste de contrôle de la RDA transformé en musée.

Hodiaŭ devas esti la tago de Potsdam. Por tio, mi prenas unue buso numero 25, poste metro al stacidomo Anhalter Bahnhof. Pasante, mi konstatas ke restas unu peco de la antaŭa stacidomo. Mi ankaŭ devas preni alia metro al Friedrichstrasse por alveni al centrala stacidomo (Hauptbahnhof). Tie mi informiĝas al turismo oficejo. Mi devas preni la S-bahn numero 7 ĝis Potsdam stacidomo.
Mi alvenas en Potsdam. Tie, mi devas preni buson ĝis la kastelo de « sen maltrankvilo », « sans-souci » en germana kaj franca lingvoj. Sur la vojo, mi remarkas la straton « Voltaire » (fama francio filozofo dum la dek-oka jarcento kiu preparis francan revolucion, amiko de la prusio rego Frederik la dua ).
Al alveno, unu muelilo kun ĝiaj aloj movantaj. Mi antaŭvidis ion kiel kastelo de Versailles, en francio. Tute ne : kastelo de sen maltrankvilo estas malgranda. Nur du biletejoj sufiĉas por vendi biletojn.
Vizito estas per grupo, sed ciuj havas aŭdiogvidilo en siaj lingvoj.
Dek ĉambroj entute kaj estas finita. Ekstere, pluvas. Unu alia kastelo, “la nova palaco” troviĝas en unu alia loko. Mi iras tien per parko, sub pluvo. La palaco estas fermita por viziti . Estas ankaŭ pluriaj domegoj, kun kolonoj, okupitaj per Postdam universitato.
Mi revenas al urbo centro. Statoj estas tre largaj. Mi midtagmanĝas terponoj supon kak kukon.
en agrabla restoracio.,Estas dek-kvin horoj, Mi ankoraŭ povas iri vidi , per tramo, la ponto de Glienicker (Glienicker brüke) kie Uestoj kaj Oestoj landoj estis interŝanĝantaj spionojn
Poste mi revenas al Berlino, kaj altas al Friedrichsrasse por viziti antaŭa limo kontrolo domo de DDR (germana demokratika republiko), nun transformita en muzeo.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi