Je suis comme d’habitude, bien en avance à l’embarcadère, suffisamment pour être deux fois importuné par des gens qui me demandent de l’argent.
La traversée se fait dans le brouillard. Il ne se dissipe qu’en arrivant à Helsinki. La traversée dure deux heures, et coûte trente-sept euros.
J’achète un billet de transport pour la journée, et rejoins la gare d’Helsinki. Je laisse mon sac à la consigne et prends un tramway. Je descends place du marché, sur le port. C’est la fête, et un jour spécial, où tout le monde a le droit de proposer de la nourriture dans les rues. Dommage, je viens de manger dans un « Mac Do ».
Je prends le bateau pour l’ile de Suomenlinna, réputée pour ses fortifications (construites par suedois à partir de 1748), classée au Patrimoine Mondial de l’UNESCO. Je fais une traversée rapide de l’ile, et reprends le bateau.
Je regarde de loin une église, visite une grande place, et reviens à la gare.
Je dois prendre le train de banlieue pour aller chez la personne qui m’héberge. Ce n’est pas facile de prendre un billet : les automates ne veulent pas. Je dois attendre mon tour et l’acheter au guichet.
Je trouve le bon train, le bon arrêt, et la bonne maison. Nous passons une bonne soirée, en mangeant une bonne soupe épaisse. Nous buvons un peu de vin australien, et discutons en esperanto.

Mi kiel kutime, fruas al la kajo, sufiĉe da tempo por esti tedita per du homoj demandante monon.
La kruciĝo estas en la nebulo. Ĝi dispelas nur kiam ni alvenas Helsinkon. La vojaĝo daŭras du horojn kaj kostaj tridek sep eŭrojn.
Mi aĉetas vojaĝbileton por la tago, kaj iras al la fervoja stacidomo. Mi lasas mian sakon en la deponejo. Mi iras trame al la placo de la merkato, apud la haveno. Tie estas festo, kaj hodiaŭ estas speciala tago. ĉiuj havas la rajton proponi manĝaĵo en la stratoj. Malfeliĉe, mi jus manĝis en "McDonalds".
Mi prenas la boaton al la insulo de Suomenlinna, konata pro siaj fortikaĵoj (konstritaj de suedoj), klasifikitaj kiel Monda Heredaĵo de UNESKO. Mi faras rapidan promenadon tra la insulo, kaj revenas per la boato.
Mi rigardas preĝejon, vizitas grandan placon, kaj reiras al la stacidomo.
Mi devas preni la trajnon por iri al la domo de la homo kiu gastigos min. Ne estas facile akiri bileton: Aŭtomatoj ne volas. Mi devas atendi mia vico kaj aĉeti al giĉeto. La giĉetistino parolas la anglan.
Mi trovas la ĝustan trajnon, la haltejon kaj la hejmon. Ni pasigas kune bonan vesperon, manĝas bonan dikan supon. Ni trinkas iom da aŭstralia vino, kaj parolas en Esperanto.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci
pour revenir au texte, cliquer sur la flèche page précédente en haut à gauche
le retour peux prendre plusieurs secondes
por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi
por reveni al teksto, click sur la sago: pasintan paĝon, supre maldekstre
la reveno povos daurigi plurajn sekondojn