Je quitte l’auberge et laisse mon sac à la consigne de la gare de Biélorussie, à Moscou. Il y a deux consignes : une pour la gare de banlieue, et une pour la gare des grandes lignes. Je me trompe, et laisse mon sac à celle de la gare de banlieue.
Pour entrer dans la gare, il faut passer par un détecteur de métaux, comme dans les aéroports. Il es interdit de ressortir par là. C’est toute une affaire pour trouver la bonne sortie.
Je vais voir l’Université de Moscou. A la sortie du métro, deux stands pour la campagne électorale pour la mairie de Moscou : un du Parti Communiste Russe, et un autre, avec un jeune candidat.
Je suis sur le campus universitaire, mais bien loin du grand immeuble de style stalinien qui la représente souvent. Je marche dans le parc de l’université entre les bâtiments divers selon la spécialisation. J’arrive quand même à ce grand bâtiment stalinien, mais pas au belvédère d’où l’on a une belle vue sur Moscou.
Tant pis : comme il n’y a pas de métro à proximité, je prends un bus se dirigeant vers le centre. Cette fois, il faut acheter le billet de trente roubles (moins de un euro) dans un kiosque à côté de l’arrêt.
Je descends au terminus, où il y a le métro.
Je vais visiter le musée de l’armée. Les salles concernant la guerre civile de 1917-1921 sont fermées. Il y a beaucoup d’informations en russe sur » la grande guerre patriotique ». Il y a aussi les vestiges de l’avion espion américain U2 abattu au-dessus de l’URSS en 1961. Il y aussi des vitrines consacrées aux conflits récents : le Viet Nam et l’Afghanistan. Il y a aussi une vitrine sur les gens qui démantèlent les armes nucléaires.
Au dehors, il y a une exposition de matériel militaire : des chars, des avions, et des fusées qui font peur.
Je vais manger au Mou-Mou de Tretiakovskaia, bien reconnaissable à la vache en plastique se trouvant à l’entrée. J’y mange très bien pour trois cent cinquante roubles (neuf euros). Ensuite, je vais dire bonjour à mes anciens collègues russes de travail. Ils m’accueillent chaleureusement.
Je termine par un tour de ville en autobus à deux étages. Le circuit est assez court. On passe beaucoup de temps dans les embouteillages. On nous fait même descendre d’un bus pour remonter dans un autre, sur une autre avenue. Le commentaire est décalé par rapport à ce que l’on voit.
Je rentre à la gare, fait quelques courses, récupère mon sac, et le prépare pour la nuit : je mets ce dont je pourrais avoir besoin dans un petit sac que le glisse à grand peine à l’intérieur du grand, en attendant de le ressortir, dans le train.

Mi foriras el la gastejo. Mi lasas mian sakon en unu pakaĵo oficejo de Belorusio stacidomo en Moskvo. Estas du oficejoj : unu por la mallonga distanco fervoja stacidomo kaj unu alia por la longdistanca stacio. Mi konfuzas kaj lasas mian valizon en la mallonga distanco stacidomo.
Por eniri la stacidomo, oni devas pasi tra metalo detektilo , kiel en la flughavenoj. Oni ne rajtas eliri en ĉi tiu loko. Trovi la ĝustan elirejon estas malgranda problemo.
Mi iras al la universitato de Moskvo. Je la elirejo de la metroo , du budoj pri elekto por la urbestro de Moskvo unu el la rusa Komunista Partio, kaj unu alia el juna kandidato.
Mi estas sur la universita tereno, sed for de la alta konstruaĵo en la stalinisma stilo kiun oni ofte montras kiel la Moskva Universitato. Mi paŝas en la parko de la universitato inter la diversaj konstruaĵoj laŭ iliaj specialecoj . Mi alvenas al la altaj stalinisma konstruaĵo, sed ne al la vidpunkto de kiu oni havas belegan vidon de Moskvo.
Kiel ne estas metroo stacidomo proksime de kie mi estas, mi prenas buson al la centro. Ĉi-foje la bileto devas esti aĉetita en kiosko apud la altejo. Ĝi kostas tridek rublojn (malpli ol unu eŭro ).
Mi malsupreniras al la finstacio , kie estas la metroo.
Mi vizitas la Armeo Muzeo. La ĉambroj pri la civila milito en 1917-1921 estas fermitaj. Tie estas multe da informo en la rusa pri la « Granda Patriota Milito ". Ekzistas ankaŭ la postrestaĵoj de la U2 spiono aviadilio faliginta pro la Sovetioj en 1961. Ankaŭ estas montrofenestro sur la freŝdataj konfliktoj: Vjetnamio kaj Afganio. Ekzistas ankaŭ montrofenestro pri homoj kiuj malmuntas atomarmilojn.
Ekstere , estas ekspozicio de milita materialo: tankoj, aviadiloj, kaj raketoj . Ĉi tiu estas impresa, tio timiga min.
Mi manĝas en Mou - Mou restoracio ĉe Tretiakovskaia , ĝi estas facile rekonebla per la bovino statuo staranta ĉe la enirejo. Mi manĝas tre bone por tricent kvindek rubloj (naŭ eŭroj ). Poste mi iras saluti mian antaŭan Rusan kolegojn. Ili salutas min varme .
Mi finas kun urbo vizitado en du etaĝoj buso. La cirkvito estas sufiĉe mallonga. Ni pasigas multan tempon en trafikŝtopadoj . Ni eĉ devas eliri el unu buso por iri en unu alia en malsama avenuo. La komento ne estas akordigita kun kio ni vidas.
Mi revenas al la stacidomo, faras kelkajn aĉetojn , prenas mian sakon, kaj preparas ĝin por la nokto, mi metas kion mi povus bezoni en malgranda sako, poste mi metas ĝin kun malfacileco en la granda sako. Mi elprenos la malgrandan sakon , kiam mi estos en la trajno.