Je commence par aller prendre le train de banlieue : « elektrichka » pour la ville de Koungour. J’ai quelques problèmes pour trouver le quai, car les arrivées et les départs sont affichés sur le même panneau, avec les heures d’arrivée en gare du train, s’il arrive d’une autre ville, et son heure de départ de Perm. Les gens me renseignent gentiment. Les banquettes sont un peu dures. Avant le départ, une femme âgée chante dans le wagon et obtient pas mal de pièces.
A l’arrivée, je prends un bus comme Vadim me l’a indiqué, et arrive aux grottes. Plusieurs groupes d’enfants, avec leurs accompagnateurs, viennent visiter.
La visite est intéressante. J’y vois des stalactites de glace (nous sommes fin juin !) des petits lacs et des cours d’eau souterrains. Curieusement, il n’y a pas de stalactites et de stalagmites en calcaire Vadim m’expliquera plus tard que se sont des grottes dans du gypse, et non dans du calcaire).
Je rentre en autobus, pour voir le paysage. Rien n’indique que nous sommes dans l’Oural. La campagne est cultivée ou arborée, bien verte. Le bus me laisse à la gare routière : il me faut marcher un peu pour retrouver l’auberge.
Vadim passe me chercher, et nous voila repartis. Il rencontre en chemin une amie, et nous nous promenons tous les trois. Nous regardons une église, puis un parc avec la statue de Boris Pasternak, auteur du célèbre « Docteur jivago ». Je suis pris en photo devant l’immeuble du FSB (ex-KGB).
Nous allons ensuite dans un cimetière ancien. Il y a un secteur pour chaque religion, et les athées sont enterrés un peu partout. Les tombes avec des croix alternent avec d’autres avec l’étoile du parti communiste. Au delà de la mort, chacun affiche son opinion.
Il y a aussi la tombe d’un aviateur dont l’avion a été abattu en même temps que l’avion espion américain de Cooper : une victime collatérale.
Nous prenons un excellent thé avec une pâtisserie au chocolat, dans une pâtisserie, puis nous nous séparons.
Vadim a contacté des espérantistes d’Iekaterinbourg qui m’attendront demain à la gare. Me voici en de bonnes mains.
Je mange à l’auberge une salade et une escalope achetées dans un supermarché, ainsi que des fraises achetées dans la rue.

Mi komencas per trajno "elektrichka" al la urbo Kungur. Mi havas kelkajn problemojn por trovi la kajo ĉar alvenoj kaj eliroj tempojn estas skribitaj sur la sama panelo. Homoj informas min afable. La sidejoj estas iom malmola. Antaŭ foriro, maljuna virino kantas en la vagono kaj ricevas suficiajn monerojn.
Je alveno, mi enbusiĝas kiel Vadim diris al mi, kaj alvenas al la kavernoj. Pluraj grupoj da infanoj, kun la akompanantaj plenkreskuloj venas por viziti.
La vizito estas interesa. Mi vidas stalaktitoj en glacio (ni estas fine de junio!) subteraj malgrandaj lagoj kaj riveroj. Kurioze, ne estas stalaktitoj kaj stalagmitoj en kalkŝtono. Vadim klarigis al mi poste, ke kavernoj estas en gipso, ne kalkŝtono.
Mi revenas per buso por vidi la pejzaĝon. Nenio montras ke ni estas en la Uralo. La kampanjo estas tre verda, kultivataj aŭ kun arboj. La buso lasas min ĉe la bushaltejo: Mi devas paŝi iom por trovi la gastejo.
Vadim venas por renkonti min, kaj ni denove promenas. Li renkontas junan amikinon de li kaj ni iras tri kune. Ni rigardas preĝejon, poste parkon kun la statuo de Boris Pasternak, aŭtoro de la fama "Kuracisto Zhivago ». Mi estas fotata antaŭ la konstruaĵo de la FSB (eks KGB).
Ni iras en malnova tombejo. Tie estas areoj por ĉiuj religioj, kaj ateistoj estas entombigitaj ĉie. Krucoj alternas kun steloj. Post la morto, ili montras sian opinion.
Tie estas ankaŭ la tombon de aviadisto kies aviadilo estis pafita en la sama tempo ke la usona spiono aviadilo de Cooper: li estis flanka viktimo.
Ni trinkas teon kun bonan ĉokoladon kukon en kukejo,kaj poste ni disiras.
Vadim kontaktis esperantistoj en Jekaterinburg kiu atendos min morgaŭ en la stacidomo. Tie, mi estos en bonaj manoj.
Mi manĝas en la gastejo salaton kaj pecon de kuirita viando aĉetitajn en superbazaro kaj fragojn aĉetitajn en la strato.