Lundi 11 décembre 2017
Comme prévu, le bus de nuit était assez inconfortable : peu de largeur, longueur peut être de 1,80m, pas de place pour son petit sac, ni les souliers, qu’il fallait enlever.
Presque tous les passagers étaient européens.
Nous arrivons à sept heures à Hué. Là, je me laisse entrainer pas un mototaxi en oubliant de négocier le prix à l’avance. A l’arrivée, il demande 36 euros, peut être quarante fois le prix ; Je finis par m’en tirer à 8 euros.
Je trouve l’hôtel, prend un café, une douche, et commande mon billet de train pour demain : 34 euros, pour 24 heures de train, en couchette molle (première classe).
Je pars à la découverte de la citadelle de Hué. Je suis la rivière des perles et y arrive : 6 euros l’entrée.
La citadelle a trois enceintes : la cité impériale, puis la cité royale, et la cité pourpre interdite.
Il y a beaucoup de terrains vagues, restes des destructions de 1968, mais les restaurations suivent leur cours.
A la sortie, je me fais harceler par un chauffeur de vélopousse. Je finis par accepter : 2,5 euros pour une heure, pour faire un tour de la partie de la ville incluse dans la citadelle.
Le plus intéressant : les restes d’un bunker américain, avec des impacts de balles.
Je mange dans un restaurant proche de la citadelle que m’a indiqué mon chauffeur, puis rentre à l’auberge.
Et je n’ai pas vu de plaque commémorative pour les gens qui sont morts là pendant l’offensive du Têt en 1968.

Lundo 11an de decembro 2017
Kiel mi antaŭpensis, la nokta buso estis sufiĉe malkomforta: malmulte larĝa, longeco de litetoj povas esti 1,80m, neniu loko por sia sako, nek la ŝuoj, kiuj devis esti forigitaj.
Preskaŭ ĉiuj pasaĝeroj estis eŭropanoj.
Ni alvenas ĉe Hue je la sepa. Tie, mi lasas min kuntiri per mototaxi forgesante intertrakti la prezon antaŭen. Je la alveno, li demandas 36 eŭrojn, eble 40 fojojn la prezon. Mi finiĝas per 8 eŭroj.
Mi trovas la hotelon, havas kafon, duŝon, kaj ordonas mian trajnbileton por morgaŭ: 34 eŭroj, por 24 horoj da trajno, en mola bunko (unua klaso).
Mi malkovras la citadelon de Hue. Mi sekvas la Perlo Rivero kaj atingas tien: 6 eŭroj la enirejo.
La citadelo havas tri areojn: la imperian urbon, la reĝan urbon, kaj la malpermesitan purpuran urbon.
Estas multaj ruinoj, la restaĵoj de la detruoj de 1968, sed la restarigoj sekvas sian ritmo.
Je la eliro, mi estas persekutata de ŝoforo de ciklotaxio. Mi fine akceptas: 2.5 eŭrojn por unu horo, por vojaĝi tra la parton de la urbo inkluzivita en la citadelo.
La plej interesaj: la restaĵoj de amerika bunko, kun ekfrapoj de kugloj.
Mi manĝas en restoracio proksime de la citadelo, kiun mia ŝoforo rekomendis al mi, kaj revenas al la gastejo.
Mi ne vidis memorigan plakon por homoj, kiuj mortis tie dum la Tet Ofensivo en 1968.

Le linga comporte trois parties égales.
1 : la partie basse, à base carrée symbolise Brama, le dieu de la création,
2 :la partie octogonale au milieu symbolise Vishnou, le dieu de la protection,
3 :La partie ronde dans la partie haute, symbolise Shiva, le dieu de la destruction et de la recréation.
Le linga dans les temples représente un standard de l’art Champa.
Lors des célébrations du rituel de lingapuja (l’ablution du linga) la partie supérieure est recouverte d’un chapeau de métal précieux avec gravé dessus le visage de Shiva

La linga havas tri egalajn partojn.
1: la malsupra parto, kvadrata bazo simbolas Bramon,
2: la dion de kreado, la okangula parto en la mezo simbolas Vishnu, la dio de protekto,
3: la ronda parto en la supra parto, simbolas Shiva, dio de detruo kaj rekreado.
La lingaj en la temploj reprezentas normon de ĉampa arto.
Dum la lingapuja ceremoniaroj (linga ablucio) la supra parto estas kovrita per valora metala ĉapelo kun gravurita vizaĝo de Shiva