Mercredi 13 décembre 2017
Le train était nettement plus confortable que le bus de nuit. Seul problème, j’avais une couchette supérieure, et pour voir le paysage, il me fallait aller dans le couloir, et me plier en deux, les fenêtres étant assez basses.
Le paysage était une alternance de rizières et de terrains incultes.
A l’arrivée, je prends un taxi officiel avec compteur. Je m’en tire pour trois euros pour aller à mon auberge.
Je ressors voir le quartier : je mange du riz avec du porc et une bière pour 2,5 euros. Dans le quartier, il y a beaucoup d’agences de voyage, de restaurants, et je me fais accoster par de charmantes jeunes filles pour des massages. Elles en ont toute une liste : le moins cher est le massage vietnamien, à sept dollars.

Merkredo 13an de decembro 2017
La trajno estis multe pli komforta ol la nokta buso. Nur unu problemo, mi havis liteto supre, kaj por vidi la pejzaĝon, mi devis iri malsupren en la koridoro, kaj kliniĝi, la fenestroj estas sufiĉe malaltaj.
La pejzaĝo estis alternado de rizaj kampoj kaj senkultivita tero.
Al la alveno, mi prenas oficialan taksion kun ciclometro. Mi pagas tri eŭrojn por iri al mia gastejo.
Mi vizitas la najbarecon: mi manĝas rizon kun porko kaj biero por 2.5 eŭroj. En la ĉirkaŭaĵoj, ekzistas multaj vojaĝaj agentejoj, restoracioj, kaj mi estas envolvitaj de ĉarmaj junulinoj por masaĝoj. Ili havas liston: la plej malmultekosta estas la vjetnama masaĝo, sep dolaroj.