Un seul occupant de la chambre est rentré à quatre heures du matin. Il n’y a pas trace des autres : apparemment ils ont trouvé un meilleur endroit pour passer la nuit, à moins qu’ils soient partis en laissant les draps dans leur lit (en principe dans les AJ , en partant , on dépose ses draps dans un endroit prévu pour cela.
Le petit déjeuner est copieux (en buffet, on mange tout ce que l’on veut ou peut).
Ensuite je me lance à découverte du métro de Hambourg. Il y a deux réseaux : le U-bahn et le S-bahn. Ma carte de transport est valable pour les deux. Il n’y a pas de tourniquet, et je ne suis pas contrôlé dans les trains.
Première étape : l’hotel de ville (rathaus). Sur la place il y a un marché de Noël. La visite de l’hôtel de ville en français est à midi trente.
A côté, je jette un coup d’œil à une église, l’église saint Petri.
Deuxième étape :l’église Saint Michaelis : On visite une crypte voutée très basse, puis le clocher, qui donne un bol d’air et une belle vue sur la ville.
Troisième étape : l’église Saint Jakobi : un orgue superbe, mais interdiction de prendre des photos.
Je reviens à l’hôtel de ville, où on nous parle de la dernière reconstruction après l’incendie de1842. Rien sur la seconde guerre mondiale.
Il est construit sur des pilotis de troncs de chêne.
Hambourg est une ville-état, avec son gouvernement. La moitié de l’hotel de ville est pour le conseil municipal, l’autre pour le gouvernement de Hambourg.
En 1946, pour les premières élections libres, les électeurs ont donné la majorité au parti social-démocrate, comme en 1932, pour les dernières élections libres.
Aujourd’hui, les sociaux-démocrates gouvernent seuls. Les chrétiens démocrates, les verts et le PDS (die Linke) « parti des gens de l’Est » sont représentés au conseil municipal.
Ensuite, je m’inscris à une balade en bateau dans le port. C’est cher (seize euros), je suis mal placé, pas à côté d’une fenêtre, et je ne comprends pas grand-chose au commentaire en allemand. Je vois des entrepôts, des quais de déchargement avec des grues énormes, des ateliers de réparation de bateaux. Un avantage : je suis au chaud.
Ensuite, je mets le cap sur le quartier de Saint Pauli. Ca tiens un peu de Pigalle, un peu du quartier rouge d’Amsterdam. Rien de bien spectaculaire : il faut dire qu’il fait très froid.
La Herbertstasse est spéciale : il y a quelques femmes en vitrine, mais strictement personne sauf moi dans la rue : je me dépêche d’en sortir.
Je rentre par une longue ballade à pied ; Il y a des marché de Noël, avec des stands de vendeurs de saucisses, et autre, une fête foraine avec des manèges géants, qui tournent les gens dans tous les sens . Il y a aussi une exposition-ventre de minéraux dans la salle des expositions (Messe) . je rentre par le quartier de Saint George, et la gare centrale.

Nur unu loĝanto de la ĉambro revenis, je la kvara matene. Nenio pri la aliaj : versajne ili trovis pli bona loko por trapasi nokto, aŭ ili foriris forlasanta liajn littukojn en lito (principe, en junularo gastejo, kiam oni forlasas, oni devas meti siajn littukojn en speciala loko).
Matenmanĝo estas abunda (estas memserveco, oni rajtas manĝi tiom oni povas).
Poste, mi iras malkovri metro de Hamburgo. Du retoj ekzistas : U-Bahn, kaj S-Bahn. Mia transporto karto validas pri la du. Ne estas turnkrucoj, kaj mi ne estis kontrolita en trajnoj.
Unua etapo : stacidomo (rathaus). Sur placo, estas julo (aŭ kristnasko) merkado. Vizito de la stacidomo en francia lingvo estos je la dek-du horoj kaj duono.
Apud, mi regardas unu preĝejo : preĝejo sankto Petri
Dua etapo : la preĝejo Sankto Michaelis : oni vizitas kripton volba kaj malaltega, poste sonorilturon.Tie, oni povas spiragi, kaj rigardi belan pejzaĝon sur urbo.
Tria etapo : preĝejo Sankta Jakobi : unu belega orgeno, sed foti estas malpermisita.
Mi revenas al stacidomo, kie oni parolas al ni pri la lasta rekonstruado post fajro de 1842. Nenio pri la dua mondmilito.
Ĝi estas kontruita sur kverko trunkoj.
Hamburgo estas unu urbo-lando kun ĝia gubernio. Unu duono de stacidomo estas pri urbo konsilantaro, la alia duono pri gubernio.
En 1946, je la unua libera baloto post la milito, partio socialo-demokrato gajnis la majoritato, kiel en 1932, dum la lasta libera baloto.
Nun, socialo-demokatioj regas solaj. Kristiano-demokatioj, verdoj, kaj PDS (die Linke), « partio de la eostuloj » kunsidas en urbokonsilo.
Poste, mi registrigas min al boato promenado en aveno. Estas multekosta (dek-ses eŭroj), mi estas mallokita, ne flanke de unu fenestro, kaj mi prekaŭ nenio komprenis al komento en germana lingvo. Mi vidas vartenejojn, elŝarĝeco kajojn kun grandegaj gruoj, ŝipoj repareĉo laborejoj. Unu avantaĝo : mi estas en varma loko.
Poste, mi direktis min, al Saint Pauli kvartaro. Ĝi ŝajnas inter la pariza kvartalo Pigalle, kaj la amsterdama ruĝa kvartalo . Nenio spektinda : oni devas diri : frostas.
Herbertstarasse estas speciala : kelkaj virinoj malautaŭ montrofenestroj, sed neniu ekcepte mi en la strato ! : mi rapide foriras.
Mi revenas per longa pieda promenado. Estas pluraj Julio merkadoj, kun budoj de vendistoj de kolbasoj kaj aliaj aĵoj. Unu amuzejo kun grandegaj karuseloj, kiuj turnegas homoj en ciuj direktoj.
Estas ankaŭ unu ekspozicio-vendejo de mineraloj en ekspozicio domego (Messe). Mi revenas tra kvartala sankta George, kaj la centrala stacidomo.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi