Il fait froid, il y a de la neige, ça glisse.
Je commence par la cathédrale, puis la place des musée. Les musées ouvrent à onze heures. Je continue vers des cascades et la statue symbolisant l’Arménie. Les cascades sont arrétées. Je vais la colonne symbolisant les cinquante ans de l’Arménie soviétique : elle est en travaux.
Je visite un musée des manuscrits. Il y a un peu de tout, y compris des corans.
Je trouve laborieusement la statue de la mère Arménie, et le musée de l’armée qui est en dessous. Dans le musée se trouve un panneau dédié à Charles Aznavour, chanteur français d’origine arménienne.
Je n’apprends pas grand-chose sur la guerre du Nagorno-Karabakh. Elle aurait été surtout menée par des petits groupes d’autodéfense, suite à une attaque de l’Azerbaïdjan.
Je mange des brochettes, très bonnes dans un petit restaurant, plein de jeunes, puis retourne vers les musées. Au moins,, il y fait chaud. Je commence par le musée historique. C’est très intéressant. Il y a en Arménie des alignements de menhirs comme dans l’ouest de la France. Beaucoup de vestiges préhistoriques sont présentés : des statuettes de femmes, des pierres d’environs 80cm de haut en formes de phallus (pour la fécondité).
L’Arménie a été divisée 1878 entre la Russie et la Turquie. Le partage a été revu vers 1919 entre Moustapha Kemal pour la Turquie, et Lénine pour la Russie. Du coté turc, les arméniens ont été victimes d’un génocide. Du coté russe, un république indépendante a fonctionnée moins de deux ans, avant d’être intégrée à l’URSS.
Coté histoire récente, il y a un article sur Yissak Manouchian, arménien ayant lutté dans la résistance française, et un drapeau français.
Je visite ensuite la Galerie Nationale. Il y a sept étages de peintures, avec au moins six salles à chaque étage, avec une gardienne dans chaque salle, et un seul visiteur : moi.
Je cherche un restaurant aux alentours de l’auberge, et abouti au Pizza Roma, en face. Je prends le buffet de hors d’œuvres, mais à mon troisième passage, les serveuses me disent que l’on n’a droit qu’à un passage. J’avais d’abord choisi un morceau de pizza sur le menu, mais il n’y en a pas. Il fallait prendre une pizza entière.
Je suis allé reconnaitre la gare routière, pour demain six heures. J’espère que je trouverai un moyen de transport. Le réceptionniste de l’hôtel n’en sait rien.

Malvarmas, estas neĝo , la trotuaroj estas glitigaj.
Mi komencas per la katedralo kaj la muzeoj loko. La muzeoj estas fermitaj ĝis la dekunua horo. Mi iras al akvofaloj kaj la statuo simbolo de Armenio. Akvofaloj estas haltintaj. Mi vidas la kolumno simbolante la kvindek jaroj de sovetia Armenio : estas dum verkoj.
Mi vizitas la muzeon de manuskriptoj . Estas manuskriptoj de ĉiu specoj, inkluzive coranoj .
Mi trovas pene la statuon de la patrino de Armenio, kaj la muzeon de la armeo kiu estas tuj malsupre. En la muzeo estas panelo dediĉita al Charles Aznavour , franca kantisto de armena deveno.
Mi ne lernas multon pri la Nagorno-Karabaĥo milito. Estis ĉefe realigitaj per malgrandaj lokaj grupoj, post atako de Azerbajĝano.
Mi manĝas tre bona kebaboj , en malgranda restoracio , plena de gejunuloj kaj revenas al la muzeoj. Almenaŭ interne estas varma. Mi komencas per la historia muzeo. Ĝi estas tre interesa. Estas aranĝoj de menhiroj en Armenio kiel en okcidenta Francio. Multaj prahistoriaj restaĵoj estas prezentitaj : statuoj de virinoj , ŝtonoj ĉirkaŭ 80cm altaj kun starante penisaj formoj (por fekundeco ? ) .
Armenio estis dividita en 1878 inter Rusio kaj Turkio . Divido estis revidita en 1919 inter Mustafa Kemal el Turkio , kaj Lenino el Rusio. En la turka parto , la armenoj estis viktimoj de genocido . En la russia , sendependa respubliko funkciis malpli ol du jaroj antaŭ esti enkorpiĝita en la sovieta uniono .
Pri la freŝdata historio, estas artikolo pri Yissak Manouchian , armeniulo , kiu batalis en la Franca rezistado , kaj franca flago.
Mi poste vizitas la Nacian Galerion . Estas sep etaĝoj da pentraĵoj , kun almenaŭ ses ĉambroj sur ĉiu etaĝo , kun gardisto en ĉiu ĉambro , kaj nur unu vizitanto: mi.
Post serĉante restoracion ĉirkaŭ la gastejo kaj finas en la " Pico Romo " fronte la gastejo . Mi elektas la bufedo de almangaĵoj , sed je mia tria paŝo , la kelnerinoj diras al mi , ke nur unu paŝo estas permesita. Mi unue elektis pecon de pico je la menuo, sed ne ekzistas, do mi devenis iom ĉagrenita. Ni devus preni tutan picon, sed mi rifuzis.
Mi iras rekoni la buso stacidomon . Devus ekzisti buso al Batou je la sesa horo morgaŭ. Mi esperas ke mi trovos transportilo. La hotelo akceptisto scias nenion pri tiu ebleco je tiu horo.