Samedi 31 décembre 2016
Je commence par chercher un endroit pour me connecter sur internet. Je trouve le « café des voyageurs » tout prêt de l’auberge. Les serveuses m’aident à connecter mon smartphone. Ce n’est pas si simple : il faut entrer un numéro de téléphone ;
Ensuite, je prends le métro pour la place Lénine, au centre ville. Il y a un musée historique, mais il est fermé pour la période fin d’année. Je descends l’avenue à la recherche d’un monument « au premier feux de signalisation » mais ne le trouve pas.
Je cherche le restaurant où nous avons mangé hier soir : en vain. Je me rabats sur sur une « cholateria », y mange quelque chose de très bon, et peut m’y connecter sur internet.
Je rentre à l’auberge. Là nous attendons l’heure d’aller à la salle du repas, en discutant entre espérantistes. La discussion part sur les pages noires de l’histoire de la Russie.
L’un des aspects méconnus est l’histoire des familles. Des grand parents, étiquetés bourgeois ou riches cachant ce fait à leur descendance pour leur éviter de faire l’objet d’une ségrégation ; Le même phénomène s’est produit à la génération suivante : les gens étiquetés « ennemis du socialisme » le cachant à leurs enfants. L’idéal était de parvenir à changer de nom de famille, par exemple en prenant celui de la mère. Les enfants quelquefois ignorent tout de certains épisodes de la vie de leurs parents ou grand parent. Les archives sont ouvertes sur demande. Il faut attendre plusieurs mois, et au moins connaitre le nom de la personne sur laquelle on veut des renseignements.
Nous passons la soirée du 31 décembre à une vingtaine d’espérantistes de tous âges. Vers minuit, nous allons faire une promenade de nuit dans les environs. Partout ce sont des feux d’artifice. Les enfants s’en donnent à cœur joie sur les toboggans de glace.
Nous partons nous coucher vers quatre heures du matin.

Sabaton la 31 de decembro, 2016
Mi komencas serĉanta lokon por konekti min al la reto. Mi trovas la "kafo de vojaĝantoj" proksimume de la gastejo. La kelnerinoj helpas min por konekti mian poŝtelefonon. Tio ne estas simpla: oni devas tajpi telefonnumeron de la kafejo;
Mi prenas la metroo al Lenin pla ĉo en urbocentro. Ekzistas historia muzeo, sed ĝi estas fermita dum la festo periodo. Mi malsupreniras la avenuon serĉante monumenton "pri la unua semaforo" sed mi ne trovas ĝin.
Mi serĉas la restoracion, kie ni manĝis hieraŭ nokte, vane. Mi iras al "ŝokolateria" kakejo. Mi man ĝas io tre bongusta kaj povas konekti ĝi al la reto.
Mi revenas al la gastejo. Tie ni atendas la momento por iri al la ĉambro de la manĝo, babilante inter esperantistoj. La diskuto temas pri la nigraj paĝoj de la historio de Rusio.
Unu el la malpli konataj aspektoj estas familioj historio. geavoj, etiketitaj kiel burĝoj aŭ riĉuloj kaŝis tiun fakton al iliaj posteuloj por eviti ilin esti apartigitaj; La sama afero okazis al la sekva generacio: homoj etiketitaj "malamikoj de la socialismo" kaŝante tio al iliaj infanojn. La plej bona estis sukcesi ŝanĝi de familinomo, ekzemple prenante la patrino nomo. Infanoj foje ne scias pri iuj epizodoj en la vivo de siaj gepatroj aŭ geavoj. La arkivoj estas malfermitaj sur peto. Oni devas atendi plurajn monatojn, kaj almenaŭ koni la nomon de la persono pri kiu oni volas informon.
Mi trapasas la vespero de la 31an decembro kun dudek esperantistoj de ĉiuj aĝoj. Ĉirkaŭ noktomezo, ni iras nokte promeni en la areo. Ĉie estas artfajraĵoj. Infanoj ĝojas sur la glacio toboganoj..
Ni iras enlitiĝis ĉirkaŭ la kvara matene.