Samedi 18 novembre 2017
La nuit a été éprouvante. Le bus couchette est inconfortable. En montant, je m’aperçois que l’on m’a attribué la place numéro sept. A première vue, c’est une place pour enfant. La couchette est très petite. J’avise une couchette libre à coté : je m’y installe. Je m’en fais chasser par le chauffeur. Je m’installe assez mal dans la no sept, jusqu’à ce que je m’aperçoive qu’il y a un emplacement sous la couchette voisine, pour mettre ses pieds.
C’est quand même le format chinois : la couchette doit faire 1,80 m de long et 70cm de large. Quand au couloir,, il faut progresser de profil tant il est étroit. L’emplacement pour mettre ses chaussures (obligatoirement dans un sac en plastique) et son petit sac est très insuffisant.
Le bus fait deux arrêts toilette à vingt heures et à minuit. Il s’arrête de minuit à trois heures du matin environ.
Nous arrivons à Kunming vers six heures trente. On nous laisse dans un dépôt d’autobus : pas de métro à l’horizon : seulement une horde de chauffeurs de taxi. Je suis un groupe, pensant qu’ils vont au métro, mais ce n’est pas le cas ? J’essaie de me renseigner et découvre que métro en chinois ne se dit pas métro !. Enfin, j’arrive à la gare routière de l’ouest. Je suis crevé.
Après le métro, il faut retrouver le chemin de l’auberge. Je trouve moyen de me perdre, puis de retrouver mon chemin.
A l’auberge, je récupère la même chambre.
Je vais prend une douche et fais un peu de lessive.
Aujourd’hui, samedi, j’ai été impressionné par le nombre de mendiants aux alentours des temples.
Je ressors : direction le marché aux fleurs et aux oiseaux. Je le trouve en utilisant la boussole et en allant vers le sud. Après le marché, j’arrive dans de petites rues où l’on vend du jade. Je trouve un marchand de montres et en choisi une. Il commence à 250 yuans, moi à 50. Finalement, nous tombons d’accord pour 100 yuans (15 euros), et il me la change contre « Rollex » !
Je mange dans un restaurant fréquenté par beaucoup de jeunes, du poulet et du riz pour treize yuans (2 euros).
Je me promène dans les rues commerçantes. J’essaie de trouver le musée des provinces de Yunnan. Le guide donne le no du bus qui y va, mais pas l’endroit d’où il part !.
A 14h30, j’y renonce et prend le chemin de l’auberge. Je trouve moyen de me tromper en voulant prendre un bus. Je le prends sur une grande avenue, mais il change de direction un peu plus loin. Finalement, j’arrive à l’auberge.
Après un peu de repos, je ressors acheter des fruits et de l’eau (15 yuans).

Sabato 18 de novembro de 2017
La nokto estis malbona. La dormanta buso estas malkomforta. Dum grimpado mi rimarkas, ke mi ricevis la lokon numero 7. Ĉe unua vido, ĝi estas loko por infanoj. La lito estas tre malgranda. Mi kvidas liberan liteton apude: mi kuŝiĝas tie. Sed la ŝoforo ordonas min reiri al liteto 7.. Mi sidas sufiĉe malbone en la numero 7, ĝis mi rimarkas, ke ekzistas lokon sub la sekva liteto, por meti spiedojn.
Tamen estas la ĉina formato: la lito devas esti 1,80 m longa kaj 70 cm larĝa. Kaj en la koridoro,estas necesita progresi en profilo ĉar ĝi estas mallarĝa. La loko por meti siajn ŝuojn (devige en plasta sako) kaj sia sako estas tre malsufiĉa.
La buso faras du necesejojn haltion je dudek-horo kaj je noktomezo. Ĝi ne rajdas de noktomezo ĝis ĉirkaŭ tri matene.
Ni alvenas al Kunming ĉirkaŭ ses tridek. Ni estas lasitaj en busa deponejo: neniu metro statio videble: nur hordo de taksiistoj. Mi sekvas grupon, pensante, ke ili iras al la metroo, sed tio ne estas l Mi provas demandi kaj malkovras, ke la metroo en ĉina ne estas nomita metroo! Fine mi alvenas al la sokcidenta tacidomo de busoj . Mi estas laca.
Post la metroo, ni devas trovi la vojon al la gastejo. Mi perdas min, kaj poste trovas mian vojon.
En la gastejo, mi ricevas la saman ĉambron ol antaŭe.
Mi duŝiĝas kaj lavas kelkajn vestajojn.
Hodiaŭ, sabato, mi estis impresita per la nombro da morguloj ĉirkaŭ la temploj.
Mi iras al la merkato de floroj kaj birdoj. Mi trovas uzante la kompason kaj irante sude. Post la merkato, mi alvenas al malgrandaj stratoj, kie oni vendas jadon. Mi trovas brakhorloĝan komerciston kaj elektas unu. Li komencas je 250 juanoj, mi 50 juanoj . Fine, ni akordiĝas pri 100 yuanoj (15 eŭroj), kaj li ŝanĝas la brakhorloĝo al "Rollex"!
Mi manĝas en restoracio vizitata de multaj junuloj, kokido kaj rizo por dek tri juanoj (2 eŭroj).
Mi marŝas en la komercaj stratoj. Mi provas trovi la muzeon de Yunnan Provinces. La gvidlibro donas la numero de la buso, kiu iras tie, sed ne la loko, el kie ĝi eliras!
Je la 14:30, mi rezignas kaj direktas min al la gastejo.. Mi prenas buson sur granda avenuo, sed ĝi ŝanĝas direkton iom pli. Mi piedas, kaj fine mi alvenas al la gastejo.
Post iom da ripozo mi eliras por aĉeti fruktojn kaj akvon (15 juanojn).