Jeudi 14 décembre 2017
Je commence par réserver :
-Pour demain : la visite de l’église Caodaïste et des tunnels de Cho Mien
-Pour après demain : une excursion dans le delta du Mékong
Le tout pour environ 150 euros.
Ensuite, je vais à pied vers le palais de la réunification.
En passant je passe dans un marché, et suis un peu horrifié par une femme ; avec un seau de grenouilles,. Elle leur coupe la tête et les pattes avec une paire de ciseaux. Elle met la tête et les pattes d’un coté, le corps de l’autre.
Le palais de la réunification, l’ancien palais présidentiel de la République du sud Vietnam, serait dans l’état où il était du temps de « La république du Vietnam » : d e grands salons de réception, les appartements du président, la garde-robe de la première dame, etc. ;
Curieusement, il y a un certain respect dans les commentaires : ce ne sont pas les fantoches, mais les dirigeants de la république du Vietnam, et le GRP (Gouvernement Révolutionnaire Provisoire) est cité.
Ensuite, je passe devant la cathédrale, en travaux, et la poste.
Je mange une soupe de pâtes dans la rue, et rejoins le musée du témoignage de la guerre.
Il y a beaucoup de monde, surtout des européens. Le musée consacre deux salles aux dévastations suite à l’épandage de l’agent orange sur un quart du territoire de Sud Vietnam : des horreurs : des gens malades, des enfants malformés.
Dans un autre bâtiment, nous avons droit aux tortures pratiquées sur les prisonniers dans les prisons sud-vietnamiennes, les cages à tigres, etc.… Mais rien sur les camps de rééducation du Nord-Vietnam après la réunification.
Après avoir quitté ce musée, je m’aperçois que je n’ai plus mon « guide du routard » : j’ai du la laisser dans un distributeur d’argent ATM dans lequel j’ai retiré de l’argent ; J’y retourne : rien.
Je retourne à l’auberge me reposer un peu. En chemin, je trouve à vendre un guide « Lonely Planet » en anglais. Je l’achète : neuf euros.
Je réserve mon bus pour Phnompen à The Sinh Tourist » recommandé par le « guide du routard » : Huit euros.
Ensuite, j’ai envie de boire autre chose que de l’eau : je m’achète une petite bouteille de coca-cola dans une épicerie, et des biscuits pour demain matin. Je dois être à sept heures quarante cinq du matin au départ du bus.

Ĵaŭdo 14an de decembro 2017
Mi komencas per rezervi:
-Por morgaŭ: la vizito de la caodaista preĝejo kaj de la tuneloj de Cho Mien
- Por post morgaŭ: ekskursion al la Mekongta Delto
Ĉio por ĉirkaŭ 150 eŭroj.
Poste mi marŝas al la reunigeco palaco.
Laŭ la vojo mi eniras en merkaton, kaj iomete majsanetas antaŭ virino; kun sitelo da ranoj,. Ŝi tranĉas iliajn kapojn kaj piedojn per ĉiziloj. Ŝi metas la kapon kaj la krurojn unuflanke, la korpo en la alia.
La Reunuigo Palaco, la antaŭa Prezidanta Palaco de la Respubliko de Sud-Vjetnamio, estus en la stato kiel ĝi estis dum la tempo de "La Respubliko de Vjetnamio": grandan akceptoj ĉambroj, la apartamentoj de la Prezidanto, la vestejo de la unua damo, ktp. ;
Kurioze ekzistas iu respekto en la komentoj: tiuj ne estas marionetoj, sed la prezidentoj de la Respubliko de Vjetnamio, kaj GRP (Provizora Revolucia Registaro) estas citita.
Poste mi preterpasas la katedralon, laborata kaj la poŝtoficejon.
Mi manĝas supon de pasto en la strato kaj paŝas al la muzeo de la memoro de la milito.
Estas multaj homoj, precipe eŭropanoj. La muzeo dediĉas du ĉambrojn por la ruiniĝo post la fumigación de Agent Orange super kvarono de Vjetnama respubliko teritorio: teruraĵojn: malsanulojn, malbone formitajn infanojn.
En alia konstruaĵo, ni rajtigas lerni pri la torturoj de kaptitoj en la Suda Vjetnama malliberejoj, « tigroj,kaĝoj »ktp ... Sed nenio pri reedukado lalliberejoj de Nordvjetnamo kaj post reunuiĝo.
Post eliri de la muzeo, mi konscias, ke mi ne plu mia "tornistraj gvidlibro": mi versajne forlasis ĝin en mono disdona aŭtomato; Mi reiras tie: nenio.
Mi reiras al la gastejo por iomete ripozi. Laŭ la vojo, mi trovas vendejo kun la gvuidlibron "Lonely Planet" en la angla. Mi aĉetas ĝin: naŭ eŭrojn.
Mi rezervas mian buson por Phnompen ĉe La Sinh Turisto "rekomendita de la gvidibro de la tornistro ": Ok eŭroj.
Poste mi volas trinki ion alian ol akvo: Mi aĉetas malgrandan botelon de Coke en nutraĵvendejo kaj kuketojn por morgaŭ matene. Mi devas esti ĉe la sepa horo kejkvardek kvin minutoj matene al la turismoficeĵo.

Blindés de même type que les 390 et 843 de le 4ème Compagnie, 1er bataillon, brigade de blindés 203, Corps d’armée 2, qui ont forcé le portail du palais le 30 avril 1975
Le tank 390, T59 fabriqué en Chine, fut donné au pays dans les années 1960 ; Il avait à son bord :
-le lieutenant Vu Dang Toan, commandant du blindé
-Le sergent Nguyan Van Trap, conducteur
Le sergent Ngo Sy Nguyen, canonnier no 1
Le sous-lieutenant Le Van Phuong, canonnier no 2
Le tank 843 fabriqué en union soviétique est le produit de l’aide de ce pays en … Il avait à son bord :
Le lieutenant Bui QuangThan commandant du blindé
Le caporal Lu Van Hoa conducteur
Le sergent Thai Ba minh, canonnier no 1
Le caporal Nguyen Van Ky canonnier no 2

Blenditoj de la sama tipo kiel la 390 kaj 843 de la 4a Kompanio, 1-a Bataliono, Blendita Brigado 203, Korpo 2, kiuj forpuŝis la kradon de la palaco la 30-an de aprilo 1975
La tanko 390, T59 farita en Ĉinio, estis donacita al la lando en la 1960-aj jaroj; Li havis surŝipe:
Leŭtenanto Vu Dang Toan, majoro de la blendita
Serĝento Nguyan Van Trap, ŝoforo
Serĝento Ngo Sy Nguyen, kanonisto no. 1
Dua Leŭtenanto Iras Phuong,kanonisto no2
La tanko 843 farita en Sovetunio estas la produkto de la helpo de ĉi tiu lando en ... Li havis surŝipe:
Leŭtenanto Bui QuangThan-estro de la blenditaj
Korpa Lu Van Hoa-ŝoforo
Serĝento Thai Ba Minh, kanonisto no 1
Korpa Nguyen Van Ky kanonisto no 2

Le 8 avril 1975, le lieutenant Nguyen Thanh trung, membre de Parti Communiste Vietnamien infiltré au sein des forces de l’air de la République du Viet Nam, a bombardé le palais de l’Indépendance à bord d’un avion semblable.
Ce FSE est une reconstitution à partir d’un FSA, avion de chasse américain fabriqué par Northrop. Il est équipé d’un dispositif de ravitaillement en vol, de radar air air, de deux canons de 20mm et de deux missiles téléguidés. Il pouvait transporter jusqu’à 3178 kg de bombes et 560 projectiles. Il équipait l’armée américaine et celle de 31 autres pays, dont la République du Viet Nam à partir de 1973.

La 8an de aprilo 1975, la Leŭtenanto Nguyen Thanh Trung, membro de la Vjetnama Komunisma Partio infiltrita en la aera forto de la Respubliko de Viet Nam, bombardis la Palacon de la Sendependeco sur simila aviadilo.
Ĉi tiu ESF estas copio el FSA, usona avialdilo farita de Northrop kompanio. Ĝi estis ekipita per aera reproviizeco aparato, aero-aera radaro, du 20mm pafiloj kaj du gviditaj misiloj. Ĝi povis porti ĝis 3178 kg da bomboj kaj 560 ĵetaĵoj. Ĝi ekipis la usonan armeon kaj tiun de 31 aliaj landoj, inkluzive de Suda Vietnamio ekde 1973.l

Helicoptère UH-1
Un hélicoptère était toujours prêt à décoller pour les déplacements du président Nguyen Van Thieu. L’UH-1 exposé est de la même date de fabrication que celui du président.
Cet appareil de combat, fabriqué par la firme BELL, équipa l’armée américaine dès 1959. Il fut utilisé au Viet Nam à partir de 1962. Pouvant décoller et atterrir sur tout terrain, l’appareil sert à la fois au commandement, à l’entrainement, à la reconnaissance et au transport des blessés.
Le vice-président Nguyen Cao Ky utilisait aussi cet héliport pour son hélicoptère.
Deux cercles peints sur le sol ainsi qu’un éclat de bombe rappellent le bombardement du palais opéré par le pilote Nguyen Thanh Trung le 8 avril 1975

Helikoptero UH-1
Helikoptero ĉiam pretas forpreni la vojaĝojn de la prezidanto Nguyen Van Thieu. La elmontrita UH-1 estas de la sama dato de fabrikado kiel tiu de la prezidanto.
Ĉi tiu batalo-aparato, fabrikita de la BELL-firmao, ekipis la usonan armeon komence de 1959. Ĝi estis uzata en Viet Nam ekde 1962. Povante malterini kaj tereni sur ajna tereno, la aviadilo estis uzata tiel por komandeco, kontroleco kaj trejnadeco, rekoneco kaj transportado de la vunditoj.
Vicprezidanto Nguyen Cao Ky ankaŭ uzis ĉi tiun helikopon por sia helikoptero.
Du rondoj pentritaj sur la tero kaj eksploderoj de bombo memoras la bombadon de la palaco farita de piloto Nguyen Thanh Trung la 8-an de aprilo 1975

Salons de réception du président
Dans la première pièce, le fauteuil présidentiel est disposé sur une petite estrade devant un panneau en bois aux trois lignes symbolisant le drapeau de la république de Viet Nam
En face, un fauteuil est destiné à l’invité d’honneur. Les deux sont sculptés en « tête de dragon ». Les autres sont sculptés en « tête de Phénix » ou caractère de longévité, sont réservés aux accompagnateurs et secrétaires. La seconde pièce est plus simple.
Du 19 au 23 octobre 1972, six entretiens entre le président Thieu et Henry Kissinger, conseiller du président Nixon, ont eu lieu dans ce salon. Ce dernier essaya de convaincre le président Thieu de signer les accords de paix, ce qu’il refusa. Ces accords furent signés à Paris en janvier 1973.

Ricevantaj Salono de la Prezidanto
En la unua ĉambro, la prezidanta seĝo estas metita sur malgranda platformo antaŭ ligna panelo kun tri linioj simbolante la flago de la Respubliko de Viet Nam
Fronte, fotelo estas por la gasto de honoro. Ambaŭ estas skultitaj en "kapo de drako". La aliaj estas scultitaj en "Phoenix kapo", karaktero de longevivo, ili estis rezervitaj por la akompanantoj kaj sekretarioj. La dua ĉambro estas pli simpla.
De la 19a ĝis la 23a de oktobro 1972, ses kunvenoj inter la prezidanto Thieu kaj Henry Kissinger, konsilisto de prezidanto Nixon, okazis en ĉi tiu loko. Ĉi-lasta provis konvinki al la prezidanto Thieu subskribi la pacajn interkonsentojn, kiujn li rifuzis. Ĉi tiuj interkonsentoj estis subskribitaj en Parizo en januaro 1973.

Salle de cérémonie
Des réceptions de prés de cinq cent personnes y était organisées dont la présentation des nouveaux cabinets.
Le 21 avril 1975 à 19h30, le président Thieu y prononce son discours de démission. Durant deux heures, il analyse la situation en soulignant les difficultés après le refus américain de continuer d’aider le régime.
Ce même jour, le vice-président Tran Van Huong le remplace et promet « des combats jusqu’au dernier souffle ». Il démissionne à son tour une semaine plus tard le 28 au soir, remplacé par le général Duong Van Minh. Celui-ci se rend sans condition le 30 à midi aux autorités révolutionnaires.
En novembre 1975, la conférence consultative pour la réunification nationale s’est tenue dans cette pièce.
Actuellement cette salle continue d’être utilisée pour les réunions importantes du Pays.

Ceremonia ĉambro
Receptoj de preskaŭ kvincent homoj estis organizitaj inkluzive de la prezento de la novaj ministraroj.
La 21 de aprilo de 1975 al la 7:30 p.m., la Prezidanto Thieu diris lian rezignan paroladon. Dum du horoj li analizis la situacion reliefigante la malfacilaĵojn post la usona rifuzo por daŭre helpi la reĝimon.
Tiu sama tago, la Vicprezidanto Tran Iras Huong anstataŭas lin kaj promesis "batalojn ĝis la lasta spiro". Li rezignis siavice unu semajnon poste dum la vespero de la 28-a, anstataŭigita de Generalo Duong Van Minh. Li kapitulacigis senkondiĉe je la 30-a je tagmezo al la revoluciaj aŭtoritatoj.
En novembro 1975, la konsulta konferenco por nacia unuigeco okazis en ĉi tiu ĉambro.
Nuntempe ĉi tiu ĉambro daŭre estas uzata por gravaj kunvenoj pri la lando.

Bureau du président
Nguyen Van Thieu est né en 1923 à Tri Thuy, district de Ninh Hai dans la province de Hinh Thuan. Sorti de l’école nationale des officiers de Da Lat, il se forme en France et aux USA.
Après avoir pris part au coup d’état renversant Ngo dinh Diem en novembre 1963, il grimpe rapidement dans la hiérarchie. De colonel, il est promu général, puis premier ministre, cumulant la fonction de ministre de la défense et président du Présidium. En septembre 1967, il est président de la république du Viet Nam. Il écrivit au président des Etats Unis, le 25 mars1975, de bombarder les zones occupées par les Forces de Libération et d’intensifier l’aide militaire. Cela lui fut refusé.
Le 21 avril 1975, il démissionne et s’exile avec sa famille.
Il meurt à Boston en 2001.

Prezidanto-Oficejo
Nguyen Van Thieu naskiĝis en 1923 en Tri Thuy, Ninh Hai Distrikto, Hinh Thuan Provinco. Gradiginte de Da Lat Nationala lernejo de oficiroj , li trejnis en Francio kaj Usono.
Post partopreni en la puĉo kontraŭ Ngo dinh Diem en novembro 1963, li rapide grimpis la hierarkion. De kolonelo, li estis antaŭenigita ĝenerala, tiam ĉefministro, kunulante la funkcion de ministro-defendo kaj prezidanto de la Presidaro. En septembro de 1967 li estas prezidanto de la Respubliko de Viet Nam. Li skribis al la Prezidanto de Usono, la 25-an de marto 1975, por bombardi la areojn okupitajn de la Liberigo fortoj kaj intensigi militan helpon. Ĉi tio rifuzis al li.
La 21an de aprilo de 1975, li rezignis kaj li ekzilis kun lia familio.
Li mortis en Boston en 2001.

L’agent orange dans la guerre du Viet Nam
La guerre du Vietnam s’est terminée en avril 1975. Mais l’opération « Ranch Hand » (tactiques de défoliation) , employée pendant dix ans de 1961 à 1971, a laissé une cicatrice profonde jusqu’à aujourd’hui. L’objectif de cette opération était de transformer en désert les forêts tropicales humides, dans lesquelles les forces de Libération étaient embusquées, et ainsi d’empêcher les forces anti-américaines (de Libération) de se cacher sous la couverture végétale dense. Le défoliant connu comme l’agent orange que les avions américains C-123 ont déversés jours après jours sur les forêts contenait une haute teneur en dioxine, un contaminant hautement virulent. Quatre millions de Vietnamiens qui résidaient prés de ces zones y ont été exposés. La dioxine n’est pas seulement un poison primaire : il a été mis en évidence qu’elle a aussi un effet sur le génome, ayant des conséquences non seulement sur la première génération, mais aussi sur la deuxième et la troisième. Les frères joints Viet et Duc ne sont pas les seules victimes. Des nombreux enfants nés malformés que j’ai rencontrés dans les années 1970 à 1980, certains sont déjà morts, tandis que d’autres ont grandis et ont maintenant une famille. Et quelques uns de leurs enfants ont des déficiences congénitales. Le Viet Nam et son peuple ne sont pas les seules victimes de l’agent orange utilisé comme arme chimique pendant la guerre du Viet Nam.
90 000 000 de litres de produits chimiques ont été sans discrimination déversé sur les soldats américains sur les champs de bataille, et sur les soldats coréens déployés au Viet Nam.
J’ai étudié les conséquences de l’agent orange au Viet Nam, aux USA, et en Corée pendant plus de trente ans, et là, j’ai rencontré des vétérans du Viet Nam. Le résultat de s investigations es t que j’ai la certitude est que les nombreux problèmes de santé causés par l’agent orange, se sont diffusés sans considération de nationalité ou de race.
Les compagnies chimiques qui ont fabriqué et vendu les défoliants aux militaires et au gouvernement américain ont reconnu leur responsabilité pour les dommages de la dioxine sur le corps humain et ont accordé une compensation aux vétérans américains du Viet Nam. Les victimes vietnamiennes ont en conséquence engagé des poursuites contre 37 Compagnies chimiques parmi lesquelles Dow Chemical et Monsanto, pour obtenir une compensation. Cependant, la cour suprême des USA a été dessaisie sans reconnaitre la responsabilité des compagnies chimiques.
Comme le temps passe, la mémoire de la guerre du Viet Nam et de ses calamités s’estompe. Mais le crime appelé « opération Ranch Hand » et ses effets, ne doivent pas être oubliés, non seulement par le peuple vietnamien, mais aussi par tout le genre humain dans l’espoir qu’une telle tragédie ne se reproduira jamais.
Goro Nakamura

La oranĝa agento en la vjetnama milito
La vietnama milito finiĝis en aprilo 1975. Sed la Operaco “ Ranch Hand “(malfolieco taktiko), uzata dum dek jaroj de 1961 ĝis 1971, lasis profundan cikatron ĝis hodiaŭ. La objektivo de ĉi tiu operacio estis turni la pluvarbojn, en kiuj la Liberigaj fortoj estis embuskitaj, al dezerton, kaj tiel malhelpi la kontraŭ-usonajn (Liberigajn) fortojn kaŝitaj sub la densa planto. La malfolioilo, konata kiel la oranĝa agento, kiun la usonaj C-123-aviadiloj dumpis tagon post tago sur arbaroj enhavis altan enhavon de dioksino, tre virulentan poluadon. Kvar milionoj da vjetnamaj loĝantoj proksime de ĉi tiuj areoj estis infektadoj. Dioxino ne nur estas primara veneno: oni montris, ke ĝi ankaŭ havas efikon sur la genomo, kun konsekvencoj ne nur en la unua generacio, sed ankaŭ en la dua kaj tria. La siamaj ĝemeloj Viet kaj Duk ne estas la solaj viktimoj. El la multaj malformaj beboj, kiujn mi renkontis en la 1970-aj jaroj ĝis la 1980-aj jaroj, iuj jam mortis, dum aliaj kreskis kaj nun havas familiojn. Kaj iuj el iliaj infanoj havas denaskajn mankojn. Viet Nam kaj ĝiaj homoj ne estas la solaj viktimoj de la oranĝa agento uzita kiel kemia armilo dum la Vjetnama Milito.
90 000 000litroj da kemiaĵoj estis indiscriminate dumpitaj sur usonaj soldatoj en la batalkampo kaj sur koreaj soldatoj deplojitaj en Viet Nam.
Mi studis la konsekvencojn de Agento Oranĝo en Viet Nam, Usono kaj Koreujo dum pli ol tridek jaroj, kaj mi renkontis veteranojn de Viet Nam. La rezulto de esploroj estas, ke mi certas, ke la multaj problemoj de sano kaŭzitaj de Agento Oranĝo disvastiĝis sen respekto al nacieco aŭ raso.
La kemiaj kompanioj, kiuj fabrikis kaj vendis la defoliantojn al la militistoj kaj la usonaj registaroj, agnoskis sian respondecon pri dioksina damaĝo al la homa korpo kaj kompensis usonajn veteranojn en Viet Nam. Kiel rezulto, vjetnamaj viktimoj prezentis agon kontraŭ 37 kemiaj kompanioj, inkluzive de Dow Chemical kaj Monsanto, por kompenso. Tamen, la Supera Kortumo de Usono estis malsubmetita de la afero, kaj ne rekonis la respondecon de la kemiaj kompanioj.
Kiel la tempo flugas, la memoro pri la milito de Viet Nam kaj ĝiaj difektoj malproksimiĝas. Sed la krimo, nomata "Operacio Ranch Hand" kaj ĝiaj efikoj, ne devas esti forgesita, ne nur de la vjetnama popolo, sed ankaŭ de la tuta homaro, esperante ke tia tragedio neniam plu okazos.
Goro Nakamura

Ma solution au problème serait de leur dire (aux Nord Vietnamiens) franchement qu’ils doivent réduire leurs ambitions, ou que nous allons au moyen de bombardements, les ramener à l’âge de pierre.
(Curtis Lemay, commandant des forces aériennes stratégiques)
25 novembre 1965

Mia solvo al la problemo estus diri al ili (al la nordvjetnama) sincere, ke ili devas redukti siajn ambiciojn, aŭ ke ni per bombadoj, revenigos ilin al la ŝtono epoko.
(Curtis Lemay, Majoro Strategia Aera Forto)
25an de novembro 1965

Après la guerre, la Vietnam a :
-600 000 tonnes de bombes non explosées
-6.6 millions d’hectares de terre contaminés
-9 284 communes polluées par les bombes et les explosifs.
Durant les années 1975 -2002 il y a eu :
-42 135 personnes tuées par les bombes et les explosifs
-62 143 personnes blessées par les bombes et les explosifs.

Post la milito, Vjetnamio havas:
-600,000 tunoj da bomboj ne eksploditaj
-6.6 milionoj da hektaroj de tero poluitaj
-9 284 komunumoj poluitaj de bomboj kaj eksplodigiloj. Dum la jaroj 1975-2002 estis:
-42 135 homoj mortigitaj de bomboj kaj eksplodigiloj
-62 143 homoj vunditaj per bomboj kaj eksplodigiloj.

Durant la guerre du Vietnam :
-3 millions de vietnamiens ont été tués (dont 2 millions de victimes civiles)
-2 millions de personnes ont été blessées
-300 000 personnes sont disparues.

Dum la Vjetnama Milito:
-3 milionoj da vjetnamoj estis mortigitaj (inkluzive de 2 milionoj da civilaj viktimoj)
-2 milionoj da homoj estis vunditaj
-300,000 homoj malaperis

Dans leur guerre d’agression contre le Vietnam, les américains ont utilisé non seulement des armes létales pour faire des dégâts, mais aussi des produits chimiques pour détruire le cadre de vie du peuple vietnamien et prévenir l’avance des forces armées révolutionnaires.
De 1961 à 1971, l’armée US a effectuée 19 905 missions, déversant 80 millions de lite de toxiques chimiques, dont 61% d’agent orange, contenant 366 kg de dioxine, sur prés de 26 000 villages, sur une surface de 3,06 millions d’hectares., prés du quart de la surface totale du Sud Vietnam. 86 % de cette surface a été aspergée plus de deux fois, et 11% a été aspergée plus de dix fois.

En ĝia milito de agreso kontraŭ Vjetnamujo, la usonanoj uzis ne nur mortigajn armilojn por damaĝi, sed ankaŭ kemiaĵojn por detrui la vjetnaman vivejon kaj eviti la antaŭeniron de la revoluciaj armitaj fortoj.
De 1961 ĝis 1971, la usona armeo efektivigis 19,905 misiojn, ŝutanta 80 milionojn da literoj de kemiaj toksinoj, 61% el kiuj estis oranĝaj agentoj, enhavantaj 366 kg da dioksino, ĉe preskaŭ 26,000 vilaĝoj, super surfaco de 3 , 06 milionoj da hektaroj, preskaŭ kvaronon de la tuta areo de Suda Vjetnamio. 86% de ĉi tiu surfaco estis pli sprayita ol dufoje, kaj 11% estis sprayita pli ol dek fojojn.

Les défoliants utilisés par les USA de 1961 à 1971 pendant la guerre du viet Nam
Teneur en TCDD (dioxine)
(ppm is equivalent of mg/kg of defoliant)
Agent rose 65,6 ppm
Agent vert 65,- ppm
Agent pourpre 32,8 à 45 ppm
Agent orange et orange II (super orange) 1,77 à 40ppm
(représentant 61% du total déversé)
Agent blanc pas de dioxine
Agent bleu pas de dioxine
Dioxine est le nom commun d’un produit chimique appelé 2 ?3 ?7 ?8 tetrachlorodibenzo-p-dioxine ou TCDD en abrégé. Dans la famille des dioxines il y a 75 composés différents, mais le plus dangereux de tous est la dioxine trouvée dans l’agent orange.
Les scientifiques sont d’accord que la dioxine est le produit chimique le plus dangereux et le plus toxique jamais découvert par le genre humain à la date d’aujourd’hui. Certain argumentent que 85g de dioxine pourraient tuer toute la population d’une ville de 8 millions d’habitants

Elfoliiloj uzitaj de Usono de 1961 ĝis 1971 dum la Vjetnama Milito
TCDD-enhavo (dioksino)
(ppm estas ekvivalenta de mg / kg de defolia)
Agento Roza 65.6 ppm
Agento Verda 65,0 - ppm
Agento Purpura 32.8 ĝis 45 ppm
Agento oranĝo kaj oranĝo II (súper oranĝo) 1.77 ĉe 40ppm
(reprezentanta 61% de la tuta verŝita)
Agento blanka ne dioksino
Agento bluo ne dioksino
La dioxino estas la komuna nomo por kemia nomita 2-3? 7? 8 tetraclorodibenzo-p-dioxino aŭ TCDD por mallonga. En la dioxina familio ekzistas 75 malsamaj komponaĵoj, sed la plej danĝera de ĉiuj estas la dioxino trovita en la oranĝa agento.
Sciencistoj konsentas, ke dioksino estas la plej danĝera kaj venena kemio iam ajn malkovrita de homoj hodiaŭ. Iuj argumentas ke 85g da dioksino povus mortigi la tutan loĝantaron de urbo de 8 milionoj da homoj

De même que nous continuons d’aider les Vietnamiens avec des handicaps, dont des enfants, nous continuons aussi à aider à extraire l’agent orange / dioxine. Ainsi le Vietnam pourra récupérer plus de son pays. Nous sommes fiers de nos travaux, ensemble, à Danang, et nous anticipons pour poursuivre nos efforts à Bien Hoa
(Adresse du président américain Barak Obama au peuple du Viet Nam à Hanoï le 24 mai 2016)

Same kiel ni daŭre helpas vjetnamajn senkapablojn, inkluzive infanojn, ni ankaŭdaŭrigas helpi eltiri la agenton oranĝan / dioksinon. Tiel Vjetnamio povos rekuperi pli el sia lando. Ni fieras pri nia laboro, kune, en Danang, kaj ni anticipas daŭrigi niajn fortostreĉojn en Bien Hoa
(Alparolo de usona prezidanto Barak Obama al la homoj de Viet Nam en Hanojo la 24-an de majo 2016)