Ce matin, j’essaie le sauna, gratuit le matin, à l’auberge. Je n’y reste pas longtemps. En fait, il y en a deux, un pour hommes et un pour les femmes. Dedans, un espèce de poêle, avec des pierres chaudes, et des bancs sur trois niveaux. Plus on monte, plus c’est chaud. On peut aussi jeter de l’eau sur les pierres chaudes pour faire de la vapeur. A la sortie, je prends une douche tiède.
Après le petit déjeuner, je parts pour la gare en tramway. J’y cherche un bon moment un distributeur d’argent, en trouve un au sous-sol de la gare, à l’entrée du métro, et aussi un stand de cordonnerie et copie de clefs, où on vend des cadenas.
Me voici parti par un premier train jusqu’à Ylivieska, suivi d’un bus jusqu’à Oulu ; Là, je dois attendre une heure et demie pour un autre train pour Rovaniemi. Je laisse mon sac à la consigne et parts visiter un peu la ville. Ça a l’air sympathique : des gens qui font du vélo, des parcs, des bras de mer dans la ville, une superbe bibliothèque avec un accès gratuit à Internet.
Je retourne à la gare, achète de quoi manger : une salade composée, des clémentines, un yogourt, et une part de pizza, pour dix euros. Je mange cela dans le train qui va à Rovaniemi.
J’arrive à Rovaniemi vers vingt heures. La ville est décevante : des supermarchés, de larges rues, des maisons neuves. Rien de typique de la Laponie. Il y a quand même une rue piétonne avec plein de terrasses de cafés, où des gens sont installés.
Il faut aller s’inscrire et payer dans un grand hôtel, puis aller à l’auberge de jeunesse, un peu plus loin. Il n’y a pas de personnel en soirée. J’en ai pour quatre-vingt-cinq euros pour deux nuits. J’ai une chambre pour moi seul, avec douche et WC. Je peux aller prendre le petit-déjeuner au grand hôtel. Je commence par faire une lessive : je reste deux nuits, le linge devrait avoir le temps de sécher.

Mi provas la saŭno, senpagita matene en la hotelo. Mi ne restas tie longtempe. Ekzistas du, por viroj kaj alia por virinoj. Interne, estas speco de forno kun varmaj ŝtonoj kaj flanke,benkoj en tri niveloj. Despli alta vi iras, despli varma estas. Vi ankaŭ povas ĵeti akvon sur varmaj ŝtonoj por fari vaporo. Poste, mi prenas varman duŝon.
Post matenmanĝo, mi iras al la fervoja stacidomo per tramo. Mi serĉas disdonan aŭtomaton de mono, kaj fine trovas unu, lokita en la kelo de la stacidomo, en la metroo eniro. Mi trovas en la sama loko ŝuo-riparo kaj ŝlosiloj-kopio butikon kiu vendas pendseruroj.
Mi prenas unue trajnon al Ylivieska, kaj poste buson al Oulu. Tie mi devas atendi unu horo kaj duono por alia trajno al Rovaniemi. Mi lasas mian valizon en la maldekstra-pakaĵon kaj iras por viziti la urbon. Ĝi aspektas bela: personoj ciklantaj, parkoj, fjordetoj en la urbo, bela biblioteko kun senpaga retaliro.
Mi revenas al la stacidomo, aĉetas nutraĵo: salaton, klementinojn, jogurton, kaj tranĉaĵon de pico por dek eŭroj. Mi manĝas ĉi tio en la trajno al Rovaniemi.
Mi alvenas en Rovaniemi je la du-dek horoj. La urbo estas seniluziiga: superbazaroj, larĝaj stratoj, novaj domoj. Nenio estas tipa de Laponio. Ekzistas tamen piediranto strato kun amaso da eksteraj kafejoj, kie homoj sidas.
Mi devas iri registri kaj pagi en granda hotelo, kaj poste iri al la gastejo. Ne estas dungitoj dum la nokto. Mi pagas okdek kvin eŭroj por du noktoj. Mi havas ĉambron por mi mem, kun duŝo kaj necesejo. Mi povas preni matenmanĝon ĉe la Granda Hotelo por dek du eŭroj. Mi unue lesivas. Mi restas tie du noktoj, la vestoj devus havi sufiĉe da tempo por seki.