Ma voisine de compartiment m’a offert le petit déjeuner : biscuits, œuf dur, thé. Le paysage est plat : toujours de la steppe avec quelques passages marécageux.
Je change de l’argent dans le train : 1$= 3000 sums. Je me retrouve avec un gros paquet de billets de banque.
Nous arrivons à la frontière : d’abord un chien pour sentir si des fois, quelqu’un ne transporterais pas de la drogue, du Kazakhstan à l’Ouzbékistan. En principe, ce serait plutôt dans l’autre sens. Ensuite c’est le tamponnage du passeport.
Une heure plus tard, c’est le contrôle ouzbek : une déclaration en douane uniquement en russe, à remplir. Une voisine, puis l’employé de la police des frontières m’y aident. J’ai droit à un « welcome in Ouzbékistan ».
A l’arrivée à Tachkent, je craque et prends un taxi. Je paye 30 000 sum (10$) : c’est le double du prix normal, mais j’arrive sans difficulté à l’auberge. Il n’y a pas de plaque de rue, et pas d’indications extérieures : seul, j’aurais eu des difficultés à trouver.
Je ressors, visite un grand marché, une école coranique (madrasa), et regarde de l’extérieur une mosquée.
Je mange une pizza (7 euros) . J’ai acheté un kg de cerises pour 0.5 euros.
La chambre n’est pas terrible : aucun meuble superflu : deux lits, pas de table, un grand miroir avec une petite étagère en dessous.

Mia kupeo najbarino proponis al mi la matenmanĝon : biskvitojn, malmolan kuiritan ovon, teon.
La pejzaĝo estas ebena: ĉiam la stepo kun kelkaj marĉejoj. Mi ŝanĝas monon en la trajno: $ 1 = 3000 sumoj. Mi recevas grandan amason da monbiletoj.
Ni alvenas al la limo: unue hundo sentas ĉu iu transportus drogon el Kazaĥstano al Uzbekio. Normale, estus en la alia direkto. Poste la pasporto estas stampita. Unu Horo poste,alvenas la uzbeka kontrolo: mi devas plenigi dogandeklaraĵo skribita nur en rusa. Najbarino, kaj la landlimkontrolisto helpas min. la landlimkontrolisto deziras al mi "bonvenon en Uzbekio" .
Je alveno en Taŝkento, mi eniras taksion. Mi pagas 30 000 sumo ($ 10): Tio estas duoble la normala prezo, sed mi alvenas facile al la gastejo. Ne estas stratplakoj, kaj preskaŭ nenio ekstera indiko por la gastejo. Sole, mi malfacile trovus.
Mi foriras viziti grandan merkaton, coránican lernejon (madrasa) kaj rigardas de ekstere moskeon.
Mi manĝas picon (7 eŭroj) en restoracio. Mi aĉetis unu kg da ĉerizoj por 0,5 eŭroj. La ĉambro ne estas alloga: nenio superfluaj mebloj: du litoj, neniu tablo, granda spegulo kun malgranda breto malsupre.