Je commence par faire une lessive : il y a des cintres de prévus dans la salle de bain pour faire sécher le linge.
Ensuite, j’ai droit à un copieux petit déjeuner, et je parts à pied vers les sites dont j’ai prévu le visite.
Je commence par l’avenue des mausolées : le Chah I Zindi. Il y a une enfilade de mausolées, couverts de céramiques. Cette fois, il y a pas mal de touristes, surtout locaux. Sur un banc de pierre, trois grand mères dégustent chacune une énorme glace. Je n’ose pas prendre une photo.
Ensuite, je vais voir le Musée Afrasiab de l’ancienne Samarkand, celle qui fût rasée par Gengis Khan. Une grande fresque est en cours de rénovation avec la participation de la France. L’une des gardiennes me fait la conversation. Il faut dire qu’il y a peu de visiteurs. Elle a été mariée à seize ans ; Je me fait disputer parce que je suis venu seul, sans « madame » ;
Je continue mon périple : me voici au tombeau de saint Michel. Le sarcophage fait 18 mètres de long, car le corps grandi de 2.5 cm par an. Il est interdit de le photographier : dommage.
Quelques kilomètres plus loin, après avoir discuté avec de jeunes ouzbeks, j’arrive à l’observatoire de Ulug Beg, le petit fils de Tamerlan. Il a écrit un catalogue des étoiles, et des traités d’astronomie.
Sur le chemin du retour, je rencontre Vova, mon ami d’hier soir. Il m’accompagne jusqu’à l’hôtel, en autobus.
Je ressors vers seize heures et vais acheter de l’eau dans la vieille ville. Je vois des gens récolter un fruit que je ne connais pas. Il ressemble à une baie blanche. Un homme secoue les branches avec un long bâton, et quatre personnes sont sous l’arbre, avec un grand tissu étendu.
Je vais ensuite voir le mausolée de Tamerlan : un délice : je suis seul dans l’espace autour. A coté de la pierre tombale, des gens font la prière musulmane.
Vers dix-huit heures, mon ami Vova passe me chercher pour aller chez Alexandre. Chez lui, il me passe une présentation passionnante sur le « musée de la paix et l’amitié » fondé par lui en 1986, et déménagé plusieurs fois. Les locaux successifs ont été fournis gratuitement par la municipalité.
Après un bon repas avec mes amis, je rentre à l’auberge. Il est vingt et une heures. Des familles sont sorties pour profiter de la fraicheur. Des enfants jouent sur des manèges dans un parc.

Mi komencas per lesivi: vestarkojn estas en la banĉambro por sekigi la vestojn.
Poste mi bonege matenmanĝas, kaj mi iras promeni al lokoj kien mi planis viziti.
Mi komencas per Avenuo de la maŭzoleoj: ŝah i Zindi. Tie estas vico da maŭzoleoj kovritaj per ceramiko. Tiu tempo, estas amaso da turistoj, precipe lokaj. Sur ŝtono benko, tri avinoj manĝas grandegajn glaciaĵojn. Mi ne aŭdacas foti ilin.
Poste mi vidas Afrasiab Muzeo, de la antikva Samarkando, kiu Gengis Khan detruis. Granda fresko estas renovigata kun la partopreneco de Francio. Unu el la gardistino konversas kun mi kiel estas malmultaj vizitantoj. Ŝi geedziĝis kiam ŝi aĝis dek ses jarojn; ŝi riproĉas al mi ke, mi venis sola, sen "sinjorino".
Mi daŭrigos mian promenadon: Mi estas ĉi tie ĉe la tombo de Sankta Mikaelo. La sarkofago estas 18 metroj longa, ĉar la korpo kreskas de 2,5 cm jare. Estas malpermesite foti: damaĝo.
Kelkajn kilometrojn poste, post parolado kun junaj uzbekoj, mi alvenas al Ulug Beg Observatorio, la nepo de Tamerlano. Li skribis katalogon de la steloj kaj astronomiaj traktaĵoj.
Survoje reen, mi renkontas Vova, mia amiko de la lasta vespero. Li akompanias min al la hotelo per buso. Mi foriras denove je la dek ses horoj por aĉeti akvon en la malnova urbo. Mi vidas homojn rikoltante fruktojn, ke mi ne konas. La fruktoj aspektas kiel blankaj beroj. Viro skuas la branĉojn per longa bastono, kaj kvar homoj estas sub la arbo, kun granda etendita ŝtofo. Mi poste vidas la maŭzoleon de Tamerlano: plezuro: Mi estas sola en la spaco ĉirkaŭ ĝi. Apud la tomboŝtono, homoj faras islama preĝo.
Je la dek ok horoj, mia amiko Vova venas gvidi min por iri al Aleksandro hejmo, li montras al mi interesegan prezentadon pri la "Muzeo de paco kaj amikeco" fondita de li en 1986, kaj translokiĝita plurfoje. La diversaj lokoj estis alpruntitaj senpage de la komunumo. Post bona manĝaĵo kun miaj geamikoj, mi revenas al la gastejo. Estas dudek-unu horoj. Familioj eliras por ĝui la malvarmecon. Infanoj ludas sur karuseloj en la parko.

La plus grande partie de la population fut tuée ou emmenée en esclavage. Seulement un quart des anciens habitants furent laissés.

La plej granda parto de la loĝentoj estis mortigitaj aŭ prenitaj kiel slavoj. Nur unu kvarono de la loĝanatoj estis lasitaj