Ce matin, je demande à garder l’usage de ma chambre d’hôtel jusqu’à vingt et une heures, heure de mon départ pour l’aéroport. Cela me coûte 50% du prix , sans facture.
Ensuite, après le bon petit déjeuner de l’hôtel, je me dirige vers la plage. C’est loin, et je finis par prendre un taxi pour y arriver : je paye 500 tengues (2 euros).
La plage est très bien aménagée avec des abrits du soleil.
Dans la matinée, des groupes d’enfants ancadrés par des adultes arrivent : ce sont des centaines d’enfants qui sont visiblement contents d’aller à la plage.
Vers douze heures trente, le soleil commence à cogner fort. Je parts et me fais déposer par un faux taxi au monument avec un avion Mig, sur le front de mer, de l’autre coté de la ville, prés de nombreux restaurants. En fait, beaucoup sont vides. J’en choisi un qui a quelques clients, et une vue sur la mer. Je commande une brochette de poulet. On vient me dire que se sera long et qu’il vaudrait mieux que je choisisse un steak de poisson. Je m’exécute. Ensuite, je rentre à l’hôtel en autobus.
Je ressorts dans la soirée et mange des côtelettes de mouton grillées, avec de la salade de tomate, concombre et ail verte, à la terrasse d’un agréable café.
Mon faux-taxi d’hier arrive à 20h30. Il m’amène à l’aéroport pour 3000 tengues (12 euros). J’y suis deux heures en avance. L’attente est assez longue, dans le café de l’aéroport.

Ĉi matene mi petas konservi la uzon de mia ĉambron de hotelo ĝis la naŭ posttagemeze kiam mi eliros flughavenon. Tio kostas al mi 50% de la prezon sed sen fakturo. Post bona matenmanĝo en la hotelo, mi direktas min al la strando. Ĝi estas malproksima, kaj mi fine prenas taksion por alveni tie: Mi pagas 500 tengojn (2 eŭrojn).
La strando estas tre bone ekipata kun sunumbrelegoj Dum la mateno, grupoj de infanoj kun plenkreskuloj alvenas: venas centoj da infanoj kiuj klare feliĉas de esti sur la plaĝo. Ĉirkaŭ la tagmezo kaj duono, la suno komencas forte bati.
Mi foriras uzanta falsan taksion al mig aviadilo monumento apud la marbordo, en la alia flanko de la urbo, proksime al multaj restoracioj. Fakte, multaj el ili estas malplenaj. Mi elektas unu kiu havas kelkajn klientojn, kaj vido sur la maro.
Mi ordigas kokidkebabon. Ili diras al mi ke estos longa kaj ke estus pli bone se mi elektus fiŝstekon. Mi faras tion. Poste mi revenas al la hotelo buse. Mi foriras denove en la vespero kaj manĝas rostitan ŝafidkotletojn kun tomatsalaton, kukumon kaj verdan ajlon, sur la teraso de agrabla kafejo.
Mia falsaj taksio mendita hieraŭ alvenas je la dudek horo kaj duono. Li veturas min al la flughaveno por 3000 tenge (12 eŭroj). Mi fruas du horojn. La atendeco en la kafejo ĉe la flughaveno sajnas longa.