Je commence par m’inscrire à un circuit organisé pour les villages de l’Isselmeer (ancien Zuiderzee).
C’est un ancien bras de mer, devenu un lac d’eau douce après avoir été isolé de la mer par une digue vers1930. Les détails techniques m’intéresseraient.
La neige est tombée cette nuit, et les canaux sont partiellement gelés. Sous un ciel bleu, c’est superbe.
Nous commençons par Zannse Scham : des alignements de moulins, de petites maisons au bord de l’eau. C’est très touristique, mais joli. Nous visitons un moulin : l’intérieur est classique, avec une meule. Son but n’était pas de relever l’eau.
Nous allons ensuite à Marken : une ile reliée au reste du pays par une digue, surmontée d’une route. Nous y visitons une fabrique de sabots. La fabrication est presque complément mécanisée : deux machines effectuent la copie d’un sabot existant : une pour l’extérieur, l’autre pour l’intérieur. Les finitions sont faites à la main.
Ensuite, direction Volemdam : encore un beau village. Nous visitons une fromagerie. A la sortie, je perds le groupe. La guide avait donné rendez-vous à douze heures cinquante-cinq au »point de rencontre ». Je n’avais pas compris qu’il s’agissait d’un endroit différent de l’arrêt des autobus, où nous étions descendus. Je finis par retrouver le groupe, grâce aux informations des employés de la fromagerie. Je n’ai pas pu participer au repas de poisson, probablement payable en plus de l’excursion. Je me suis contenté d’une gaufre bien épaisse au sucre.
Nous rentrons à Amsterdam vers quatorze heures, et je vais visiter le musée historique. On y apprend que les anciens bâtiments sont construits sur des troncs de chênes, posés horizontalement. Les édifices plus récents sont posés sur des piliers béton allant jusqu’ à soixante mètres de profondeur. On y apprend aussi que le mouvement communiste vers 1930 a été assez fort, et avait des conseillers municipaux à Amsterdam, considérée à l’époque comme une ville rouge. Des artistes ont été influencés par ce mouvement pour leurs œuvres, du type réalisme socialiste. Au retour, je m’inquiète de ne plus trouver mon téléphone portable. Je demande à l’auberge : non, je retourne au bureau des excursions : rien. Je cherche un téléphone public pour l’appeler. Ceux près de la gare sont en panne, mais il y a une adresse où en trouver un. C’est un bel hôtel à proximité. A ma troisième tentative, je l’entends sonner dans mon sac : je l’avais mis dans mon étui à lunettes ! Je rentre à l’auberge en traversant le quartier rouge, et prend une photo de « Belle », statue pour les travailleurs de sexe d’Amsterdam, située juste à côté d’une église.

Mi komenĉas pri registri min al organizita ekskurso al Isselmeer (antaŭe Zuiderzee) vilaĝoj.
Estas unu antaŭe maro parto, devenita malsala lago poste esti izolata per digo ĉirkaux 1930. Teknikaj detaloj interesus min.Ni komencas pri Zannse Scahm : liniigoj da muelejoj, dometoj borde de la akvo. La placo estas tre turistika, sed bela. Ni vizitas muelejon :ĝia interna klasikas kun muelo. Ĝia celo ne estis suprenigi akvon.
Neĝo falis dum nokto, kaj kanaloj parte estas gelitaj. Sub blua cielo, pejzaĝoj estas belegaj.
Ni komencas pri Zannse Scahm : liniigoj da muelejoj, dometoj borde de la akvo. La placo estas tre turistika, sed bela. Ni vizitas muelejon :ĝia interna klasikas kun muelo. Ĝia celo ne estis suprenigi akvon. Ni komencas pri Zannse Scahm : liniigoj da muelejoj, dometoj borde de la akvo. La placo estas tre turistika, sed bela. Ni vizitas muelejon :ĝia interna klasikas kun muelo. Ĝia celo ne estis suprenigi akvon.
Poste ni iras al Marken : insulo konektigata al aliaj partoj de la lando per digo, superigata pri vojo.Ni vizitas lignoŝuoj fabrikon. Fabrikeĉo estas preskaŭ tute maŝine : du maŝinoj kopias unu referenca lignoŝuon : unu pri ekstero, la alia pri interno. Finaj prilaboradoj estas faritaj mane.
Poste, ni iras al Volemdam : unu alia bela vilaĝo. Ni vizitas fromaĝejo. Al la elirejo, mi perdas grupon. Gvidistino dona rendevuon je la dek du horoj kaj kvin-dek kvin minutoj al renkonto punkto.
Mi ne komprenis ke renkonto punkto estas malsimila of bus altejo kie ni foriris el buso. Mi fine retrovas grupon, dank’al informoj donitaj per fromaĝejo dungitoj. Mi ne partoprenis al fiso mango, versajne pagenda krom eskursio. Mi kontentis min per unu densa vaflo kun suko.
Ni revenas al Amsterdamo ĉircaux la dek kvara horoj, kaj mi iras viziti historian muzeon. Oni sciigas ke malnovaj domegoj estas konstruitaj sur kverto trunkojn, metitajn horizontale. Novaj domegoj estas metitaj sur betono pilieroj. Pilieroj iras kelkfoje ekde ses dek metroj profunde.
Oni ankaŭ sciigas ke komunista movado estis relative forta ĉirkaux 1930, kaj havis urba konsilianoj en Amsterdamo. La urbo estis en ĉi tiu tempo rigardita kiel ruĝa urbo.
Artistoj estis influitaj, kaj faris verkojn de typo « socialista realismo ».
Reveniti al gastejo, ,mi timeti de ne plu trovi mian poŝ telefonon. Mi demandas al gastejistoj : no ; Mi reiris al eskursio oficejo :no. Me serĉas publika telefono por voki ĝin. Tiuj proksimume stacidomo ne funksias, sed sur ili estas skribita adreson kie estas unu alia. Estas en bela hotelo, proksimume. Al la tria provo, mi aŭdis sonorado el mia sako!. Mi metis ĝin en mia okulvitroj ujo!
Mi revenis al gastejo tra ruĝa kartalo, kaj fotas « belulinon », statuo pri sekso gelaboristoj de Amsterdamo, situe proksimume de unu preĝejo.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi