Dimanche 3 février 2013 Dimanĉon la 3an de februaro 2013

Je commence par aller en tramway vers le château de Pillnitz dans la vallée de l’Elbe, dix kilomètres en amont de Dresde.
Le réseau de bus est tramway de Dresde est très dense et très étendu.
En passant, je m’arrête dans le grand parc de Dresde. De grandes allées parcourues par de jeunes qui courent, et des gens qui promènent leur chien. Il y a un petit château, mais on ne peut voir que l’extérieur.
Ensuite, j’arrive an bord de l’Elbe, dans un quartier avec de belles villas. Au bord du fleuve, des familles nourrissent des canards, oies, et cygnes. Le château est en face : un bac permet de traverser l’Elbe.
Je fais une petite visite guidée, en allemand. A l’intérieur, il n’y a pas grand-chose, à part les cuisines, et la chapelle. Dans la chapelle, une affiche invite à une commémoration de l’anniversaire de la destruction de la ville, dans la tolérance. Dans les cuisines, le niveau des crues de l’Elbe sont notées sur un pilier. La dernière remonte à 2002.
Le château est décoré, à l’extérieur, de motifs inspirés par la Chine.
Je repars en bus, de ce côté de l’Elbe. Je m’arrête au pied d’un funiculaire, qui devrait permettre d’avoir une belle vue sur la vallée. En haut, une petite déception : il n’y a pas de point d’observation aménagé. Je parviens quand même à prendre une photo.
Je redescends à pied par de petites ruelles, retraverse l’Elbe sur un pont, et prends un tramway jusqu’au musée historique.
Dedans, pas grand-chose de palpitant : une représentation interactive des résultats des élections de 1932, par quartiers, mais pas de résultat global sur la ville. Le parti nazi n’a obtenu plus de 50% que dans deux quartiers sur une trentaine. Le parti social-démocrate en général 30 à 35% et le parti communiste 10 à 15 %.
On peut voir aussi un jeu de Monopoly de l’époque de la RDA fait à la main, et des publications du parti communiste allemand en 1936, camouflées sous de reliures de livres de cuisine.
Je repars en direction musée et du château des princes de Saxe. J’obtiens un billet pour visiter le « Historiche Grûne Gewölbe ». C’est superbe : une pièce pour les bijoux et boites en ambre, une autre pour l’ivoire, une pour le verre rouge (rougi en y incorporant de poudre d’or), une pour le cristal, une pour le diamant, les rubis, les émeraudes.
Je rentre à l’auberge : surprise : le restaurant est fermé. Je ressors et mange une saucisse (curry-wurst) avec des frites, puis un gâteau, en buvant une bière près de la place du marché. Il aurait été dommage de ne pas manger local.
Demain la Pologne

Mi kommencas por iri per tramo al kastelo de Pillnitz en la valo de la Elbo, dek kilometroj almonte de Dresdeno.
Irante, mi altas en la granda parko de Dresdeno. Mi vidas Grandajn aleojn kun kurantaj junuloj, kaj homoj promenantaj hundojn. Estas malgranda kastelo, sed oni nur povas vidi ĝin ekstere.
Poste, mi alvenas al bordo de la Elbo, en unu kartalo kun belaj domoj. Sur la bordo de la rivero, familioj nutras anasojn, anserojn, kaj cignojn.
Mi vizitetas la kastelo kun germane parolanta gvidisto. Interne, ekcepte la preĝejo kaj la kuirejo, estas malmulte de ajoj. En la pregxejo mi legas afiŝo pri memorfesto de la datreveno de la destruo de la urbo, « kun tolero ». En la kuirejo, la niveloj de la akvo dum riveraltiĝoj de la Elbo estas skribataj. La lasta alvenis en 2002.
La kastelo estas ornamata , ekstere, per motivoj inspitataj el Ŝino.
Mi reiras buse, al ĉi tiu bordo de la Elbo. Mi altas malsupre de funikularo. De supre, mi devus vidi bela pejzaĝo de la valo. Supre, mi desapontiĝas : estas nenio observa placo. Tamen, mi sukcesas foti.
Mi malsupreniras piede en stratetoj, retrapasas la Elbo sur ponto, kaj prenas tramo al historio muzeo.
En ĝi : mi vidas ne multe interesajn ajojn : interagan reprezentadon de la rezultoj de la baloto en 1932, pri kvartalo, sed ne la tuta rezulto de la urbo. La nazia parto gajnis pli ol 50% nur en du kvataloj pri tri dek. La socia-demokratiko partio ofte gajnis inter 30% kaj 35%, kaj la Komunista partio gajnis inter 10% kaj 15%.
Monopoly ludo, mane farita, estas vibebla. Ankaű estas videblaj, publicaĵoj el la germana komunista partio, kaŝitaj sub bindoj de kuirartoj libroj.
Mi reiris al muzeoj kaj la kastelo de la saksiaj princoj. Mi obtenas bileton por viziti la « Historiche Grûne Gewölbe ». Tio estas belega : unu ĉambro pri sukcenaj junenoj kaj skatotoj, unu pri eburo, unu pri rugxa glaso (ruĝita per almiksaĵo de oro pulvo), unu pri kristalo, unu pri diamantoj, rubenoj, kaj smeraldoj.
Mi revenas gastejon : surprizo : la retoracio estas fermita. Mi foriras de nove kaj manĝas unu kolbaseton, (karean kolbaseton) kun terpomfritojn, kaj poste kukon, trinkante bieron, apud bazara plaĉo. Estus estita domaĝo ne manĝi locale.
Morgaŭ Pollando