Levé à quatre heures, départ en bus de chez moi à cinq heures et demie, départ en train de la Gare de l’Est à sept heures. Pour quatre-vingt-cinq euros, grâce à la Bahn card 25%, achetée vingt-cinq euros par internet, me voici en route pour Berlin.
J’ai opté pour une étape à Berlin, plutôt que d’aller directement à Gdansk, avec dix minutes pour la correspondance, et une arrivée à destination à vingt-deux heures trente.
Les trains, de la Deutche Bahn sont très confortable. Un premier m’amène à Frankfort Sur le Main, un deuxième m’amène à Berlin. En Allemagne, on peut monter dans le train sans réservation : le deuxième train est complet, et un jeune est assis par terre à l’extrémité du wagon.
Petit ennui : les deux toilettes du wagon sont hors-service : il faut aller plus loin et attendre son tour.
J’arrive à Berlin vers quinze heures trente, et trouve, difficilement, l’auberge. Comme son nom ne l’indique pas (jugendgastehaus hauptbahnhof), c’est un établissement religieux (Berliner stadt mission, ev. kirche). Pour vingt-deux euros, j’ai un lit dans une chambre minuscule, comprenant deux fois deux lits superposés. Deux lits sont déjà occupés par des jeunes hommes. Je ressorts faire un tour dans Berlin. Mon intention est d’aller visiter le musée de l’histoire de l’Allemagne. Hélas, je peine à trouver mon chemin, entre le U-Bahn et le S-Bahn, les deux réseaux de métro, et n’arrive à l’entrée du musée qu’à dix-sept heures trente-cinq. Je renonce à la visite.
La cathédrale de Berlin, reconstruite, se trouve à coté, mais il faut payer sept euros pour y entrer : je trouve cela excessif, et n’y vais pas.
Je vais voir un mémorial à tous les morts de la seconde guerre mondiale.
Il fait froid. J’étais couvert trop chaudement au départ de Paris, et, ici, c’est un peu juste. Je me promène sur l’avenue Unter Den Linden, jusqu’à Alexander platz, fait un petit tour dans les environs, puis m’arrête dans un restaurant de cuisine allemande. Pour dix-huit euros, je mange une bonne soupe bien épaisse, avec des morceaux de viande, et une « curry wurst » (saucisse au curry) avec une salade de pommes de terre, et un coca-cola.
En rentrant, en passant devant la gare, je vois un renard, qui traverse la place. A l’entrée d’un bâtiment voisin de l’auberge, des gens, en file, attendent probablement une distribution de repas.
Demain, le train est à six-heures trente. J’ai acheté un petit gâteau pour le petit déjeuner.

Leviĝo je la kvara matene, foriro je la kvina kaj duono per buso el mia hejmo, foriro trajne el Eosta stacidomo en Parizo je la sesa. Por okdek eŭroj, dank’al la Bahn Karto, 25% aĉetita dudek kvin eŭroj per la reto, mi estas nun ruliĝanta al Berlino.
Mi elektis fari unu etapo en Berlino ol iri direkte al Gdansk, kun nur dek minutoj por korespondado inter la trajnoj, kaj alveno je la dudek du kaj duono.
La trajnoj de la Deutche Bahn estas konfortaj. Unu unua enkondukas min al Frankfort Sur Main, unu dua enkondukas min al Berlino. En Gernanio, oni povas eniri trajnon sen rezervado. La dua trajno estas kompleta, kaj unu junuloj sidas sur planko, en la ekstremaĵo de la vagono.
Malgrava enuo : la du necesejoj de la vagono ne funkcias : oni devas iri pli fore kaj atendi sian vicon.
Mi alvenas ĉirkaux la dekkvin kaj duono, kaj trovas, malfacile la gastejo. Kiel ĝia nomo ne indikas (jugendgastehaus hauptbahnhof), estas religia institucio (Berliner stadt mission, ev. kirche). Por dudek du eŭroj, mi havas lito en malgranda ĉambro de du du-etaĝaj litoj. Du litoj estas jam okupitaj per junuloj. Mi foriras por promeni en Berlino. Mi volis viziti la muzeon de la germania historio. Malfeliĉe, mi malfacile trovas mian vojon inter la U-bahn kaj la s-Bahn, la du netoj de la metro. Mi alvenas al muzeo nur je la deksep kaj tridek kvin minutoj. Mi rezignas la viziton.
La katedralo , rekontruita, de Berlino troviĝas apud, sed oni devas pagi sep eŭroj por eniri. Mi pensas ke estas tro multe, kaj ne iras.
Mi iras vidi memormonumenton pri ciuj mortintoj dum la dua mondmilito.
Estas malvarma. Kiam mi foriris el Parizo, mi tro varmi en miaj vestajoj. Nun estas preskaŭ ne sufiĉe. Mi promenas en avenuo Unter Den Linden, al Alexander platz, turniĝas en la ĉirkaŭajo, kaj haltas en restoracio de germana kuiro. Por dekok eŭroj, mi manĝas bonan densan supon, , kun pecoj da viando, unu « curry wurst » (kolbaso kun kareo) kun salado de terpomoj, kaj unu koka-kola.
Revenante, pasanta antaŭ la stacidomo, mi vidas vulpon, trapasante la plaĉo. Al enirejo de unu domego, ĉirkaŭ la gastejo, homoj, en vico, versajne atendas manĝajon.
Morgaŭ, trajno estas je la sesa kaj duono. Mi aĉetis kuketon por matenmanĝo.