Je dis au revoir à mon hôtesse, et prends le bus jusqu’à la gare d’Helsinki, puis le train pour Turku.
Une espérantiste m’attend au bout du quai. Nous en retrouvons une deuxième dans un agréable café, où nous mangeons un peu. Ensuite, nous allons visiter un musée en plein air. Il regroupe les maisons ayant survécus au dernier grand incendie en 1827.
Dans les maisons, nous voyons des intérieurs et ateliers d’anciens artisans et pécheurs. La maison d’un ancien pêcheur est assez grande, car il hébergeait ses filles quand leurs maris étaient partis à la pêche.
Nous sommes ensuite rejoints par deux autres espérantistes, et visitons la cathédrale luthérienne et ses environs.
Nous passons aussi dans un musée où il y a de la musique en permanence, puis le long d’un canal où on a décoré les arbres. Une statue récente commémore la rencontre en 1812 en Bernadotte (ex-général de Napoléon devenu roi de Suède) et le tzar de Russie.
Une des espérantiste m’accompagne en bus jusqu’à la maison de ma famille d’accueil de soir. C’est une jeune famille avec deux enfants en bas âge. Je leur sais gré de me recevoir, malgré le travail que leur donnent leurs enfants. Dans leur jardin, un gros lapin se promène, sans sembler s’inquiéter.
Nous mangeons ensemble et discutons en espéranto.
Mi adiaŭas mia gastigantino, kaj prenas la buson al la Helsinko fervoja stacidomo, kaj poste la trajnon al Turku.
Esperantistino atendas min ĉe la fino de la kajo. Ni renkontas unu duan en bela kafejo, kie ni iomete manĝas. Poste ni vizitas muzeon en la ekstero. Ĝi inkludas la domoj kiuj travivis la lastan grandan incendion en 1827.
Tie, ni vidas hejmoj kaj laborlokojn de antikvaj metiistoj kaj fiŝistoj. La domo de iama fiŝisto estas sufiĉe granda, ĉar ĝi gastigis liajn filinojn, kiam iliaj edzoj estis for por fiŝkaptado.
Ni kunigas du aliajn esperantistojn, kaj vizitas la luterana katedralo kaj la ĉirkaŭaĵo.
Ni ankaŭ pasas al muzeo kie estas muziko senĉese, kaj laŭ kanalo kie oni ornamis la arbojn. Nova statuo memorigas la kunveno en 1812 de Bernadotte (eksa Ĝeneralo de Napoleono, igis reĝo de Svedio) kun la caro de Rusio.
Unu el la Esperantistoj gvidas min en buso al la hejmo de mia gastiganta familio por tiu nokto. Estas juna familio kun du junaj infanoj. Mi estas dankema al ili por ricevi min, malgraŭ la laboro doninta al ili de iliaj infanoj. En lia ĝardeno, granda kuniklo iras sen ŝajnante maltrankviligi.
Ni manĝas kune kaj parolas en Esperanto.