20130520

Je me lève de bonne heure et me prépare en silence pour éviter de réveiller les enfants.
Je dis au revoir, et après deux bus successifs, arrive à l’embarcadère, après avoir vu le château de Turku qui date de 1280.
Sur le bateau, les distractions sont prévues : piste de danse, plusieurs restaurants et cafés, un SPA, et bien entendu un magasin de vente hors taxe. Les Iles Alands finlandaises, mais où l’on parle suédois, ont une dérogation de l’Union Européenne : les bateaux y faisant escale ont le droit de vendre hors-taxe.
Le bateau sillonne entre des iles couvertes d’arbres, mais le brouillard empêche souvent de voir.
Pour quarante-quatre euros, j’ai le transport, une cabine pour moi seul, et le repas de midi au restaurant, sous forme de buffet à volonté, y compris la boisson (bière, vin blanc, vin rouge, etc..)
A midi, je mange de façon déraisonnable, pour gouter à la cuisine finlandaise. Heureusement, je peux faire la sieste l’après-midi.
La plupart des passagers descendent dans les Iles Alands.
A l’approche de Stockholm, il y a de nouveau beaucoup d’iles couvertes de sapin, et peu d’habitations : on sent qu’il y a de la place.
Nous arrivons à Stockholm vers dix-neuf heures. Première surprise, il n’y a pas de bureau de change dans le terminal. Deuxième surprise, on ne peut pas payer en euro la navette pour le centre-ville. Troisième surprise, on peut la payer par carte de crédit.
Au centre-ville, dans la gare routière, je retire 500 couronnes suédoises (SEK) dans un distributeur automatique (un euro est égal à environ deux couronnes suédoises). Je parts à pied pour l’auberge de la jeunesse.
Je passe près d’un parc où il y a de la danse sur une estrade, et trouve l’auberge sans encombre.
L’auberge est située en partie sur un voilier amarré dans le port. C’est superbe.
Je pose mon sac, prépare mon lit, et ressort faire un tour dans les environs.
Après environ un quart d’heure, je trouve un kiosque, où je peux manger un hot dog. Je rentre à l’auberge, et termine la journée avec une boisson à l’orange achetée à l’auberge.
Je partage une chambre avec trois autres personnes, dont un australien et une australienne, d’âge voisin du mien.

Mi ellitiĝas frue kaj varbas trankvile por eviti de veki la infanojn.
Mi adiaŭas, kaj per du busoj alvenas al la kajo, post vidi la Turku Kastelo, kiu datiĝas de 1280.
Sur la boato, distraĵoj estas planigitaj: dancoplaco, pluraj restoracioj kaj trinkejoj, spa, kaj kompreneble sen-takso vendejo. Finnaj Alands insuloj, kie oni parolas svedan, havas escepton de la Eŭropa Unio. Tie oni rajtas vendi sen-takson.
La ŝipo vojaĝas inter la insuloj kovritaj de arboj, sed la nebulo ofte maleblas vidoj.
Por kvardek kvar eŭroj, mi havas transporton, ĉambron por mi sole, kaj tagmanĝon en la restoracio en la formo de bufedo inkludante trinkaĵo (biero, blanka vino, ruĝa vino, ktp )
Tagmeze, mi manĝas malkonvene, gustumanta la finnajn kuirejon. Feliĉe, mi povas dormeti posttagmeze.
Multaj pasaĝeroj elŝipiĝas en Alands Insuloj.
Alproksimigo al Stokholmo, estas multaj insuloj kovritaj de arboj, kaj malmulte de domoj: oni sentas ke estas liberan spacon.
Ni alvenas al Stokholmo je la dek naŭ. Unua surprizo, ne estas interŝanĝo oficejo en la terminalo. Dua surprizo, oni ne povas pagi per eŭroj la buso al la urbocentro. Tria surprizo, oni povas pagi per kreditkarto.
En la centro, en la buso stacidomo, mi prenas 500 Kronojn (SEK) en ATM (unu eŭro egalas ĉirkaŭ du svedajn kronojn). Mi iras piede al la junulargastejo.
Mi trapasas parkon kie iuj dancas sur scenejo, poste mi trovas facile la gastejon.
La junulargastejo parte situas en volŝipo ligitaj al la kajo. Estas belega.
Mi metas mian sakon, preparas mian liton kaj foriras promeni en la areo.
Post unu kvarono de horo, mi trovas kiosko, kie mi povas manĝi varman kolbason kun panon. Mi revenas al la gastejo, kaj finas la tagon kun oranĝa trinkaĵo aĉetita en la gastejo.
Mi loĝas en ĉambron kun tri aliaj personoj, inkluzive unu aŭstraliano kaj unu aŭstralianino. Ili aĝas proksimune kiel mi.