A six heures et demie, la douche est encore libre.
Malgré une affiche inspirée de l’époque révolutionnaire, les gens ont laissé leur vaisselle sale dans l’évier de la cuisine.
Je parts à la visite de Moscou. Je commence par le monastère de Novodievitchi, puis le cimetière du même nom. J’y trouve la tombe de Maïakovski (poète), de Makarenko, pédagogue célèbre , et de Alexandra Kollentaï, militante féministe, tous de la même époque : 1920-1930. Ensuite, je fais un tour dans mon ancien quartier, d’il y a cinq ans. Je recherche un restaurant de la chaîne Mou-Mou (cuisine russe pas chère en libre-service) que je fréquentais : je ne le trouve pas. Je me dirige ensuite vers la galerie Tretiakov : ce ne sera jamais que la troisième fois que la visite. Entre le métro et la galerie, je trouve un restaurant Mou-Mou dans lequel je me régale : deux hors d’œuvres, un steak haché avec du blé, un gâteau et une boisson pour 480 roubles (douze euros). C’est meilleurs et deux fois moins cher qu’hier sur la place rouge.
A la sortie de la galerie Trétiakov, l’appareil photo refuse de fonctionner : la carte mémoire est pleine. Je prends quelques photos sur la mémoire interne de l’appareil, puis cherche un marchand de cartes mémoires. J’en trouve un, mais les cartes mémoires moderne ne marche pas sur cet appareil ancien (sept ans). J’achète une clé USB en espérant pouvant copier le contenu de la carte mémoire dessus, pour pouvoir réinitialiser la carte mémoire.
Je rentre à l’auberge après avoir fait quelques courses. Je réussi le transfert de mes photos de la carte mémoire à la clé USB, sur un ordinateur de l’auberge.
Il y a toujours beaucoup de monde à l’auberge.

Je la sesa kaj duono, la duŝo estas ankoraŭ libera.
Malgraŭ afiŝoj inspiritaj el la revolucia epoko, homoj forlasis siajn malpurajn telerojn en la kuirejo lavkuvo.
Mi daŭrigas la vizito de Moskvo. Mi komencas per la Novodevitchy Monaĥejo kaj la tombejo de la sama nomo. Mi trovas la tombon de Mayakovsky (poeto), Makarenko, fama edukisto kaj Alexandra Kollentaï, feministino, ĉiuj el la sama epoko: 1920-1930. Tiam mi iras por promeni en la kvartalo kie mi lodĝis kvin jaroj antaŭe. Mi serĉas restoracion de la firmao Mou-Mou (malmultekosta memserva rusa kuiro), kiun mi konis. Mi ne trovas ĝin. Mi iras al la Tretiakov galerio: estos la tria fojo ke mi vizitos ĝin. Inter la metroo kaj la galerio, mi trovis Mou-Mou restoracio kie mi ĝuas:mi manĝas du almangaĵojn, unu stekon de haketita viando kun tritiko, kukon kaj trinkaĵo por 480 rubloj (dek du eŭroj). Ĝi estas pli bona kaj pli malmulmultekosta ol hieraŭ sur la Ruĝa Placo.
En la Tretiakov Galerio, la fotilo rifuzas labori: memoro karto estas plena. Mi prenas kelkajn fotojn sur la interna memoro de la fotilo kaj serĉas vendisto de memoro kartoj. Mi trovas, sed modernaj memoro kartoj ne funkcias en ĉi tiu malnova fotilo (sep jaroj). Mi aĉetas USB memoron, esperante ke mi povos kopii la enhavon de la memoro karton sur ĝi, kaj poste, restrukturi la memoro karto.
Mi revenas al la gastejo post kelkaj aĉetoj. Mi sukcese trapasis miajn fotojn el la karto de memoro al la USB memoro per komputilo de la gastejo.
Estas ankoraŭ multaj homoj en la gastejo.

Pendant les années dela terreur, plus de 40 000 personnes ont été fusillées à Moscou, sur des accusations politiques sans fondement. Leurs corps ont été enterrés dans le cimetière de l’hopital Yauza (maintenant l’hopital 23) entre 1921 et 1926 ; au cimetière de Vagankovo entre 1926 et 1935 et brulés au crématorium de Moscou (Donskoi) de 1930 à 1950. A partir de 1937, deux lieux d’éxécution du NKVD : Butovo dans la banlieue de Moscou, et la ferme collective de Mommunara furent aussi utilisés comme lieu d’ enterrement.
Plus de details sur le sujet sont disponibles à la Société de Mémoire de Moscou, 12 Maly Karetny Pereulok

Dum la jaroj de teruro, pli ol 40 000 homoj estis pafitaj en Moskvo, laŭ senfondaj akuzeĉoj. Iliaj korpoj estis enterigitaj en la tombejo de la hospitalo Yauza (nun la hospitalo 23) inter 1921 kaj 1926 ; en la tombejo de la hospitalo de Vagenkovo inter 1926 kaj 1935, kaj briligitaj en bruligeĵo de Moskvo (Donskoï) inter 1930 kaj 1950. Ekde 1937, du lokoj de ekzekuteĉo de la NKVD : Butovo ĉirkaŭx Moskvo kaj la kolektiva bieno de Mommunara estis ankaŭ uzitaj kiel entomberejo.
Pli precizaj informaĉioj estas haveblaj al Memorajo soĉiieto en Moskvo: 12 Maly Karetny Pereulok