Le voyage en train a été assez pénible à cause de la chaleur. Une seule fenêtre s’ouvre partiellement, celle près de la fontaine d’eau chaude, au bout du wagon. Il y a souvent quelqu’un à cet endroit en train d’essayer de respirer de l’air frais.
Je connais maintenant le système : chacun à son tour va aux toilettes changer de tenue avant la nuit, et de nouveau, avant l’arrivée pour se remettre dans une tenue présentable.
Au matin, j’arrive à Moscou, à l’auberge Napoléon, dans le quartier de Kritaï Gorod vers sept heures. Le réceptionniste me fait comprendre que je peux laisser mon sac, et revenir à une heure plus correcte. Sur ce, il se recouche sur une banquette.
Il ne me reste plus qu’à marcher dans Moscou. D’autant plus que la plupart des musées sont fermés le lundi.
Je commence par la Place Rouge, puis quelques monastères. Ensuite de nouveau la Place Rouge. Un restaurant que je connaissais a baissé en qualité et quantité, et augmenté en prix. C’est un buffet à volonté, mais ils ont supprimé le buffet des desserts. Par contre le prix a augmenté : 850 roubles soit 22 euros.
Ensuite, je vais voir l’église du Christ Sauveur, maintenant célèbre suite à l’arrestation des chanteuses anti-Poutine. Je continue par une promenade sur l’ancien Arbat et le nouvel Arbat, les rues les plus connues de Moscou. Sur le nouvel Arbat, les casinos qui s’y trouvaient il y a cinq ans ont fermé.
Je rentre à l’auberge. C’est l’horreur. Dans la chambre, quatre lits à deux étages, tous occupés. J’ai bien du mal à trouver une place pour poser mon sac. Enfin, on peut me laver mon linge. Une dame repasse les draps dans le couloir, et alimente en continu des machines à laver et des séchoir ; Quand le linge n’est pas tout à fait sec, elle l’étend sur les chaises de la cuisine.
L’auberge coute 2300 roubles pour deux nuits, soit 55 euros. Le fameux enregistrement de visa, obligatoire à Moscou pour tout séjour de plus de vingt-quatre heures, est inclus.
Je vais faire quelques courses : j’ai beaucoup de mal à trouver un distributeur d’argent, puis du savon. Je trouve un distributeur dans une sortie de métro. Partout des restaurants et des cafés, mais pas d’épicerie. Je trouve du savon dans une pharmacie.
La cuisine de l’auberge est toute petite, et occupée par des gens qui se mitonnent des petits plats. Je discute un peu avec des néerlandais qui partent par le transsibérien.
J’ai quand même réussi à prendre une douche, avant tout le monde. Il n’y a qu’une, pour peut-être trente personnes.

La trajno vojaĝo estis iomete malkonforta pro la varmego. Unu fenestro parte malfermas, proksime al la varma akvo fontano fine de la vagono . Estas ofte iu tie klopodante por spiri freŝan aeron.
Nun mi scias la sistemo: ĉiu en lia deĵoro iras al la banĉambro ŝanĝi vestojn antaŭ la nokto , kaj denove antaŭ alveno por revesti sin en konvena kostumo.
Matene mi alvenas en Moskvo en la gastejo Napoleono en Kritaï Gorod distrikto, ĉirkaŭ la sepa matene. La akceptisto faras min kompreni , ke mi povas lasi mian sakon, kaj reveni al pli oportuna horo. Post tio, li kuŝiĝas denove sur benko.
La sola ajo ke mi povas fari estas marŝi en Moskvo. Speciale, tial multe da muzeoj estas fermitaj lunde .
Mi komencas per la Ruĝa Placo , kaj kelkaj monaĥejoj. Poste mi iras denove al la Ruĝa Placo . Tie, restoracio ke mi sciis antaŭ ses jaroj estas malplibonigita en kvalito kaj kvanto, kaj ĝiajn prezojn estas kreskitaj. Estas bufedo , sed ili forigis la deserto bufedo . Tamen la prezo kreskis ĝis 850 rubloj aŭ 22 eŭroj.
Poste mi iras al la preĝeĵo de Kristo la Savanto , nun fama post la aresto de anti - Putin kantistinoj. Mi daŭrigas por promeni laŭlonge de la malnova Arbat kaj Nova Arbat , la plej famaj stratoj de Moskvo. En la Nova Arbat , la kazinoj , kiuj estis tie antaŭ ses jaroj estas fermitaj.
Mi revenas al la gastejo. Ĝi estas hororo. En la dormoĉambro , estas du - etaĝa kvar litojn , ĉiuj okupitaj. Mi havas malfacilaĵojn trovi lokon por meti mian sakon . Tamen , mi povas havi mian veston lavi . Virino gladad littukojn en la koridoro, kaj senĉese nutras lavado maŝinoj kaj sekadiloj : Kiam la lavado ne estas sufiĉe seka , ŝi etendas la vestojn sur la kuirejo seĝoj.
La gastejo kostas 2300 rubloj por du noktoj , 55 eŭroj. La fama registriĝo de vizo bezonata por estado en Moskvo dum pli ol dudek kvar horoj estas inkluzivita .
Mi faras kelkajn aĉetojn , mi havas multajn problemojn por trovi mono maŝinon kaj sapon. Mi trovis disdonan aŭtomaton de mono en metroo elirejo. Ĉie estas restoracioj kaj kafejoj , sed ne vendejoj . Mi trovas sapon en apoteko .
La gastejo kuirejo estas tre malgranda, kaj okupata de personoj kiuj kuiras kompleksaj pladoj. Mi parolas iom kun paro de Nederlandanoj kiuj tuj vojaĝos per la Trans - Siberia fervojo .
Mi sukcesas preni duŝon antaŭ ĉiuj. Ekzistas unu , por eble tridek homoj.