Je me lève de bonne heure, et suis comme d’habitude une heure en avance pour le bus de la Deutsche Bahn (chemins de fer allemands) qui doit m’emmener à Nuremberg.
Il me reste quelques pièces de monnaie tchèque , mais il n’y a pas le moindre marchand de souvenir pour les dépenser.
A sept heures trente-huit le bus très confortable de la Deutsche Bahn nous emmène. Il est au trois quart s vide. Nous arrivons à Nuremberg à onze heures.
A onze heures vingt-huit, un train rapide venant de Vienne nous emmène à Frankfort Sur Le Main. Quel contraste entre ce train de jour rapide, et les train de nuit russes dans lesquels il faisait très chaud.
Vers quatorze heures, je suis à Frankfort Sur Le Main. J’ai trois heures d’attente : je laisse mon sac à la consigne. La consigne est tenue par des femmes qui manipulent les bagages lourds.
Je vais faire un petit tour en ville. Autour de la gare des sew-shop, eroscenters et autres commerces du genre. Un peu plus loin, un monument à l’euro avec des rues commerçantes.
Je rentre, et refuse d’acheter une bouteille d’eau dans une supérette : elle est étiquetée à 0.79 euros en rayon, et facturée 1 ?04 euros à la caisse. Dans une autre boutique, je comprend : il y a une taxe de 0,25 euros, sans doute sur les bouteilles en plastiques. Mais là le prix plus la taxe sont indiqués en rayon.
A dix-sept heures, mon train à grande vitesse pour Paris démarre. Par les mystères de la SNCF lors de l’achat du billet par internet, je voyage en première classe et ai droit à une collation. Je bois un quart de vin rosé.
J’arrive à Paris vers vingt et une heure. Ce voyage bien éprouvant est terminé.

Mi ellitiĝas frue, kaj mi kiel kutime unu horo fruas por buso de la Deutsche Bahn (germana Fervojoj), kiu devus konduki min al Nuremberg.
Mi havas kelkajn pecojn de Ĉeĥa mono, sed estas nenio vendisto de souvenir kie elspezi ilin.
Je la 7:30, tre komforta buso de la Deutsche Bahn ekveturas. Ĝi estas tri-kvaronoj malplena. Ni alvenas en Nurenbergo je la dekunua horo.
Je la 11 :20 , rapida trajno el Vieno forkondukas nin al Frankfurt On Main. Kia kontrasto inter tiu rapida trajno, kaj la rusa noktoj trajnoj en kiu estis tre varma.
Ĉirkaŭ 14 horo, mi estas en Frankfurto en la Main. Mi devas atendi tri horoj. Mi lasas mian sakon en la pakaĵdeponejo. En ĉi tiu oficejo laboras virinojn, kiuj portas pezaj pakaĵoj.
Mi iras por promeni en la urbo. Ĉirkaŭ la stacidomo estas sekso vendejo, Eros centroj kaj aliaj negocoj de ĉi tiu speco. Iom pli, monumento al la eŭro kun komercaj stratoj.
Mi revenas proksime de la stacidomo, kaj rifuzas aĉeti botelon de akvo en superbazaro: ĝi estas etikedita 0,79 eŭroj ĉe la breto, kaj kostas 1,04 eŭroj ĉe la kasejo. En alia butiko, mi komprenas: estas takso de 0,25 eŭroj, probable sur plastikaj boteloj. Sed la prezo plus takso estas skribitaj ĉe la breto.
Je la kvina horo, mia rapidega trajno al Parizo ekveturas. La misteroj de la franca trajno kompanio kiam mi aĉeti la bileton tra la interreto, faras ke mi vojaĝas en la unua klaso kaj mi ricevas manĝeton. Mi trinkas kvaronon de litro de rozkolora vino.
Mi alvenas en Parizo ĉirkaŭ dudek-unu horojn. Ĉi vojaĝoj, laciga estas kompleta