Mercredi 4 janvier 2017
Il faisait très chaud dans le train. Nous arrivons à Irkoutsk vers midi, heure locale. Je parts à pied avec le descriptif du chemin fourni pour l’auberge. J’y arrive assez facilement, malgré les difficultés à marcher sur la glace.
A l’auberge, il y a plusieurs français, preuve que je ne suis pas le seul fou à venir en Sibérie en hiver.
Je repars à la découverte de la ville, prends quelques photos, et puis, mauvaise surprise, la batterie de l’appareil photo est vide.
Je rentre à l’auberge pour faire charger un peu la batterie de l’appareil photo. Je repars et à la première tentative de photographier, c’est la même chose.
J’ai quand même reconnu l’endroit d’où partent les minibus pour Listvianka, au bord du lac Baïkal.
Je craque devant un marchand de bonbons russes sur un marché.
Je ne veux pas courir le risque de ne plus pouvoir prendre de photo. J’entre dans une boutique de téléphones portables, et achète une carte mémoire pour pouvoir prendre des photos avec mon téléphone. Au moment de payer : je n’ai pas assez d’argent liquide. Je veux payer par carte de crédit, mais c’est le trou : je ne me rappelle plus le code ! Enfin, au deuxième essai, j’ai fait le bon code. Ouf.
Je rentre à l’auberge.
Dans la soirée, nous partons à deux français pour un restaurant recommandé par l’auberge. Là, nous retrouvons deux françaises qui logent à l’auberge. Elles viennent de faire le trajet Vladivostok-Irkoutsk en couchette supérieure : deux jours et demi. La seule possibilité de s’assoir était d’aller au wagon restaurant ;
Pour une fois, à l’auberge, les français sont en majorité : ce sont les fous qui partent en Sibérie en hiver ;
Parmi les français rencontrés : un jeune qui travaillent sur des ferries, et deux jeunes femmes qui chantent des chansons russes en France.

Merkredon 4an de Januaro 2017
Estis tre varme en la trajno. Mi alvenas en Irkutsk ĉirkaŭ tagmezo loka tempo. Mi iras piede per la mapo de la vojo provizita per la gastejo sitejo. Mi facile sukcesas, malgraŭ la malfacilaĵoj por marŝi sur glacio.
Ĉe la gastejo, estas pluraj francoj, pruvo ke mi ne estas la sola frenezulo kiu venas al Siberio vintre.
Mi iras malkovri la urbo, fotas, kaj poste : malbona surprizo, la fotilo baterio estas malplena.
Mi revenas al la gastejo por ŝarĝi iom la baterion de la fotilo.
Mi foriras denove kaj la kiam mi volas foti : estas la sama : baterio malplena.
Mi tamen rekonis la lokon de kie foriras la minibusoj al Listvyanka sur Lago Bajkalo.
Mi ne povas rezisti al tento : mi a ĉetas rusaj dolĉaĵoj sur merkato.
Mi ne volas riski ne povi preni foton. Mi iras en butiko de poŝtelefonoj kaj a ĉetuas memoro karto por preni fotojn kun mia telefono. Kiam mi devas pagi, mi ne havas sufiĉan monon. Mi volas pagi per kreditkarto, sed la truo: Mi ne memoras la kodon! Fine, je la dua provo, mi faras la ekzaktan kodon. Uf.
Mi revenas al la gastejo.
Vespere ni iras du francaj duope al restoracio rekomendita el la gastejo. Tie ni renkontas du francinoj kiuj lo ĝas anka ŭ en la gastejo. Ili venis el Vladivostok-Irkutsk itinero en superaj litoj : tiu voja ĝo da ŭras du tagoj kaj duono. La sola ebleco sidi estis iri al restoracio;wagono. Tio tre pla ĉi al ili.
ĉi tiu fojo, ĉe la gastejo, la francoj estas la plimultoj: estas la stultuloj kiuj iras al Siberio en vintro;
Inter la francoj renkontitaj : junulo kiu labora sur boatoj, kaj du junulinoj kiuj kantas rusajn kantojn en Francio.