Mardi 10 janvier 2017
Il fait 31degres. Je pars vers 9h30 pour le palais d’hiver de Begd Khaan, là où a vécu le dernier roi de Mongolie, et aussi le huitième Bouddha vivant. Le guide « Lonely Planet » indique de prendre le bus numéro sept ou dix-neuf devant l’hotel Bayangol, situé à une heure de marche de mon auberge.
En route, je fais une pose à la boulangerie française. Ils font du café, mais tout ce qu’ils ont à me proposer est du capucinno.
Ensuite, je repars pour l’hotel Bayangol, après un arrêt toilette dans un centre commercial de luxe. Dans les étages consacrés aux vêtements pour femme, il n’y a que des toilettes pour les femmes. Il faut monter dans les étages où il y a des vêtements pour homme, pour trouver des toilettes pour les hommes.
Arrivé à l’arrêt des autobus, j’attends un bon moment. Enfin, un numéro sept arrive ; Je monte. Pour payer il cinq cent tenguiz ( la monnaie mongole, ça fait vingt centimes d’euro). Je donne mille tenguiz. Le conducteur râle : il n’a pas accès à la monnaie : les passagers glissent l’argent dans une fente. Enfin, en fouillant dans mon portefeuille, je trouve un billet de cinq cent tenguiz ; Je paye avec, et récupère mon billet de mille tenguiz. Je trouve un siège libre et m’assois, et me renseigne pour le musée : il est passé ! Je descend à l’arrêt suivant et repars à pied dans la direction d’où je venais.
Au bout d’un moment, je vois des constructions en forme de temple. Je m’approche : c’est le musée, mais il est fermé le mardi et le mercredi. Je prends une photo de l’extérieur.
Je repars à pied vers le centre ville. J’y arrive un peu fatigué, et mange au restaurant KFC une cuisse de poulet, et quelques frites, avec des mayonnaises de différentes couleurs. Il faut manger avec ses doigts : on ne vous donne pas de couverts. En contrepartie, il y a des toilettes occidentales propres, et la connexion internet. Je peux lire mes messages sur mon téléphone.
Je visite le Monastère musée du Choijin Lama : cette fois, il est ouvert. J’y vois plusieurs temples, avec des statues tantôt belles, tantôt laides et menaçantes. Il est interdit de photographier, sauf si on paye l’équivalent de quinze euros. Je laisse tomber.
Je repars, direction le musée de l’histoire mongole : surprise, il est ouvert, et il s’y tient une conférence organisée par l’Alliance française, sur l’Art Nouveau à Paris.
Ensuite, je vois des costumes divers, le résultat de fouilles, et des cartes et tableaux sur l’empire de Gengis Khan.
Je décide de rentrer à l’auberge et d’y réserver une sortie à Terelj, en dehors de Oulan-Bator. Je fais quelques courses en chemin.

Mardon la 10an de januaro 2017
La températuro estas minus tridek unu gradoj. Mi foriras ĉirkaŭ la na ŭa kaj duono por la vintro palaco de Begd Khaan, kie vivis la lasta reĝo de Mongolio, kaj ankaŭ la oka vivanta Budho. Gvidlibro "Lonely Planet" indikas ke mi devas preni la buson numero sep aŭ deknaŭ apud la Bayangol hotelo, Estas unu horo da piediro de mia gastejo.
Survoje, mi pa ŭzas en la franca bakejo. Ili faras kafon, sed ĉiu ili havas por proponi al mi estas la capuĉinno.
Poste mi paŝas al Bayangol hotelo, post necesejo halto en luksa komerca centro. En la etaĝoj dediĉitaj al virinaj vestoj, ekzistas nur necesejoj por virinoj. Oni devas supreniri al la etaĝoj kie estas vestoj por viroj, por trovi necesejon por viroj.
Alveninte ĉe la bushaltejo, mi atendas iom da tempo. Fine, numero sep venas; Mi eniras. La prezo estas kvincent Tengiz (mongola mono, dudek centimoj de e ŭro). Mi donas mil Tengiz. La ŝoforo grumblas: li ne povas aliron al mono: pasaĝeroj glitas monon en fendo. Fine, priŝer ĉante en mia monujo, mi trovas kvin centoj Tengizon; Mi pagas kaj reprenas mian mil-Tengiz bileton. Mi trovas liberan seĝon kaj eksidas, Mi demandas pri la muzeo: ĝi estas malanta ŭe! Mi eliras al la venonta halto kaj revenas piede en la direkto de kie mi venis .
Post momento mi vidas templo-similaj konstruoj. Mi alproksimi ĝis: estas la muzeo sed ĝi estas fermita marde kaj merkrede. Mi fotas el ekstere.
Mi foriras piede al la urbocentro. Mi estas iom laca, kaj manĝas en KFC restoracio, kokidon kruro kaj iuj fritaj terpomoj kun diversaj koloraj majonezoj. Oni devas manĝi kun liaj fingroj: car ili ne donas al vi man ĝilaroj. Sed, estas puraj okcidentaj necesejoj, kaj interreta konekto. Mi povas legi miajn mesaĝojn sur mia telefono.
Mi vizitas la muzeon Monaĥejo Choijin Lamao: ĉi tiu tempo ĝi estas malfermita. Mi vidas plurajn templojn, kelkfoje kun belaj statuoj, kelkfoje kun malbelaj kaj minacaj statuoj. Estas malpermesite foti ek ĉepte se vi pagas la ekvivalento de dek kvin eŭroj. Mi ne pagas..
Mi iras al la Muzeo de mongola historio: surprizo, ĝi estas malfermita, kaj en ĝi alvenas konferenco organizita de la Franca Alianco pri « Nova Arto » en Parizo.
Poste mi vidas diversajn kostumojn, la rezulto de prifosado kaj mapoj kaj tabloj pri la imperio de Gengis Khan.
Mi decidas reveni al la gastejo kaj rezervi tie ekskurson al Terelj, ekster Ulanbatoro. Mi faras iun butikumado survoje.