Mercredi 11 janvier 2017
Je quitte l’auberge vers neuf heures trente pour aller voir le musée d’histoire Naturelle. En route, je fais ma petite halte à la boulangerie parisienne.
Arrivé au musée, il est fermé, et apparemment depuis longtemps. Je vais prendre un café en attendant midi et quart, heure d’un rendez-vous avec les espérantistes d’Oulan-Bator.
Nous mangeons tous ensemble dans un restaurant mongol. Les portions sont conséquentes, et un plat suffit largement ;. Je mange des boulettes de viande hachée avec des légumes dans une espèce de soupe.
Ensuite, avec une espérantiste de mon âge, nous allons visiter le musée national, qui se trouve dans le palais parlement : édifice donnant sur la place Soukhe-Bator.
Il ya des photos de différents gouvernements depuis 1992. Mon accompagnatrice dit connaître plusieurs personnes présentes sur les photos.
Nous allons ensuite à la Maison de la Jeunesse Mongole : un bâtiment imposant. Je comprends qu’elle a rendez-vous avec un attaché parlementaire et veut faire la promotion de l’espéranto. Nous passons pas mal de temps à discuter.
Ensuite, nous allons à l’Association Libérale des Vieux. On m’explique que c’est une association non gouvernementale qui s’occupe des anciens ((loisirs, dossiers divers, placement en maison de retraite). Je n’obtiens pas de réponse claire sur son financement.
Nous rentrons en bus, et mon amie me fait un massage mongol. C’est assez douloureux : surtout quand elle ne tire les oreilles.
Hier soir, j’avais mis un morceau de saucisson sur le balcon, juste à coté de la porte d’accès, pour le garder au frais. Ce soir, il est congelé.

Merkredon la 11an de januaro 2017
Mi forlasas la gastejo ĉirkaŭ la naŭa kaj tridek minutoj por viziti la Naturhistoria Muzeo. Survoje mi pa ŭzas en pariza bakejo.
Alvenita al la muzeo, ĝi estas fermita, ŝajne de longa tempo. Mi trinkas kafon atendante la kvarono post la dekdua, kiam mi rendevuas kun la Esperantistoj el Ulaanbaatar.
Ni manĝas kune en Mongolia restoracio. La porcioj estas substancaj, kaj unu plado sufiĉas.Mi manĝas muelitan viandon kun legomoj en speco de supo.
Poste kun Esperantistino de mia aĝo, ni vizitas la Nacia Muzeo, kiu estas en la parlamento palaco : konstruaĵo apud la kvadrata Sukhe Bator.
Estas fotoj de diversaj registaroj ekde 1992. Mia kunulino diras ke ŝi konas plurajn homojn ĉeestantaj sur la fotoj.
Ni poste iras al la « domo de la mongola Junularo »: impona konstruaĵo. Mi komprenas ke ŝi havas rendevuon kun parlamenta ataŝeo kaj volas promocii Esperanton. Ni pasigas tempon diskutantaj.
Poste ni iras al la Maljunuloj Liberala Asocio.. Ŝi klarigas ke estas neregistara asocio kiu traktas pri maljunulojn ((libertempo aktivecoj, diversaj demarŝoj, specialaj domegoj por maljunuloj). Mi ne havas klaran respondon pri financado.
Ni iras per buso al mia gastejo, kaj mia amikino faras al mi mongolan masaĝon. Ĝi estas doloreta: Precipe kiam ŝi tiras miajn orelojn.
Lasta nokto mi metis pecon da kolbaso sur la balkono, tuj apud la pordo de aliro, por konservi ĝin freŝa. Ĉinokte li estas frostigita.