Mercredi 18 janvier 2017
Je tousse un peu moins, mais j’ai épuisé ma provision de paracétamol, qui me faisait du bien.
Je commence par le petit déjeuner de l’auberge, avec un capuccino. Ensuite, je prends la direction du Pékin : de l’audace architecturale. Je commence par l’’immeuble de la radio : j’y vais par le métro, puis demande mon chemin à un homme de couleur noire, qui, je suppose doit parler anglais. Effectivement, il m’indique la direction.
Ensuite, je vais voir le parc olympique de 2008. Je le trouve, mais il faut beaucoup marcher. Le stade ressemble à un nid d’oiseau avec des structures métalliques. Les piscines sont dans un cube bleu.
Après la visite, je trouve un restaurant chinois correct, qui sert autre choses que des nouilles ou des gros raviolis. Il se trouve à l’entrée du métro. Il faut choisir, payer, et retirer son plateau quand on appelle son numéro. Cela ne pose aucun problème pour un chinois. J’arrive quand même à manger.
Ensuite, je me dirige vers le Temple du Ciel. Là, la première des stations de métro indiquée dans le guide « Lonely planet est fausse. Un chinois qui parle anglais me remet sur la route.
Je visite les différents pavillons. Le plus touchant ce sont les retraités qui jouent aux cartes ou au jeu de go, et les familles qui promènent l’enfant-roi.
Pour rentrer, il faut retraverser tout ce parc dans l’autre sens.
Je n’ai plus d’argent pour aller demain à l’aéroport et pour acheter du paracétamol. Je trouve une banque avec un distributeur qui accepte ma carte puis une pharmacie. Les employées de la pharmacie prétendent ne pas avoir de paracétamol ; ni d’aspirine, et me proposent des produits bien chers. Je n’achète rien, et rentre à l’auberge.

Merkredon la 18an de Januaro 2017
Mi tusas iom malpli, sed mi forkonsumis mian provizon de paracetamol, kio estas bona por mi.
Mi komencas per la matenmanĝo en la gastejo, kun cappuccino. Mi direktas min al la Pekino de la aŭdaca arkitekturo. Mi komencas kun la domo de la radio kaj telivizo: Mi iras per metroo, tiam demandas mian vojon al nigrulo, kiun mi supozas devas paroli la angla. Efektive, li diras al mi la direkton.
Poste mi direktas min al la 2008 Olimpika Parko. Mi trovas, sed mi devas multe piedi. La stadiono aspektas kiel birdo nesto kun metalaj strukturoj. La naĝejoj estas en blua kubo.
Post la vizito, mi trovas taŭgan ĉina restoracio, kiu servas aliajn aferojn ol nudeloj aŭ pastopoŝetoj. Ĝi estas al la metroo enirejo. Ni devas elekti, pagi kaj retiri nian pleton kiam oni vokas nian numeron. Tiu faras neniun problemon por ĉinoj. Mi tamen sukcesas manĝi.
Poste mi iras al la Templo de la Ĉielo. Tie, la unuaj metrostacioj indikita en la gvidilo "Soleca planedo« estas malvera. Ĉino parolanta la angla metas min sur la vojo.
Mi vizitas la diversaj pavilonoj. La plej kortuŝa estas la emerituloj kiu ludas kartojn aŭ goon ludon kaj familioj promenantaj la reĝoinfanon.
Por eliri, vi devas trapasi la tuta parko en alia direkto.
Mi ne plu havas monon por iri morgaŭ al la flughaveno kaj aĉeti paracetamol. Mi trovas bankon kun a ŭtomato kiu akceptas mian karton kaj apoteko. Oficistinoj de la apoteko asertas ne havi paracetamolon; aŭ aspirinon, kaj proponas almin multekostajn kuracilojn. Mi aĉetas nenion, kaj revenas al la gastejo.