Mardi 17 janvier 2017
J’émerge doucement après une nuit assez pénible : de la toux, et le nez qui coule. Après un cachet de paracétamol, ça va mieux.
Je vais prendre le petit déjeuner, inclus dans le prix de la nuitée, au restaurant d’à coté. J’ai du pain grillé, un œuf en omelette, un morceau de bacon, et une boisson couleur de jus de fruit. Le café est en option : trois yuans (quarante cinq centimes d’euro).
Je fais une petite lessive, et parts pour la place Tian an Mien. Il semble difficile d’y aller à pied, sans un plan correct de la ville. J’opte pour le métro.
Il me faut acheter un billet, fonction de la distance à un automate. Un chinois m’aide. Ensuite, je dois changer deux fois. Les noms des stations sont écrits en alphabet latin.
Je sorts du métro et me dirige vers la place Tien An Men . Quand j’approche, surprise : il y a un poste de contrôle pour accéder à la place, où les gens montrent leur papier d’identité. Je m’aperçois que j’ai oublié mon passeport à l’auberge.
Je fais demi-tour. Dans le métro, je remarque quelqu’un avec une attitude bizarre, une veste enroulée autour du bras. Je m’en méfie et m’éloigne. Mais en approchant de l’auberge, je m’aperçois que je n’ai plus mon portefeuille : bilan : sept cent yuans (cent euros) et peut être quatre cents euros. Voila qui va singulièrement alourdir le coût du voyage.
A l’auberge, je retrouve mon passeport et ma carte de crédit, sous mon oreiller ; Je ressorts et trouve une banque avec un distributeur de billet qui accepte ma carte.
Je mange un plat de nouilles avec un peu de viande de bœuf dans un petit restaurant local, pour trois euros, et en route de nouveau pour la place Tien An Men.
Le quadrillage policier est impressionnant : on n’approche pas à moins de vingt mètres de monuments. Je vais aussi voir l’entrée de la Cité Interdite, puis je rentre.
Je fais une distance assez importante pour trouver un marchand de fruits. J’achète un kilogramme de mandarines pour sept yuans (un euro). Comme c’est bon les fruits !
Au retour, je rentre dans des toilettes publiques chinoises : il n’y a pas de portes aux toilettes. Seulement des espèces de box.
Je mange un « Fish and chips » dans le restaurant d’à coté. Les frites sont froides, et je paye quatre-vingt yuans (douze euros). Mardon la 17an de Januaro 2017
Mi malrapide veki ĝas post malbona nokto: tusado, kaj fluanta nazo. Post paracetamol tablojdo, Mi fartas pli bona.
Mi matenmanĝas, inkluzivita en la prezo de la nokto al proksima restoracio. Mi recevas rostitan panon, unu ovo omleton, peco de lardo kaj fruktosuka koloran trinkajon. La kafo ne estas inkludita : ĝi kostas tri juanoj (kvardek kvin cendoj).
Mi lesivitas miajn naztukojn kaj strupetojn kaj foriras al Tian an Mien placo. Ŝajnas malfacile marŝi tien sen taŭga plano de la urbo. Mi elektas iri per la metro.
Mi devas aĉeti bileton, depende de la distanco, al maŝino. Ĉino helpas min. Mi devas ŝanĝi dufojoj. Stacidomo nomoj estas skribitaj anka ŭ en la latina alfabeto.
Mi eliras la metroo kaj marŝas al Tiananmen placo. Kiam mi alproksimigas : ,surprizo: estas kontrolpunkto por aliri la ejon, kie homoj montras iliajn identeco paperojn. Mi konscias ke mi forgesis mian pasporton ĉe la gastejo.
Volteo. En la metroo, mi rimarkas iun per stranga sinteno,Ĵako volvita ĉirkaŭ la brako. Mi malfidas kaj malproksimigas. Sed kiam mi alproksimiĝas al la gastejo, mi rimarkas ke mi ne plu havas mian monujon: bilanco: sepcent juanoj (cent eŭroj) kaj versajne kvarcent eŭroj. Tio krekigos la koston de la vojaĝo.
Ĉe la gastejo, mia pasporto kaj kreditkarto estas kie mi metis ilin, sub mia kapkuseno; Mi trovas bankon kun a ŭtomato kiu akceptas mian karton.
Mi manĝas nudeloj pladon kun iom bovaĵo en malgranda loka restoracio :tri eŭroj, kaj denove direktas min al Tiananmen placo.
La polica ĉeesto estas impresa: vi ne povas alproksimigi ene dudek metroj de monumentoj. Mi ankaŭ vidas la enirejo al la Malpermesita Urbo,. Poste, mi foriras.
Mi paŝas sufiĉe granda distanco por trovi frukto vendejon.. Mi aĉetas unu kilogramon de mandarenoj . Mi pagas sep juanoj (unu eŭro). Fruktoj estas bongustaj!
En reveno, mi eniras ĉina publika necesejo: ekzistas neniuj pordoj al la necesejoĉambroj. Nur muroj

Mardon la 17an de Januaro
Mi malrapide veki ĝas post malbona nokto: tusado, kaj fluanta nazo. Post paracetamol tablojdo, Mi fartas pli bona.
Mi matenmanĝas, inkluzivita en la prezo de la nokto al proksima restoracio. Mi recevas rostitan panon, unu ovo omleton, peco de lardo kaj fruktosuka koloran trinkajon. La kafo ne estas inkludita : ĝi kostas tri juanoj (kvardek kvin cendoj).
Mi lesivitas miajn naztukojn kaj strupetojn kaj foriras al Tian an Mien placo. Ŝajnas malfacile marŝi tien sen taŭga plano de la urbo. Mi elektas iri per la metro.
Mi devas aĉeti bileton, depende de la distanco, al maŝino. Ĉino helpas min. Mi devas ŝanĝi dufojoj. Stacidomo nomoj estas skribitaj anka ŭ en la latina alfabeto.
Mi eliras la metroo kaj marŝas al Tiananmen placo. Kiam mi alproksimigas : ,surprizo: estas kontrolpunkto por aliri la ejon, kie homoj montras iliajn identeco paperojn. Mi konscias ke mi forgesis mian pasporton ĉe la gastejo.
Volteo. En la metroo, mi rimarkas iun per stranga sinteno,Ĵako volvita ĉirkaŭ la brako. Mi malfidas kaj malproksimigas. Sed kiam mi alproksimiĝas al la gastejo, mi rimarkas ke mi ne plu havas mian monujon: bilanco: sepcent juanoj (cent eŭroj) kaj versajne kvarcent eŭroj. Tio krekigos la koston de la vojaĝo.
Ĉe la gastejo, mia pasporto kaj kreditkarto estas kie mi metis ilin, sub mia kapkuseno; Mi trovas bankon kun a ŭtomato kiu akceptas mian karton.
Mi manĝas nudeloj pladon kun iom bovaĵo en malgranda loka restoracio :tri eŭroj, kaj denove direktas min al Tiananmen placo.
La polica ĉeesto estas impresa: vi ne povas alproksimigi ene dudek metroj de monumentoj. Mi ankaŭ vidas la enirejo al la Malpermesita Urbo,. Poste, mi foriras.
Mi paŝas sufiĉe granda distanco por trovi frukto vendejon.. Mi aĉetas unu kilogramon de mandarenoj . Mi pagas sep juanoj (unu eŭro). Fruktoj estas bongustaj!
En reveno, mi eniras ĉina publika necesejo: ekzistas neniuj pordoj al la necesejo ĉambroj. Nur muroj inter ili.
Mi manĝas "fiŝojn kaj frititajn terpomojn" en la restoracio proksime. La terpomoj estas malvarmaj, kaj mi pagas okdek juanojn (dekdu eŭroj).