Lundi 30 octobre 2017
Deux heures quinze minutes du matin. Je suis dans l’aéroport de Dubaï à attendre le vol pour Beijing (Pékin). J’ai parcouru une grande distance dans ce gigantesque aéroport.
Le premier vol Paris-Dubaï s’est bien passé, sauf que j’étais coincé. J’ai dû déranger deux fois ma voisine pour aller aux toilettes et marcher un peu dans l’allée.
J’ai vu deux films en français et ai étudié les différents itinéraires possibles dans la province du Yunnan, en Chine.
Seize heures : j’arrive à Beijing (dix heures françaises). La sortie est assez pénible : il y a une file énorme pour le contrôle des passeports, mais heureusement, elle avance assez vite.
Ensuite, je prends un métro automatique pour aller récupérer mon bagage. Je récupère mon gros sac à dos et réussit à mettre le petit sac que j’avais gardé en cabine, à l’intérieur de l’autre.
Ensuite c’est la douane : j’emprunte le trajet « vert ». Tous les bagages sont passés à la radio.
Je change un peut d’argent : le cours affiché parait raisonnable (un euro=sept yuans), mais ils retiennent une commission de soixante yuans ( huit euros !) Du coup, le cours n’est plus du tout intéressant.
Il y a une ligne de métro spéciale pour rejoindre le réseau du métro de Beijing.
Le paysage est arboré. Ensuite, ce sont des tours d’immeubles récentes.
A l’arrivée au métro urbain, il me faut en réapprendre le fonctionnement. On choisit sur un automate la station de destination. Le prix s’affiche, on introduit des billets, et on obtient une carte qui permet d’accéder au quai. On la remet dans une machine pour sortir.
Bien entendu, il y a des contrôleurs partout : sur les quais, surélevés, en haut des escaliers, à coté des machines pour acheter les billets, à coté des machines pour accéder aux quais.
J’expérimente « google map » pour trouver mon hôtel : ça marche, en activant « itinérance des données ». A quel prix ? c’est une autre histoire.
Je me retrouve dans le quartier de Hu tong dans lequel j’avais séjourné la dernière fois. J’ai réservé un hôtel différent : j’avais oublié le nom du précédent.
Pour 530 yuans, (80 euros), j’ai une chambre sans fenêtre, mais avec salle de bain, pour trois nuits.
Et à la réception, mes billets de trains jusqu’à Kunming m’attendaient.
Autant que je puisse en juger, le quartier où déambulent beaucoup de jeunes, est sous étroite surveillance policière.
Je ressors dans le quartier : la rue des hu tong est très animée : des boutiques de souvenirs, des ateliers de travail du métal argent, des marchands de glaces, de bonbons, des cafés, des restaurants.
Je mange, un peu à l’extérieur du quartier des hu tong : un plat de viande en petits morceaux, cuit à l’huile, avec des amandes et de l’ail, accompagné de riz, et avec une bière chinoise : je m’en tire pour quarante yuans (six euros).
Je ressors, et en passant prés d’un parc, je constate qu’il y a bal en plein air. Des couples de tous âges, et aussi des femmes entre elles, dansent, avec de la musique et une chanteuse. Il y a aussi des spectateurs.
Je continue ma promenade et trouve un distributeur d’argent. Je retire mille yuans (cent trente euros) pour payer l’hôtel demain, et avoir un peu d’argent devant moi.
Ca y est : j’ai repris le rythme voyage.

Lundo, 30an de oktobro 2017
Du dek horojn kaj kvin minutojn matene. Mi estas en Dubajo flughaveno atendanta la flugon al Pekino. Mi trairis grandan distancon en ĉi tiu giganta flughaveno.
La unua flugo Parizo-Dubajo pasiĝis bone, krom ke mi ne estis apud koridoro. Mi devis turmenti mian proksimulinon du fojoj por iri al la necesejon kaj marŝi iom en la aviadilo.
Mi vidis du filmojn en la franca kaj studis la diversajn eblajn vojojn en Yunnan provinco en Ĉinio.
Sesa horo: mi alvenas en Pekinon (dek francajn horojn). La eliro estas sufiĉe malagrable: ekzistas grandan voston por pasportonkontrolo, sed feliĉe ĝi moviĝas sufiĉe rapide.
Tiam mi prenas aŭtomatan metron por repreni mian pakaĵon. Mi ricevas mian grandan dorsosakon kaj sukcesas meti la malgrandasakon, kiun mi havis en la aviadilo, interne de la alia.
Tiam estas la doganejo: mi prenas la "verdan vojon". Ĉiuj bagaĴoj estas rigarditaj tra radioaparato.
Mi ŝanĝas iom da mono: la prezo eldonita ŝajnas normale (unu eŭro = sep juanoj), sed ili retenas komisionon de sesdek juanoj (ok eŭroj!) Do la kurso tute ne interesas.
Ekzistas speciala metro-linio por aliĝi al la Metro-reto de la urbo.
La pejzaĝo estas arbare. Tiam, ĉi tiuj estas turoj de freŝaj domoj konstruaĵoj.
Kiam mi alvenas al la urba metro, mi devas rekoni kiel ĝi funkcias. La destina stacio estas elektita sur ekrano. La prezo estas montrata, ni enkondukas biletojn, kaj ni ricevas karton kiu permesas iri sur la kajo. Ni remetas ĝin en maŝino por eliri.
Kompreneble, ekzistas gekontrolistojĉie: sur la platformoj, levitaj, ĉe la supro de la ŝtuparoj, apud la maŝinoj por aĉeti la biletojn, apud la maŝinoj por aliri kaj eliri la platformojn.
Mi eksperimentas "google map" por trovi mian hotelon: ĝi funkcias, per aktivigo de "rondado de datumoj". Al kio prezo? tio estas alia rakonto.
Mi trovas min en la distrikto de Hu Tong, kie mi lastatempe restis. Mi rezervis malsaman hotelon: mi forgesis la nomon de la antaŭa.
Por 530 juanoj, (80 eŭroj), mi havas ĉambron sen fenestro, sed kun banĉambro dum tri noktoj.
Kaj ĉe la ricevejo, miaj trajno biletojn al Kunming atendis min.
Kiel mi povas regardi, la kvartalo, kie multaj junuloj piediras, estas kontrolita per policistoj.
Mi eliras en la najbareco: la Hu Tong-strato estas tre vigla: memoraĴoj-vendejoj, arĝentaj metalaj laborejoj, glaciaĴoj vendejoj, bombonoj vendejoj, kafejoj, restoracioj.
Mi manĝas, iom ekstere de la distrikto hu tong: plado de karno en pecoj, kuirita en oleo, kun migdaloj kaj ajloj, akompanata de rizo kaj kun ĉina biero: mi pagis kvardek juanoj (ses eŭroj).
Mi foriras, kaj preterpasas parkon, mi vidas, ke ekzistas balo ekstere. Paroj de ĉiuj aĝoj, kaj ankaŭ virinoj inter ili, dancas, kun muziko kaj kantistino. Ankaŭ estas spektantoj.
Mi daŭrigas mian piediron kaj trovas mono aŭtomaon. Mi retiriĝas mil juanon (cent tridek eŭrojn) por pagi la hotelon morgaŭ kaj havi iom da mono antaŭ mi.
Jen: mi prenis la ritman vojaĝon.