Jeudi 2 novembre 2018
J’arrive à la gare sans problème : le métro est praticable à huit heures trente, neuf heures du matin. A la gare, je prends un « petit déjeuner » : un truc frit et gras, une soupe de légumes ? Et un bol de lait de soja. Du moins je le suppose : ça a la couleur du lait, mais ça n’en a pas le goût.
J’achète de l’eau et un paquet de biscuits pour manger dans le train : onze yuans : prés de deux euros.
Pour accéder au train, c’est un peu plus compliqué que ce que je pensais : il faut monter deux étages, passer un contrôle des bagages, et attendre dans une immense salle d’attente que la porte d’embarquement de mon train soit ouverte. Il y a encore un contrôle des billets et du passeport pour accéder au quai. Enfin, je monte dans le train.
Le train ressemble aux trains à grande vitesse français (TGV). Une rangée de trois sièges d’un coté, de deux sièges de l’autre. Il y a peu d’espace pour mettre les bagages en haut : on essaie de les caser aux bouts du wagon.
Dés le démarrage, la vitesse affichée est 305 km/h. Il y a deux arrêts. Nous faisons 1200km en moins de cinq heures.
Je prends un café dans le train : 20 yuans : 3 euros. Ce n’est pas précisément bon marché.
Je suis assis à coté d’indiens qui retournent à Shang aï pour prendre l’avion pour leur pays.
A l’arrivée à Shangaï, il y a foule pour acheter les billets de métro aux automates. Ensuite, j’ai un changement et une dizaine de stations en tout. Je m’en sors.
C’est à la sortie du métro que ça se complique : heureusement, un gars en vélo, bien serviable, cherche l’adresse de l’auberge sur son GPS et m’amène à un immeuble. Là, on m’indique le cinquième étage. Ensuite, quelqu’un m’ouvre la porte, mais c’est un dortoir de filles. Ils téléphonent à l’auberge, et quelqu’un vient me chercher, pour m’amener à un autre immeuble. L’adresse sur « booking.com » était fausse !
Ca y est : je suis dans un dortoir de huit, avec des chinois. L’accueil est sympathique, mais sont tous branchés sur leur téléphone, et il y en a un qui fume.

jaŭdo 2an de novembro 2018
Mi alvenas al la stacio sen problemo: la metro estas uzebla je la oka tridek - naŭ matene. Ĉe la stacidomo, mi « matenmanĝas »: fritita kaj aceitoso aĵoj, legomsupon? Kaj bovlo de sojfabo. Almenaŭ mi supozas: ĝi havas la koloro de lakto, sed ĝi ne gustumas kiel lakto
mi aĉeti akvon kaj paketon da biskvitoj por manĝi en la trajno : dek unu juanojn: preskaŭ du eŭrojn.
Por aliri la trajnon, estas iom pli komplikata ol mi pensis, vi devas grimpi du etaĝoj, havas bagaĝo kontrolita kaj atendi en grandega atendejo ĝis la pordego por mia trajno estas malfermita. Ankoraŭ ekzistas bileto kaj pasporto por aliri la kajon. Finfine mi eniras la trajnon.
La trajno similas al francaj rapidaj trajnoj (TGV). Vico de tri sidlokoj unuflanke, du sidlokojn sur la alia. Estas malmulta spaco por meti pakaĵoj supre: la homoj provas meti ilin al la ekstremajoj de la vagono.
De la komenco, la montrita rapideco estas 305 km / h. Estas du haltoj. Ni faras 1200km en malpli ol kvin horoj.
Mi prenas kafon en la trajno: 20 juanoj: 3 eŭroj. Ne estas malmultekosta.
Mi sidas apud iuj indianoj, kiuj revenas al Shang Ai por flugi al ilia lando.
Je la alveno al Shang ai, ekzistas homamaso por aĉeti metroo biletojn ĉe maŝinoj. Poste unu ŝanĝo de linio kaj dekduo da stacioj. Mi alproksimiĝas .de la gastejo
Post la metroo eliro estas iom komplikata: Feliĉe, ulo kun biciklo, ĝentile, serĉas la adreson de la gastejo sur ŝia telfono kaj kondukas min al konstruaĵo. Tie, mi estas dirita al la kvina etaĝo. Tiam iu malfermas la pordon por mi, sed estas knabino dormejo. Ili telefonos ĉe la gastejo, kaj iu venas por, por gvidi min al alia konstruaĵo. La adreso pri "booking.com" estis malĝusta!
Jen: Mi estas en dormoĉambro de ok viroj, kun ĉinoj. La bonveneco estas amika, sed ili estas konektitaj al ilia telefono, kaj unu fumas.