Vendredi 3 novembre 2017
L’auberge est un peu sale : il y a de la poussière dans les coins. Certaines personnes doivent y résider en continu : du linge sèche dans la cuisine et la salle de bain. Le lit est dur, mais après un moment d’adaptation, ça a été.
A sept heures trente, je suis le deuxième du dortoir à me lever. J’arrive à me raser (deux lavabos pour vingt-quatre personnes), à laver un peu de linge, et à me faire du café soluble que je déguste avec deux petit pains achetés la veille.
Direction le musée des affiches de propagande de Shanghai. Il n’est pas indiqué de l’extérieur. Une quinzaine de visiteurs, tous étrangers. La première question : « est-ce que vous êtes communiste ? » La deuxième : « De quel pays vous venez ? ». je n’y trouve rien de génial. Il se situe dans l’ancienne concession française de Shanghai, avec des rues bordées de platanes et peu de tours d’immeubles
Ensuite, je prends un bus (12 yuans ; 2 euros), direction le « bund ». Je me promène le long de la rivière Huang Pu, puis je prends un ferry qui fait la traversée. J’arrive à Pudong, une extension de Shanghai avec beaucoup de tours. Je me promène le long de la rivière.
Je mange une crêpe à la saucisse dans un stand à l’extérieur (10 yuans : 1,5 euros) puis prend le métro pour regagner l’autre rive, la rue commerçante de Nankin.
La rue de Nankin est piétonne, bordée d’un tas de magasins et très fréquentée, mais je suis abordé au moins dix fois par des hommes ou des femmes qui me proposent de faire du shopping. Je fuis.
Je retourne sur le Bund ; des couples de mariés font des photos. Il y en a avec la mariée en blanc, en noir, en gris, en rouge.
Je rentre à pied. C’est assez long. J’ai peur de ne pas retrouver l’auberge, mais finit par m’y retrouver.
J’achète dans une boutique à côté des pâtes déshydratées, une bouteille de pseudo jus de fruit, de l’eau et des clémentines : le tout pour 15 yuans (2 euros)
Je rentre au dortoir, er retrouve couchés mes voisins de dortoir, comme je les ai laissés ce matin !

Vendredo 3an de novembro 2017
La gastejo iomete malpuras: estas polvo en la anguloj. Iuj loĝantoj devas loĝi tie senĉese: vestaĵoj sekas en la kuirejo kaj la banĉambro. La lito estas malmola, sed post momento de adapteco, estas bone.
Je la sep-tridek, mi estas la dua en la dormoĉambro leviĝita. Mi sukcesas raziĝi (du lavaboj por dudek kvar homoj), kaj lavi iom da vestaĵoj, kaj fari al mi solvon kafon, kiun mi manĝas kun du panetoj aĉetitaj la tagon antaŭe.
Direkto la Shanghai Propaganda Afiŝa Muzeo. Ĝi ne estas indikita ekstere. Ĉirkaŭ dek kvin vizitantoj, ĉiuj fremduloj. La unua demando el oficistino: "Ĉu vi estas komunisto? La dua: "El kiu lando vi venas? ". Mi ne trovas ion tre interesa. Ĝi situas en la iama franca koncesio de Ŝanhajo, kun stratoj vicitaj kun ebenaj arboj kaj malmultaj turoj de konstruaĵoj
Tiam mi prenas buson (12 juanojn, 2 eŭrojn), direkte al la "bundo". Mi marŝas laŭ la rivero Huang Pu, tiam prenas pramŝipon, kiu faras la traverson. Mi alvenas al Pudong, etendo de Ŝanhajo kun multaj turoj. Mi marŝas laŭ la rivero.
Mi manĝas platkukon jun kolbaso, ekstere (10 juanoj: 1,5 eŭroj) tiam prenas la metron por reveni al la alia flanko, la komerca strato de Nankín.
Nankin-strato estas peatonata, kun multaj vendejoj tre okupataj, sed almenaŭ dekfojoj viroj aŭ virinoj alproksimiĝas min kaj, kiuj proponas al mi butikumi. Mi foriras.
Mi reiras al la Bundo; geedziĝantaj paroj prenas fotojn. Estas iuj kun la fianĉino en blanka, nigra, griza, aŭ ruĝa.
Mi revenas al gastejo piede. Le vojo estas sufiĉe longa. Mi timas, ke mi ne trovos la loĝejon, sed fine trovas
Mi aĉetas en butiko apud la gastejo senhidratan paston, botelon da pseŭda fruktan sukon, akvon kaj oranĝetojn por 15 juanoj (2 eŭroj)
Mi reiras al la dormoĉambro kaj trovos miajn najbarojn en litoj, kiel mi lasis ilin ĉi-matene!

Le concept des « salons »est né en Europe il y a 300 ans.
C’était un endroit où les membres de la bonne société discutaient autour d’une tasse de café ou de chocolat chaud.
Le voici maintenant avec les cafés des meilleures origines et le délicieux chocolat fourni à la cour royale de Belgique.

La ideo de la salonoj naskiĝis en Eŭropo, 300 jarojn antaŭe.
Estis ejo kie la anoj de la bona societo diskutis trinkantaj tason de kafo aŭ varma ŝokolado ?
Nun estas kun la plej bonan kafon kaj ŝokoladon vendita al la grupo de la rego de belgio

C’est aux hommes de détruire les bombes, et non aux bombes de détruire les hommes

Estas la homoj kiu devas destrui la bombojn, kaj ne al la bomboj de destui la homojn.