Dimanche 10 décembre 2017
Je commence par la citadelle de Hanoî : des poteries, des céramiques, et le centre de commandement de pendant la guerre avec les USA. Devant une carte, un groupe de vétérans discutent.
Je visite le temple de la littérature, dédié à Confucius. L’ambiance y est chaleureuse : des promotions d’étudiants y font des photos de groupe.
Ensuite, je vais voir la gare. Si je veux faire le trajet Hué –Ho chi-Min-ville en train, le SE17 serait le plus pratique. Il prend quand même vingt-quatre heures.
Je mange une soupe aux pates dans une ruelle, e t me fait assommer pour l’addition : 4 euros, plus que dans les restaurants classiques.
Je me mets en route vers la poste. En chemin, je visite la pagode des ambassadeurs. Quelques personnes revêtent une tenue grise, et viennent y prier.
Ensuite, mon attention est attirée par le musée de la police de Hanoï, avec entrée gratuite. J’y vois des panneaux sur la guerre avec la France, une infiltration dans les services de renseignement français, une provocation déjouée en 1945. Puis,, la guerre avec les USA, l’envoi de volontaires au sud (violation des accords de Genève ?), les tentatives du gouvernement du sud de créer des réseaux au Nord Vietnam déjouées. Puis la période des bombardements, durant laquelle la police assure la création d’abris, et les réparations d’urgence.
Enfin, la période après 1975, où la police « annihile toute tentative de nuire à la stabilité de l’état », ou quelque chose comme cela.
Et en dernier, la transition vers « l’économie de marché à tendance socialiste », avec la lutte contre les faux médicaments, et les contrefaçons.
J’en sors un peu troublé. J’ai photographié pas mal de panneaux pour pouvoir les mettre sur internet.
A ma grande surprise, la poste est ouverte le dimanche, et je peux y acheter des timbres pour mes cartes postales.
Je vais voir un spectacle de marionnettes sur l’eau. C’est beau, mais un peu lassant. Quand nous partons, deux personnes de la rangée, dorment et ne se réveillent pas.
J’écris mes cartes postales sur un banc. Un jeune homme vient discute r pendant que j’écris. J’arrive à lui soutirer que son grand père a combattu pendant la guerre.
Ensuite, ce sont des enfants avec une jeune fille, qui veulent parler anglais.
J’arrive à envoyer mes cartes postales et rentre à l’auberge, attendre le bus de nuit pour Hué.

Dimanĉo, decembro 10, 2017
Mi komencas per la citadelon de Hanojo: argilaĵoj,ceramikoj,, kaj la komando centro dum la milito kontraŭ Usono. Antaŭ mapo, grupo de veteranoj diskutas.
Mi vizitas la Templon de la Literaturo, dediĉita al Konfuceo. La etoso estas varma: studento promocioj estas fotitaj en grupo..
Tiam mi iras al la stacidomo. Se mi volas vojaĝi trajne el Hue al Ho Chi-Min. la SE17 estas la plej praktika. La vojaĝo daŭras tamen dudek kvar horoj.
Mi manĝas pastan supon en strateto, kaj pagas : 4 eŭroj pli ol en konvencia restoracio.
Mi estas survoje al la postoficejo. Survoje mi vizitas la pagodo « de la ambasadoroj ». Iuj surmetas grizan robon, kaj iras preĝi.
Tiam mian atenton estas altirita de la Muzeo de la Policano de Hanojo, kun senpage vizito.. Mi vidas informilojn sur la milito kun Francio, infiltracio en la Franca informservoj, malsukcesigita provokeco en 1945. Poste,, la milito kontraŭ Usono, la sendo de volontuloj sude (malobservo de la 1954 Ĝenevo Interkonsentoj ?), la provoj de la suda registaro por krei retojn en Norda Vjetnamio malsukcesigitaj. Tiam la periodo de la bombado, dum kiuj la polico zorgis la kreaeco de rifuĝo lokoj, kaj faris urĝaj riparoj.
Poste, la periodo post 1975, kiam la polico "neniigas ajnan provon subfosi la stabileco de la ŝtato" aŭ ion tian.
Kaj fine, la transiro al " merkatekonomio de socialista tendenco ", kun la lukto kontraŭ falsaj drogoj kaj ŝtelkopioj.
Mi foriras iom perturbita. Mi fotis multajn informilojn por meti ilin en la interreto.
Je mia surprizo, la postoficejo estas malfermita dimanĉe, kaj mi povas aĉeti poŝtmarkojn por miaj poŝtkartoj.
Mi iras al marioneto spektaklo sur akvo. Ĝi estas bela, sed iom enuiga. Kiam ni forlasos, du personoj en la vico, dormas kaj ne vekiĝas.
Mi skribas miajn postkartojn sur benko. Tuj juna viro venas diskutis dum mi skribas. Mi demandas lin, ĉu iu en lia familio batalis : sia avo batalis en la milito.
Poste estas infanoj kun juna knabino, kiu volas paroli la anglan kiu venas..
Mi senda mian bildkartojn kaj revenas al la gastejo, atendi la noktobuson al Hue.

Les stèles des docteurs
Van Mieu – Quoc Tu Giam conserve 32 stèles de docteurs qui portent les noms et lieux d’origine de 1307 docteurs, lauréats des concours de 1442 à 1779 dont 81 sous la dynastie des La et un sous celle des Mgc.
En 1484, le Roi Le Thanh Tong a édifié les stèles pour honorer les lettrés et encourager le goût des études dans la postérité.
Les stèles étaient érigées juste après les concours ou parfois quelques années plus tard.
Elles sont en pierre bleue, de tailles différentes, ornées de fin motifs.
Sur chacune est gravé un texte en caractères chinois, glorifiant le Roi, rappelant le but des concours et de l’édification de la stèle, le nombre de candidats, la liste du jury et des mandarins responsables de l’érection de la stèle, le palmarès avec les noms, prénoms, et lieux de naissance des lauréats..
Les stèles sont toutes érigées sur le dos d’une tortue, symbole de la longévité, l’un des quatre animaux fabuleux, avec le dragon, la licorne, et le phénix. Elles sont des hommages aux talents du pays. Chacune porte les signes de la dynastie.
Ces stèles sont des témoignages de la tradition culturelle, de l’éducation et de la sculpture du Vietnam.

La steleoj de la doktorok
Van Mieu - Quoc Tu Giam konservas 32 steleoj da la doktoroj kiuj portas la nomojn kaj lokoj de origino de 1.307 doktoroj, laŭreatoj de la konkurado de 1442 ĝis 1779, inkluzive 81 sub la dinastio de la kaj unu sub la disnastio de Mgc.
En 1484, la Reĝo Le Thanh Tong konstruigis la steleoj honorantaj kleruloj kaj kuraĝigantaj la gusto pri studoj enla estonteco .
La steloj estis starigitaj tuj post la konkuroj aŭ kelkfoje kelkajn jarojn poste.
Ili estas en blua ŝtono, de malsamaj grandecoj, ornamitaj per belaj desegnaĵoj.
Sur ĉiu estas skulptita teksta en la ĉina karakteroj, glorante la Reĝo, memorante la celo de la konkurso kaj la konstruaĵo de la steleo, la nombro de kandidatoj, la ĵurio listo kaj mandarino respondanta pri konstruo de la steleo, la listo kun la nomoj, antaŭnomoj, kaj lokoj de naskiĝo de la laŭreatoj .
La steleoj estas ĉiuj konstruitaj sur la dorso de testudo, simbolo de longviveco, unu el kvar fabela bestoj, kun la drako, la unukornulo kaj fenikso. Ili estas omaĝo al la talentoj de la lando. Ĉiuj portas la signojn de la dinastio.
Tiuj steleoj estas atestoj de la kultura tradicio, edukado kaj la Vjetnama skulptaĵo.

Pour le cinquième anniversaire de l’unification du 30 avril 1980, Nguyen Sinh Bien préparait une action de propagande dans le quartier de Ba Dinh.
Il voulait envoyer des ballons avec 1500 tracs diffamatoires contre le régime stimulant les opposants.
Informée, la police de Hanoi mène une enquête, bloque son projet et arrête Nguyen sinh Bien avec trois autres personnes le 29 avril.

Dum la kvina datreveno de la unuiĝo la 30-an de aprilo 1980, Nguyen Sinh Bien preparis propagandan agadon en la distrikto Ba Dinh.
Li volis sendi balonojn kun 1500 difamatoriaj agitfolioj kontraŭ la reĝimo stimulanta kontraŭulojn.
Informita, Hanoî polico esketis, blokis projekton kaj arestis Nguyen sinh Nu kun tri aliaj homoj la 29-an de aprilo.

Thai Nhu Sieu, en tant que rédacteur en chef adjoint du journal Tan viet Hoa à Hanoï, peut réunir des informations sur l’économie, la politique, et la défense pour mener des actions contre la révolution.
Après la libération en 1975, il noue des relations avec des organisations de renseignement à Saigon, crée des réseaux et organise des activités d’espionnage dans tout le pays.
En 1978, il organise des activités de propagande, critique le régime et incite des actions perturbatrices déstabilisantes pour la politique et l’économie.
Face aux preuves, la police de Hanoï l’arrête avec des membres importants de son réseau.
Il admet ses activités d’espionnage.
Le tribunal populaire de Hanoï le condamne à vingt ans de prison.

Thai Nhu Sieu, kiel vicprezidanto de la ĵurnalo Tan Viet Hoa en Hanojo, povis kolekti informojn pri ekonomiko, politiko kaj sekureco por agi kontraŭ la revolucio.
Post la liberigo en 1975, li establis rilatojn kun inteligentaj organizaĵoj en Saigon, kreis retojn kaj organizis spionadon en la tuta lando.
En 1978, li organizis propagandajn aktivecojn, kritikis la reĝimon kaj kuraĝigis agojn malstabiligantaj pri la politiko kaj ekonomio.
Fronte al la evidenteco, la polico de Hanojo arestis lin kun pluraj membroj de lia reto.
Li akceptis siajn agojn de spionado.
La Populara Kortego de Hanoi kondamnis lin al dudek jaroj en malliberejo.

La résistance contre le colonialisme français
Après le retour des français, le président Ho chi Minh appelle à la résistance nationale le 19 décembre 1946.
Comme le reste du peuple « se sacrifiant pour la patrie », les policiers de Hanoï ont combattu bravement l’occupation française.
La police est pionnière dans la création de réseaux à Hanoï : obtention de renseignements sur l’ennemi, création de bases urbaines, mise en œuvre des opérations anéantissant les traitres, l’élimination de Truong Dinh Tri, par exemple.
Parallèlement, elle organise des actions de contre-espionnage et d’espionnage au sein des sièges politiques, militaires et de l’intelligence française.
Les activités les plus remarquables sont celles du groupe des jeunes appelé "Bols métalliques" et celles des agents secrets A13.
Ces derniers, très courageux et intelligents, sont entrés dans le service du renseignement stratégique français, et le deuxième bureau de l’état-major général afin de transmettre les stratégies et la situation du gouvernement de Bao Dai.
La police de Hanoï a créé des bases secrètes chez les habitants, anéanti de nombreuses organisations réactionnaires et pris une grande quantité d’armes et de documents.

Rezisto kontraŭ franca koloniismo
Post la reveno de la francoj, la Prezidanto Ho Chi Minh vokis nacian reziston la 19-an de decembro 1946.
Kiel la aliaj homoj "oferas sin por la patrujo", la polico de Hanojo batalis kuraĝe kontraŭ la franca okupacio.
La polico estis pioniroj en kreado de retoj en Hanojo: ricevante inteligentecon kontraŭ la malamiko, kreante urbajn bazojn, efektivigante operaciojn,por neniigi la perfidulojn kiel ekzemple Truong Dinh Tri.
Samtempe, ĝi organizas kontraŭ-spionado kaj agado de espionado ene de politika, milita kaj franca inteligenteco-ĉefsidejo.
La plej rimarkindaj agadoj estas la junulara grupo nomata "Metalaj bovoj" kaj la sekretaj agentoj A13.
Ĉi tiuj lastaj, tre kuraĝaj kaj inteligentaj, eniris en la servon de franca strategia inteligenteco, kaj la dua oficejo de la armeestroj por transdoni la strategiojn kaj situacion de la registaro de Bao Dai.
La polico de Hanojo kreis sekretajn bazojn inter la loĝantoj, detruis multajn reakciajn organizojn kaj kunprenis grandan kvanton da armiloj kaj dokumentoj.