Le train est parti presque vide, mais dés le passage de la frontière, coté Russie, après environ une heure d’arrêt, des kazakhs sont montés. Ils sont très typés : tête ronde, yeux bridés, pommettes saillantes,. Ils sont aussi apparemment très gais : des rires, des éclats de voix fusent.
Vers 22h00, alors que je commençais à m’endormir, c’est le contrôle, coté Kazakhstan, par une femme en uniforme, avec chapka, pas souriante du tout. Ensuite, une groupe d’hommes passe et regarde si personne n’est caché dans les coffres à bagages, sous les banquettes.
A 5h du matin, c’est le réveil général. Une femme en voile intégral s’était isolée avec une couverture accrochée à la couchette au dessus. Elle voyage avec un bébé très couvert, alors qu’il fait très chaud dans le wagon. Je me demande comment cet enfant peut résister à toute cette chaleur.
Nous arrivons à 7h, heure locale à Atyrau. Le guide Lonely planet donne le bus quatorze ou quinze pour aller au centre ville. Je monte dans le quatorze. La contrôleuse ne me fait pas payer. Je descend au centre ville prés d’une mosquée.
Il me reste à trouver l’hôtel. Le plan fourni avec la réservation sur booking.com est très imprécis et n’a pas d’échelle. Heureusement, les gens sont très serviables et font des efforts pour vous indiquer le chemin. Il y a aussi des voitures qui se proposent de faire le taxi. Les rues sont difficiles à traverser : il y a peu de passages pour piétons.
Je finis par arriver à l’hôtel. On me donne tout de suite l’accès à ma chambre. Par contre, ils ne s’occupent pas de l’enregistrement auprès de la police de l’immigration.
Je repars voir quelques choses intéressantes dans Atyrau.
-Le musée historique, avec une réplique de l’ « homme d’or » que l’on me permet tout juste de photographier, bien que j’ai payé un supplément photo. Il y aussi une yourte, des vitrines à la gloire de personnalités locales, avec leurs cartes du Parti Communiste de Kazakhstan, et leurs médailles du temps de l’URSS. Des papiers avec les effigies de Lénine ou Staline s’y trouvent aussi. Il y a un papier avec faucille et marteau, et le nom du président actuel. Il y a aussi des salles sur la faune, la flore, la géologie de la région.
-Le musée des arts montre de tableaux et dessins
Un peu plus loin, la mosquée est toute neuve. Il y a aussi une église orthodoxe rénovée, dans la vieille ville.
La ville est en grande partie moderne. Sur une grande place, il y a un spectacle de chants. Comme il fait froid, la foule ne s’y presse pas. A la fin, les membres du service d’ordre sont plus nombreux que les spectateurs.
Je mange une pizza avec un jus d’orange et un café pour douze euros. Ensuite je visite un centre commercial avec cinéma. C’est apparemment le seul type d’endroit où les jeunes peuvent se promener. Il y fait chaud.
Je rentre à l’hôtel me reposer.
Je ressors vers 18h et visite un autre centre commercial. Au rez-de-chaussée, on peut se faire photographier avec le père Noël et la reine des glaces. Au dernier étage se trouve un centre de jeux pour les enfants.
Je fais quelques courses pour manger dans le train demain, et mange dans un grand restaurant prés du fleuve Oural. Celui-ci marque la frontière entre l’Europe et L’Asie. La cuisine ressemble à la cuisine turque ou iranienne : des kebabs, j’ai quand même un verre de vin géorgien. Je termine avec un cocktail sans alcool. Je paye dix-huit euros.
Je rentre à l’hôtel en bus, bien que plusieurs vrais et faux taxis m’aient proposé leur service.

La trajno forlasas preskaŭ malplena. Unu horo post la trapaso de la linio kaj la rusa kontrolo, , kazakhtanoj eniras. Ili estas tre tipaj: ronda kapo , oblikvaj okuloj , elstaraj zigomoj . Ili sajnas tre ĝojaj : ridado , hataj ĝojaj paroloj .
Ĉirkaŭ la deka vespere, ĝuste kiam mi komencis endormiĝi , la kazaĥa kontrolo okazas. Virino en uniformo kun pelto ĉapelo demandas paperojn. ŝi tute ne ridetas. Poste grupo de homoj venas kaj kontrolas ĉu neniu estas kaŝita en la pakaĵo spaco sub la seĝoj .
Je la kvina matene , ĉiuj vekiĝas . Virino kiu havas vualon izolis sin per kovrilo pendanta el la lito supre . Ŝi vojaĝas kun bebo tre kovrita , kvankam kei estas tre varme en la vagono. Mi volus scii kiel tiu infano povas rezisti tiun varmegon.
Ni alvenas je la sesa matene, loka tempo en Atyrau . La Lonely Planet gvidlibro indikas buso numero kvar aŭ dekkvar por iri al la urbo centro. Mi eniras en la numero kvar. La kontrolistino ne demandas min pagi. Mi foriras el la buso en la centro, proksime de moskeo.
Mi ankoraŭ devas trovi la hotelon. La mapon kun la rezerveco per « booking.com » estas tre malpreciza kaj ne havas skalon. Feliĉe , homoj estas tre helpema kaj faras provojn por montri al vi la vojon. Estas ankaŭ aŭtoj kiuj proponas fari la taksion . Estas mafacile trapasi la stratojn: estas malmultaj zebrostriaj pasejoj, kaj multaj veturiloj .
Mi fine alvenas al la hotel. Mi tuj povas iri en mian ĉambron . Sed, Ili ne faras la registron ĉe la enmigrado polico.
Mi foriras por vidi kelkajn interesajn ajojn en Atyrau .
-La historia muzeo kun repliko de la " ora homo " troviĝita proksime de tiu urbo. La gardistinoj hezitas ebligi al mi foti ĝin, kvankam Mi pagis ekstra bileto por la rajto de foti. Tie estas ankaŭ yurt , Pluraj montrofenestoj estas dediĉitaj al la gloro de lokaj personecoj kun Iliaj kartoj de la Komunista Partio de Kazaĥstano , kaj medaloj de Sovetunio tempo. Paperoj kun figuroj de Lenino kaj Stalino estas videblaj ankaŭ. En montrofenestro estas papero kun martelo kaj rikoltilo , kaj la nomo de la nuna prezidanto. Estas ankaŭ ĉambrojn sur faŭno , flaŭro kaj geologio de la regiono.
- La arto muzeo montras pentraĵojn kaj desegnojn
Iom pli for , la moskeo ŝajnas nova. Estas ankaŭ renovigita ortodoksa preĝejo en la malnova urbo.
La urbo estas plejparte modernaj. En larĝa placo, alvenas prezentado de gekantistoj. Kiei la vetero estas malvarma, la spektantoj estas ne multaj. Je la fino, la gepolicistoj supernombras la spektantoj .
Mi manĝas picon kun oranĝo suko kaj kafo por dekdu eŭroj . Poste mi vizitas komercan centron kun kino. Ŝajneke ĝi estas la sola speco de loko kie gejunuloj povas renkontiĝi . Tie estas varme .
Mi revenas al la hotelo por ripozi.
Mi reiras al la urbo kaj vizitas ĉirkaŭ la dekoka horo alian komercan centron . Sur la teretaĝo , vi povas esti fotita kun la kristnasko patro , kaj la glacio reĝino. Sur la supra etaĝo estas ludo centro por infanoj.
Mi aĉetas kelkajn manĝaĵojn por la trajno morgaŭ, kaj mangas en granda restoracio apud la Uralo Rivero.
Tiu rivero markas la limon inter Eŭropo kaj Azio . La manĝo aspektas kiel la turka aux Irana kuirarto : kebaboj . Mi trinkas glason da kartvela vino. Mi finas kun koktelo . Mi pagas dekok eŭroj .
Mi revenas al la hotelo per buso, kvankam multaj realaj kaj falsaj taksioj proponas al mi Ilian servon