Vendredi 19 février 2016
Le plan de la journée est de terminer la visite d’Almaty avant d’aller demain voir une station de ski dans la montagne.
Je commence par me rendre en métro et à pied à la place de la république pour visiter le musée national. Je suis un peu déçu. Il faut dire que j’ai déjà vu à peu prés la même chose à Atyrau lors d’un précédent voyage.
Je trouve un restaurant à peu prés local, pas un burger, ni un kebab, ni une pizzeria, dans un centre commercial. En relisant le guide « Lonely Planet » j’apprends qu’il y a une alternative par bus pour se rendre à l’arrivée du téléphérique. Il suffit de trouver les bus 95 ou 99.
Je ne trouve pas l’arrêt du bus 95, qui normalement part du centre commercial, mais à un kilomètre environ, je trouve l’arrêt du bus 99. Au terminus, il y a , parait-il des minibus pour aller au sommet. En fait, à l’arrivée, rien. Au bout d’un moment, j’aperçois un bus 95 qui dépasse le » terminus ». Je cours et monte dedans. Il s’arrête au bout de deux cent mètre s pour faire demi-tour. Il avait fait un supplément pour déposer quelqu’un. Je marche un peu et dois fende une foule à contre-courant : elle sort d’une mosquée, nous sommes vendredi.
Au bout d’un moment, j’aperçois un bus no 95 coincé dans un embouteillage, réussi à la rattraper et à monter dedans. Cette fois, ce bus me laisse à un arrêt de minibus. On me fait comprendre qu’il faut prendre un billet à un kiosque. Je commence par avoir un billet pour la montée à pied. Finalement, j’obtiens un billet pour monter et redescendre en minibus (500 tengues 1,25 euros).
En haut, déception, il y a de la brume ou de la pollution et les montagnes sont peu visibles. Il en est de même de la ville d’Almaty.
La plupart des attractions (manèges pour enfants, restaurants) sont fermées. Il y a quand même quelques étalages de souvenirs. J’achète un « magnit » pour faire plaisir à une vendeuse.
Je redescends, et prends la direction du musée de l’art. Dans le bus, je suis contrôlé. Les habitués ont une carte qu’ils valident en montant. Sinon, il faut payer 80 tengues au contrôleur ou à défaut au chauffeur. Comme il conduit brutalement, cela n’a rien d’évident d’aller jusqu’au chauffeur. En plus,il est complètement isolé derrière une cloison en plexiglas. Le contrôleur de l’extérieur (super contrôleur) ne dit rien. Un peu plus loin, je crois qu’il a aussi trouvé une jeune fille en infraction. Elle lui fait force sourires. Moi, je descends.
Le musée de l’art est plus intéressant que le musée national. Il y a de belles peintures, d’artistes que je ne connais pas.
Je ressorts vers seize heures. Il me reste un peu de temps pour aller voir la cathédrale. J’essaie un trolleybus, mais il tourne dans une autre direction. C’est la deuxième fois que cela m’arrive dans la journée. Enfin j’arrive à la cathédrale, reconvertie en écurie durant les années « dures ».
En sortant, je prends lentement (je suis fatigué) le chemin de l’auberge. Je m’arrête pour manger dans un restaurant « libre-service » fréquenté par beaucoup de jeunes. J’y mange de la viande bouillie, des pates, et une boisson au jus de cerise pour 1100 tengues (2,75 euros).
J’ai acheté dans la rue un kilo de clémentines (350 tengues, 0,90 euros) et prés de l’auberge, j’achète du saucisson et du fromage cuit pour le petit déjeuner : 1900 tengues environ (5 euros). Je rentre à l’auberge.  

Vendredon la 19an de februaro 2016
La plano estas hodiaŭ fini la vizito de Almaty kaj morgaŭ iri vidi skiejo en la monto.
Mi komencas iri metroe kaj paŝi al la Respubliko Placo viziti la Nacia Muzeo. Mi iom seniluziiĝita. Mi devas diri ke mi vidis proksimume la samajn ajojn en Atyrau dum antaŭa vojaĝo.
Mi trovas lokan, aŭ preskaŭ lokan restoracion, ne hamburgerejo aŭ kebabejo aŭ picejojen en butikcentro. Relegante la gvidilo "Lonely Planet" Mi lernas ke ekzistas alternativa buso por atingi la celo de la telefero. Mi devas nur trovi la buso 95 aŭ 99.
Mi ne povas trovi la bushaltejo 95 kiu kutime fororas el la butikcentro, sed unu kilometro for, mi trovas la bushaltejo 99. Ĉe la finstacio, devus ekzisti, ŝajnas microbusojn irantajn al la supro. Fakte, je la alveno, nenio. Post momento, mi vidas buso 95 kiu daŭrigas poste la "finstacio".
Mi kuras kaj grimpas interne. Ĝi haltas post du cent metrojn kaj turniĝas al alia directo. La ŝoforo faris kelkajn metrojn pli por lasi maljunulino apud ŝia domo. Mi piediras iomete sed devas iri kontaŭ tajdo da homamaso. Ĝi eliras el moskeo, estas vendredo.
Post momento, mi vidas buson Numero 95 senmoviĝanta en trafiko,mi sukcesas kuratingi kaj eniri ĝin. Tiu fojo la buso lasas min al minibuso haltejo.
Iuj faras min kompreni ke mi devas aĉeti bileton ĉe kiosko. Mi komencas erare, per bileto por grimpi piede. Fine, mi ricevas bileton por iri en minibuso (500 Tenge 1,25 eŭroj).
Supro, seniluziiĝo, ekzistas nebuleto aŭ poluo kaj la montoj ne estas videblaj. Estas same pri la urbo de Almaty.
Plej allogaj ejoj :(rajdas por infanoj, restoracioj) estas fermitaj. Ekzistas ankoraŭ kelkaj memoraĵo budoj. Mi aĉetas "magnit" por plaĉi al vendistino.
Mi malsuprenira kaj prenas la direkton de la Muzeo de Arto. En la buso, mi estas kontrolita. La lokalaj homoj havas karton ke ili validas kiam ili eniras la buson.
Alie oni devas pagi 80 Tenge al la biletisto aŭ al la ŝoforo. Kiel li brutale stiras, ne estas evidente iri al la ŝoforo. Kaj li estas tute izolita malantaŭ vitroplasto dispartigo.
La ekstera kontrolisto diras nenion, des pli, mi kredas ke li ankaŭ trovis junan knabinon sen karton, kaj kiu ne pagis. Ŝi forte ridetas al li. Mi malsupreniras.
La muzeo de arto estas pli interesa ol la Nacia Muzeo. Estas belaj pentraĵoj, artistoj kiuj mi ne konas.
Mi forira je la kvara vespere.
Mi ankoraŭ havas iom da tempo por viziti la katedralon. Mi provas trolebuson, sed ĝi turnas en alia direkto.
Tio estas la dua fojo ke tio okazis dum la tago. Fine mi alvenas piede al la katedralo, igita staloj dum la "malmolaj" jaroj.
Mi malrapide (Mi estas laca) sekvas la vojon al la gastejo. Mi haltas por manĝi en "memservado" restoracio kie multaj junuloj manĝas. Mi manĝas viandon, pastaĵoj, kaj trinkas ĉerizo suko por 1100 Tenge (2,75 eŭroj).
Mi aĉetas en la strato kilogramo de clementinoj (350 Tenge, 0.90 eŭroj) kaj apud la gastejo, mi aĉetas kolbason kaj kuiritan fromaĝon por matenmanĝo: 1900 Tenge proksimume (5 eŭroj). Mi revenas al la gastejo.