Ouf, un peu d’air en descendant du wagon : ça va tout de suite mieux. Je vais à pied à l’auberge.
Là, il n’est possible de s’installer dans la chambre qu’à partir de quinze heures. Il ne me reste plus qu’à arpenter les rues de Hambourg jusqu’à quinze heures. Heureusement, il y a une place où l’on peut laisser ses bagages.
J’opte pour un tour de ville en autobus à impériale. Le point de départ est Landungbrüken, au bord de l’Elbe. J’y vais en métro.
Le bus commence par des quartiers que j’ai déjà vu : Saint Pauli, avec ses casinos, et ses théâtres érotiques, puis l’hôtel de ville, la gare centrale. Ensuite, c’est la surprise : au bord de l’Aussenalster, un immense lac, bordé de maisons cossues. Comme je ne peux pas photographier du bus, à cause de l’eau de pluie sur les vitres et du mouvement, je descends à l’arrêt suivant retourne au bord du lac, et marche environ une heure et demie : le paysage n’a rien à voir avec ce que je connaissais de Hambourg.
Je reprends le métro, et me rend au musée d’art, « museum für Kunst und Gewerde », en face de la gare centrale.
On y est accueilli par un tas d’ordures récupérée en mer (ou sur une cote) et une exposition sur la pollution des océans, en particulier par les déchets de plastique. Ensuite, les objets anciens exposés alternent avec des objets modernes, « design » comme des cafetières !
Discipliné, j’ai laissé mon appareil photo au vestiaire, et je m’aperçois ensuite que l’on a le droit de photographier. Tant pis.
Vers quatorze heures quarante-cinq, je sors, je me sens juste capable d’avaler une soupe, c’est tout, mais il n’y avait pas de restaurant au musée.
Je rentre en métro. En face de la station, il y a un restaurant iranien, où il y a de la soupe proposée.
Je rentre ensuite à l’auberge et peux enfin prendre une douche et me reposer.
Dans la soirée, je regarde mes message sur internet, et surprise, mon passeport est revenu du consulat de Russie avec le visa demandé : quarante jours pour obtenir l’invitation est le visa : pas mal.

Uf ! Iomete da freŝa aero elirante de la vagono : mi fartas tuj pli bone. Mi iras piede gastejon.
Tie, estas neebla eniri ĉambron antaŭ la dek-kvina horo. Mi nur povas vagadi tra Hamburgo stratoj ĝis tiu ĉi horo.. Feliĉe, mi povas lasi mian sakon en unu loko.
Mi elektas unu urbo viziton, en du etaĝo buso. La foriro punkto estas Landungbrüken , laŭ la rivero Elbo. Mi iras tien per metro.
La buso konenciĝas per kio mi jam vidis : Santa Paulo, kun ĝiaj kazinoj, kaj erotikaj teatroj, poste la urbodomo,la stacidomo. Pli poste, surprizo : unu granda lago : la Aussenalster, kun sur ĝiaj bordoj, riĉaspektaj domoj. Kiel mi ne sukcesas foti el buso, pro tio ke estas pluvo gutoj sur vitroj, kaj movo, mi foriras je la sekvanta halto, revenas lago bordon kaj paŝas ĉirkaŭ unu horo kaj duono. Pajzaĝo estas tute malsimila de tio mi konis de Hamburgo.
Mi prenas denove metron, kaj iras al arto muzeo : « museum für Kunst und Gewerde », kontraŭ la stacidomo.
En la enirejo estas unu amaso da rubujo, rekuperita en maro, aux marbordo, kaj unu ekspozicio, pri la poluado de oceanoj, ĉefe per plastoj. Poste, malvovaj objektoj ekspoziciitaj, estas kun novaj « design » objektoj kiel kafoaparatoj !
Disciplinita, mi forlasin mian fotilon kiel kutimo,en la vestogardejo, kaj poste konstatas ke foti estas permisita. Ne grava !
Ĉirkaux dek-kvar horoj kaj kvar-dek minutoj, mi nun sentas min kapable gluti unu supo, entute, sed ne estas restoracio en la muzeo.
Mi revenas per metro. Kontaŭ la stacidomo « Berliner Tor », estas unu irana restoracio, kie ili proponas supon. Mi gustunas unu.
Poste, mi revanas gastejon, kaj fine povas duŝi min, kajj ripozi.
Dum la vespero, mi regardas miajn mesaĝojn sur la reto : surprizo : mia pasaporto revenis el la rusio konsulejo kun la vizo kio mi demandis : kvar dek tagoj por obteni invitleteron kaj vizon : bone.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi