Départ de Hambourg. Comme la fois précédente, le numéro du wagon n’est pas marqué à l’extérieur. Je récupère ma place réservée, dans un autre wagon. Heureusement, il y a des places de libres.
Le train est confortable, il y a de la place pour allonger ses jambes, et un vendeur qui passe pour proposer des boissons.
Le train mets deux heures pour faire Hambourg-Berlin (282 km), c’est rapide.
A l’arrivée, je décide d’aller à pied à l’auberge : je me retrouve très rapidement au reichstag, puis à la porte de Brandebourg, puis au monument aux soldats soviétiques. A celui-ci, il n’y a plus de soldats qui le gardent.
Quand j’arrive à l’auberge, surprise, je n’ai réservé que trois nuits, à partir du 5 janvier, je me suis trompé. Les choses s’arrangent, mais je vais devoir changer de chambre demain.
Je repars, direction le « centre » de l’ancien Berlin-Ouest. L’église du souvenir, la Kaiser-Wilhem –Gedärtniskirche très abimée en 1945 et laissée en l’état, est maintenant invisible : elle est enveloppée par un cube de protection pour permettre la consolidation des ruines.
Je me perds un peu dans le quartier, sous la pluie, vers les grands magasins.
Je finis par trouver le Kurfürstendamm, les Champs Elysées de Berlin Ouest. Je prends un chocolat « mit shone », c’est-à-dire avec crème, ce que je ne savais pas. Le café est un café littéraire recommandé par « Le guide du routard ». le prix est trois euros dix centimes, j’en donne quatre, et obtiens un merci beaucoup, en guise de monnaie. Donc à l’avenir, méfiance, essayer d’avoir le compte juste, plus le pourboire prévu.
Je visite le musée de l’histoire de Berlin, et l’abri antiatomique situé tout près, sous un parking.
L’abri antiatomique à été construit en 1973. Il était conçu pour abriter sept cent vingt personnes pendant quinze jours : des couchettes, une dizaine de lavabos et de toilettes, des installations de filtrage d’air, et d’évacuation des eaux usées, une douche de décontamination. Il n’y a jamais eu de stockage de nourriture, donc il n’a jamais été opérationnel. En tout, pour tout Berlin-Ouest, il y avait environ quatre mille places, soit pour deux pour cent de la population.
Le musée ne m’apprend pas grand-chose Napoléon a apporté un air nouveau de liberté et de discussion. Les tentatives de révolution au dix-huitième siècle ont toutes été écrasées, et le système parlementaire n’est apparu qu’avec Bismarck en 1866.
Le musée passe très vite sur les événements de 1918 (la révolution spartakiste, la chute de l’empire allemand)
Puis la montée de Hitler : Berlin a toujours voté plus à gauche que l’ensemble de l’Allemagne. Le parti communiste y faisait plus de voix , et le parti nazi, moins ;
Aux élections de 1933, qui n’étaient déjà plus libres, le parti nazi a obtenu, sur l’ensemble de l’Allemagne, quarante-trois pour cent des voix.
Après 1945, le rôle des femmes est mis en avant, pour la reconstruction de la ville.
Puis, c’est la partition de l’Allemagne en deux états.
L’exposition se termine par des instructions de la police politique de l’Allemagne de L’est, à ses employés et informateurs pour la surveillance des gens, surtout ceux ayant des contacts avec les étrangers.
Je mange une soupe de légume dans une pizzéria, avec du coca. Apparemment je vais mieux qu’hier.
Je rentre à l’auberge : je suis seul dans une chambre de quatre lits. Les toilettes et les douches sont à l’extérieur. Il y a un lavabo dans la chambre, et un casier pour mettre ses affaires.
Un jeune homme arrive dans la soirée alors que je suis déjà couché.

Foriro el hamburgo. Kiel la antaŭa fojo, la numero de la vagono ne estas skribita ekstere. Mi sidas sur mia rezervarta placo, sed en malbona vagono. Felice, estas liberaj seĝoj.
Trajno estas konforta. Estas placo por plilongigi kruroj, kaj unu vendisto pasas kaj proponas trinkajojn.
Trajno metas du horojn por fari Hamburgo-Berlino (282 km), estas rapida.
Kiam mi alvenas, mi decidas iri piede gastejon: mi tuj trovas min apud Reichtag, poste Brandeburgo pordego, poste la monumento pri sovetiaj soldatoj. Ne plu estas gardistoj tie.
Kiam mi alvenas gastejon, surpizo : mi eraris kaj rezervis nur tri noktojn, ekde la kvina de januaro. Ajoj glatiĝas, sed mi devos ŝanĝi de ĉambro morgaŭ.
Mi foriras al cento de antaŭa Uesto Berlino. La preĝejo de la memoro, la Kaiser-Wilhem –Gedärtniskirche, tre difektita en 1945, kaj lasita tiel, ne plu estas videbla : Ĝi estas interne de unu protekta kubo, por ebli plifirmigi ruinojn.
Mi perdiĝas en la kvartalo, apud magazenegoj.
Fine, mi trovas « Kurfürstendamm » la antaŭa plej fama strato de Uesto Berlino. Mi trinka ŝokoladon « mit shone » , tio signifas kun kukaĵkremo, mi ne sciis. Kafejo estas literatura kafejo, rekomendati en la gvidlibro. Prizo estas tri eŭroj kaj dek centimoj. Mi donas kvar eŭroj, kaj recevas unu « multe dankon » sed nenio monreston. En la estonteĉo, malfidemeĉo : mi devas provi havi le ekzaktan sumon, kaj la trinkmonon mi volas doni.
Mi vizitas la berlino historio muzeon, kaj la atomŝirmejo tuj proksimume, sub unu parkejo.
La atomŝirmejo estis konstruita en 1973. Ĝi devus ŝirmi sep centoj du-dek personojn dum dek-kvin tagoj : litetoj, unu deko de lavaboj kaj necesejoj, instalaĵoj pri purigi aero, kaj elimini malpura akvon, unu duŝo por formeti radioaktivaj pulverojn. Neniam estis en ĝi, provizo da manĝajoj, do ĝi neniam estis uzebla. Pri tute Uesto Berlino, estis kvar miloj da placoj : pri du per centoj de la loĝantaro.
Muzeo ne instruas min multe. Napoleono alportis unu aero de libereĉo kaj diskuto. Ciuj provoj de revolucio dum la dek oka jarcento malsukcesis. Parlemanta sismeno komencis en 1866, pro Bismark.
Muzeo pasas rapide pri eventoj de la jara 1918 (spartaka revolucio, kaj falo de la germana imperio)
Poste, la supreniro de Hitler :Berlino ĉiuj votis pli maldekstre ol la tuta germanio. La komunista partio gajnis pli da voĉoj ol en la tuta germanio, kaj la nazia partio gajnis malpli da voĉoj ol en la tuta germanio.
Dum la baloto de 1933, kiu jam ne plu estis libera, la nazia partio 43 per centoj en la tuta germanio.
Post 1945, rolo de virinoj por rekonstrui la urbon estas rimartigiti.
Pli poste estas la separo en du malsimilaj landoj.
Ekspozicio finisas pri direktivoj el politika polico de eosto germanio(STASI) al ĝiaj dungitoj kaj informuloj pri prigado de homoj, ĉefe tiuj kiu interrelatis kun alilandanoj.
Mi manĝas legoma supo en picejo. Sajne ke mi fartas pli bone ol hieraŭ.
Mi revenas gastejon : mi estas sola en unu kvar litoj ĉambro. Necesejoj kaj duŝoj estas ekstere de la ĉambro. Estas unu lavabo en ĉambro, kaj fakoj pri meti siajn ajojn.
Unu junulo alvenas dum vespero, kiam mi estas jam enlitigxi.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi