Lundi 7 janvier 2013 Lundon la 7ande januaro 2013

Aujourd’hui, j’ai le projet de traverser Berlin de l’ouest vers l’Est.
Je commence par prendre le bus, jusqu’au Kurstenndamm. Au changement de bus, je photographie un magasin de vêtements d’occasion, et visite un sex-shop très grand. Un deuxième bus m’amène au château de Charlottenburg. Il est beaucoup plus impressionnant que celui de sans-souci à Potsdam, mais fermé au public le lundi.
Je prends en photo la statue d’un prince prussien, à cheval. A ses pieds, des statues d’hommes enchainés. Original : en France, on représente plutôt des hommes brisant leurs chaines.
Je repars à pied vers l’ouest, passe près du zoo, et d’un parc et arrive à une colonne (Grosser Stern) commémorant la victoire des prussiens contre le Danemark (1864), l’Autriche (1866) et la France (1870).
Après 1945, les français ont demandé la démolition de la colonne, mais n’ont pas obtenu l’accord des alliés.
Je repars ensuite en bus pour la Porte de Brandebourg, puis l’avenue Unter der Lindern, dans l’ex-RDA. Ensuite, je passe devant la cathédrale de Berlin, reconstruite, et arrive au musée de la RDA.
Je visite, et relève une chose amusante : le nudisme, plus ou moins contre l’avis des dirigeants s’était très développé : 80 % de nudistes sur les plages. On remarquait ceux qui portaient un maillot de bain.
Sinon, des choses que je savais déjà : l’économie planifié n’a permis suffisamment d’innovations, et de production, pour satisfaire la population. La police politique STASI, surveillait les gens.
Un certain effort avait cependant été fait dans les domaines des loisirs, de l’éducation, de l’habillement, du logement, et de l’automobile (la célèbre TRABANT, fonctionnement avec un moteur deux temps, comme un vélomoteur).
Je ressors et entre manger dans le DDR restaurant voisin. Je commande au hasard, et obtient une espèce de goulasch : de la viande bouillie, avec des pommes de terre. C’est bon.
Je reprends ma promenade, jette un coup d’œil à Alexander Platz, puis prend le metyro jusqu’à « check point Charlie » ancien point de passage en voiture, entre l’ouest et l’est de Berlin. Il y a un poste de contrôle américain reconstitué, et des expositions sur le mur et la guerre froide. J’ai déjà donné avec la visite guidée il y a deux jours. Je repars vers le quartier de Friedrichshan. En fait, il n’y a pas grand-chose d’intéressant, sauf peut-être une maison bariolée, sans-doute un squat.
Je repars en métro pour Pozdamer Platz et l’exposition « topographie de la terreur » à l’emplacement de l’ancien siège de la gestapo et autres organismes de même genre.
A l’extérieur, des fouilles ont mis à jour d’anciennes cellules de prisonniers.
Sous un grand hall, des panneaux d’exposition retracent l’histoire du système répressif du nazisme.
Je remarque un panneau avec des photos de condamnés : parmi eux Henrich Honnecker (dirigeant de la RDA ), Georges Dimitrov (bulgare, dirigeant de la troisième internationale), Erns Taelmann (dirigeant de parti communiste allemand vers 1930), les agents allemands de l’ « orchestre rouge » (réseau de renseignement pour l’union soviétique) dont parle l’écrivain Gilles Perrault dans son livre « l’orchestre rouge » :Harro et Libertas Shulze-Boysen ,Arvid et Milfred Harnak.
Un peu plus loin, une grande photo avec un groupe de SS, hommes et femmes gardiens du camp d’Auschwich , en repos, avec de grands sourires et l’air de bien s’amuser.
Puis un panneau sur la France, où l’on mentionne la collaboration de la police française pour rafler les juifs et combattre les maquis.
Il y a même un panneau qui cite l’ex-chancelier Adenauer, proposant en 1953 que s’arrêtent la recherche des criminels nazis.
Dans la salle, beaucoup de jeunes l’air grave, lisent attentivement les panneaux ou regardent des compléments sur des écrans d’ordinateur.
Je rentre fourbu à l’auberge.

Hodiaŭ , mi projektas trapasi Berlino el uesto ĝis eesto.
Mi kommenca per iris buse ĝis Kurstenndamm. Kie mi devas preni unu alian buson, mi fotas unu vendejon de uzitaj vestoj, kaj vizitas unu granda vendejo pri seksoj aferoj (ajoj, filmoj, vetoj, ktp)
Unu dua buso transportas min al Charlottenburg kastelo. Ĝi estas multe pli impona ol tiu de « sen maltrankvilo » en Potsdam, sed estas fermita al publiko la lundojn.
Mi fotas statuon de prusa princo. Al liaj piedoj, estas statuoj de homoj katenitaj : originala. En Francio, oni prezentas prefere homojn rompantaj iliaj katenoj.
Mi foriras piede ueston, pasas apud zoo kaj parko, kaj alvenas al kolono (Grosser Stern). Ĝi memorfestas venkoj de Pruso, kontraŭ Danio (1864), Aŭstrio (1866), kaj Francio (1870).
Post 1945, francoj petis ke la detruo de la Kolono, sed la aliaj venkaj landoj ne aprobis.
Mi foriras denove, buse al Brandebourgo Pordego, kaj poste Unter der Linden avenuo, en la eks-GDR.
Poste mi pasas apud Berlino Katedralo, rekonstruita, kaj alvenas al GDR muzeo.
Mi vizitas kaj remarkas unu amuzan ajon: pli aux malpli kontraŭ la opinio de la registoj, nudismo tre disvolviĝis : 80 % da nudistuloj sur plaĝoj. Oni remarkis tiujn kiuj metis bankostumon.
Fakte, mi legas ajojn kio mi jam scias : la planiza ekonomio ne ebligi sufiĉe da ennovaĵoj kaj produktaĵoj, por kontentigi la popolo. La polotika polico (STASI) kontrolis homojn.
Tamen, unu klopodo estis farita pri distraĵo, edukado, vesto, logejo, aŭto (la fama TRABANT) kiu funkciis per unu dutakta motoro, kiel motorbiciklo.
Mi foriras kaj eniras por manĝi en proksimuma GDR restoracio. Mi mendas hazarde, kaj obtenas unu sorto de guloŝo, : bolita viando kun terpomoj kuiritaj en akvo.
Mi daŭrigas mian promenadon, rigardetas Alexander Platz, kaj poste, iras per metro al « controlo punkto ŝarli » (check point Charlie), antaŭa pasejo, per aŭto, inter oesta kaj uesta partoj de Berlino. Estas usona restarigita kontrolo posteno, kak ekspozicioj pri la malvarma milito kaj la muro. Mi jam aŭdis pri tio la pasintan sabaton. Mi foriras al Friedrichshan kvartalo. Fakte, estas preskaŭ nenio vidinda, ekcepte eble unu multkolora domo, versajne unu enkrakistejo. (domo, kie loĝas personoj sen permeso).
Mi prenas metro denove al Pozdamer Platz kaj ekspozicio « topografio de la teruro » en la loko kie estis la fama « Gestapo » kaj similaj organizoj sidejoj.
Ekstere, prifosado montras antaŭaj maliberejaj ĉambrojn.
Interne, afiŝtabuloj montras la historion de la subprema nazia sistemo.
Mi remarkas afiŝtabulo kun fotoj de kondamnuloj : inter ili : Henrich Honnecker (registo de la GDR), Georges Dimitrov (bulgaro, registro de tri internacio), Erns Taelmann (registro de la germano komunista partio apud 1930), germanaj spionoj de la « ruĝa orkestra » (spioneca organizaĵo de la sovieta uniono dum la dua mondmilito). La franca verkisto Gilles Perrault parolas pri ilin en sia libro « la ruĝa orkestro) : Harro kaj Libertas Shulze-Boysen ,Arvid kaj Milfred Harnak.
Ion poste, tabulo pri francio : oni paralas pri la kunlaborado de la francia polico pri la amasaresto de la judoj, kaj bataloj kontraŭ la makisoj.
En la domo, multaj junuloj, seriozaj, atentema legas tabulojn aŭ regardas komputilaj ekranoj.
Mi revenas lacega gastejon.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi