Comme d’habitude, je suis prêt bien à l’avance. Le train pour Dresde est à 8h46, mais j’avais confondu l’heure avec la date : 8/01.
Il s’agit d’un train qui va jusqu’à Villach, en Suisse ou en Autriche, depuis Hambourg. Dedans, beaucoup de jeunes avec un sac à dos, partant sans doute aux sports d’hiver.
Le wagon est confortable, et cette fois, je trouve ma place réservée. Il y a de la place pour allonger les jambes : c’est l’équivalent d’une première classe en France.
Le paysage est plat : des prairies et des bois, avec beaucoup d’eau au sol.
Le train arrive pile à l’heure à Dresde, et il y a bureau d’informations touristiques dans la gare. J’arrive sans problème à l’auberge : une station de tramway. L’auberge est un bâtiment énorme, quasiment vide. Pour vingt-six euros vingt-cinq, j’ai un lit dans une chambre à deux lits. Le deuxième lit n’est pas occupé pour l’instant. Les douches et les toilettes sont à l’étage, mais il y a un lavabo et une armoire à plusieurs compartiments, fermant à clef, à l’étage.
Je repars tout de suite à la découverte de Dresde. Je suis ébahi par la concentration de monuments dans la vieille ville : théâtre, musées, palais, églises. Je mange près de la cathédrale dans un restaurant historique une soupe aux pommes de terre avec des morceaux de saucisse dedans, et un gâteau, spécialité de Dresde.
Je vais ensuite dans la « nouvelle ville » partie moins détruite pendant la dernière guerre. Il y a de très larges avenues, des tramways, des magasins.
Je trouve une fromagerie vieille de cent-trente ans. J’y bois du vin chaud !. Ensuite, à travers de rues de largeur habituelle, je trouve un passage avec plein de petites boutiques de vêtements ou de décoratio Il est dix-sept heures, il fait nuit noire, je rentre à l’auberge en tramway, et y mange le soir (des espèces de boules de mie de pain, fourrée à la confiture et des pommes de terre.

Kiel kutime, mi estas preta tre fruhe. La trajno al Dresdeno foriras je la 8h46, sed mi intermiksis kun dato, 8/01 !
La trajno iras ĝis Villach en Svislando aŭ Auxstrio. Interne, multaj junuloj kun dorsosako, versajne irantaj al vintraj sportoj.
Vagono estas konforta. Ĉi tiu fojo, mi trovas mian rezervitan seĝon. Estas placo por elitiri krujojn: estas kiel la franca unua klaso.
Pajzaĝo estas senreliafa : herbejoj kaj arbaroj, kun multaj akvo sur grundo.
La trajno estas akurata, kaj estas turisma informa oficejo en la stacidomo. Mi alvenas gastejon sen problemo : unu statio de tramo. Junulare gastejo estas domego, preskaŭ malplena. Pro du-dek eŭroj kaj du-dek kvin centimoj, mi havas lito en du litaj ĉambro. Duŝoj kaj necesejoj estas en koridoro de la sama etaĝo. Sed estas unu lavabo kaj ŝranko kun pluraj fakoj, fermemaj per ŝlosilo en ĉambro.
Mi tuj foriras eltrovi Dresdenon. Mi estas mirigita pro la koncentrado de monumentoj : teatro, muzeoj, palacioj, preĝejoj. Mi manĝas apud katedralo en historika restoracio, terponan supon kun pecoj da kolbaso. kaj kukon, specialeco de Dresdeno.
Poste, mi iras al “nova urbo” , parto de urbo malpli detruita dum la dua mondmilto ol la « malnova urbo ». Estas larĝaj avenuoj, tramoj, magazenoj.
Mi trovas fromaĝejo kiu aĝas cent kaj tri dek jarojn kaj en ĝi, trinkas varman vinon. Poste, laŭ normalajn largajn stratojn mi trovas pasejo kun multaj malgrandaj vendejojn de vestoj aux ornamoj.
Estas dek-kvin horoj : la nokto estas nigra. Mi revenas al gastejo, trame, kaj manĝas tie dum la vespero, akve kuiritaj terpomoj, kaj varma speco de panmolo kun interne, konfitaĵo.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi