Le train pour Cracovie part à 9h46 : j’ai le temps de faire un petit tout dans Wroclaw et de prendre quelques photos de la vieille ville.
Ensuite le train : sur internet je ne pouvais prendre qu’un billet de première classe, alors qu’il y a des wagons de deuxième classe. Je suis seul dans un compartiment. Le train est confortable mais plutôt lent : six heures pour trois cents kilomètres. J’arrive à Cracovie vers seize heures. Je passe rapidement à l’auberge. Cette fois je partage la chambre, avec une asiatique, si je me fie à ses affaires. Elle n’est pas là.
Je ressors, direction la barbacane, une porte ancienne, restant des remparts, près de la vieille ville. Ensuite, je vais à la grande place. Je mange un « Humour Jack London » dans un restaurant nommé Sioux. Il pratique des prix réduits jusqu’à dix-sept heures et une jeune fille sympathique distribue des prospectus pour ce restaurant. Je mange un steak assez épicé avec des frites.
Ensuite, je repars, direction le château royal. J’en fais le tour, et rentre. Je me perds dans un immense centre commercial jointif à la gare, achète une bouteille d’eau à un mini-Carrefour et fini par retrouver l’auberge, très proche de la gare routière.

La trajno al Krakovio foriras je la naŭ kaj kvardek ses minutoj. Mi havas iom da tempon por promeni en Vrokavo kaj foti la malnovan urbon.
Poste mi prenas la trajnon : per la reto, mi nur povis aĉeti bileton en la klaso unu, dum estas dua klasaj vagonoj . Mi estas sola en la kupeo. La trajno estas konforta sed relative malrapida : ses horoj por tri centoj kilometroj. Mi alvenas en Krakovio ĉirkaŭ dekses horoj. Mi pasas rapide al gastejo. Ĉi tiu fojo, mi loĝas kun alia homo : aziulino, se mi regardas ŝian ajojn. Nun, ŝi ne estas tie
Mi foriras, al malnova pordego, el antaŭaj muregoj, ĉirkaŭ la urbo. Poste mi iras al la granda plaĉo. Mi manĝas unu « Jack London humuro » en restauracio nomiĝita « Sioux » (nomo de unu indiana tribo). Prizoj estas pli malmutekostaj ĝis la kvina vespere kaj simpatia junulino disdonas publikecajn paperojn. Mi manĝas spicata steko kun terpomfritoj. Ne pola kuireco !
Poste, mi iras al reĝa kastelo. Mi ĉirkaŭas ĝin, kaj revenas al gastejo. Mi perdas mian vojon en grandega vendejo, proksima de la stacidomo, aĉetas botelon de akvo en malgranda vendejo “Carrefour”, kaj fine, retrovas la gastejon, proksima da la busa stacidomo.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi