Me voilà parti pour Tallinn, capitale de L’Estonie, le plus au Nord des pays Baltes. Encore en bus Ecoline, cette fois le bus a un seul étage, ce qui permet de se tenir debout dans l’allée sans se cogner au plafond ; L’hôtesse n’est présente que pour le départ, et le café et le thé sont gratuits, en libre-service.
Le paysage est magnifique, de la forêt de pins ou de bouleaux, quelquefois des champs, ou une vue sur la mer baltique ou un lac.
Le bus a un problème et s’arrête : cela ne perturbe pas une cigogne, à quelques dizaines de mètres, qui continue à fouiller la terre.
Vers midi, nous sommes arrivés. Premier problème, la gare routière est loin du centre-ville. Heureusement il y a un bureau d’information avec des gens qui parlent anglais, et la monnaie est l’euro. Je prends un tramway pour rejoindre le centre-ville.
Deuxième problème : j’ai réservé dans le : « Tallinn Old Town Hostel Alur ». Sur le guide, un « Old Town Hostel » figure sur le plan, mais ce n’est pas la même adresse, donc pas la même auberge. Je trouve la mienne sans grand problème : la vieille ville n’est pas très étendue.
Dans l’après-midi, je commence par aller voir d’où part le bateau pour la Finlande, pour après demain, terminal D, Tallinn Link. Il faut compter une demi-heure à pied, et il ne semble pas y avoir de ligne de bus intéressante.
Ensuite, je cherche un endroit pour manger. Il est près de quinze heures. La ville est très touristique. Tout me parait cher : une pizza : huit euros. Je mange dans un « burger »une tortilla sud-américaine (un cornet avec des légumes à l’intérieur), plus des frites et un coca-cola pour 4,40 euros. A mon avis, c’est au moins aussi cher qu’en France.
Partout il y a des touristes et des boutiques de souvenirs. En hiver, ce doit être plus calme.
Je fais le tour des remparts. La vieille ville se décompose en deux : la ville haute et la ville basse. Je commence par la ville haute. Il faut monter d’environ cent mètres. A l’arrivée, il y a déjà moins de touristes. Je regarde le palais présidentiel, une cathédrale orthodoxe, une église luthérienne, puis je suis de nouveau les remparts pour revenir dans la ville basse.
Dans la ville basse, il y a l’hôtel de ville et quelques immeubles « art nouveau ». après Riga, ceux-ci ne m’impressionnent pas.
J’établis un contact par SMS avec la personne qui me fera visiter Turku en Finlande : c’est une bonne nouvelle.
Je fais quelques courses: deux tomates, un concombre, un litre de jus de cerise, du pain, deux oranges, deux yogourts : douze euros. Dans les restaurants, en dehors des « burgers », a mon avis, on ne s’en tire pas à moins de vingt euros. Il n’y a pas de menu : à la carte, les hors d’œuvres sont autour de huit euros, les plats de résistance à dix-quinze euros. Je n’étais plus habitué à ces prix-là.
Comme hier, j’en avais assez des plats de Lettonie, pleins de mayonnaise, aujourd’hui, pas de viande, pas de poisson, pas de sauce.
A l’auberge, dans la pièce commune faisant office de salle à manger, des anglophones ont mis de la musique très forte Je baisse le niveau. En plus ils occupent l’unique ordinateur pour la télécharger. Enfin, je suis seul dans ma chambre, je n’ai pas à me plaindre. Il n’y aura que l’odeur de mes pieds.
Je réussi même à faire une petite lessive.

Hodiaŭ mi iras al Tallinn, ĉefurbo de Estonio, la plej norda el la baltaj landoj. Ankoraŭ per Ecoline buso, ĉi tiu fojo la buso havas nur unu etaĝon, tio eblas stari en la koridoro sen frapiĝi kontraŭ la plafono, La stewardino nur ĉeestas por la eliro, sed kafo kaj teo estas senpage, mem-serve.
La pejzaĝo estas bela, kun arbaroj de pinoj aŭ betuloj, kelkfoje kampoj, vidoj de la Balta Maro aŭ lagoj.
La buso havas problemon kaj haltas: tio ne tedas la cikonion, kelkaj dekoj da metroj for, kiu daŭrigas serĉi manĝaĵon en la grundo.
Ĉirkaŭ tagmezo ni alvenas. Unua problemo : la bushaltejo estas malproksime de la urbocentro. Feliĉe ekzistas informoficejo kun personoj parolantaj la anglan kaj la mono estas la eŭro. Mi veturas trame al la urbo centro.
Dua problemo: Mi rezervis en la 'Tallinn Old Town Hostel Alur. " En la gvidlibro 'Old Town Hostel' estas sur la plano, sed ĝi ne estas al la sama adreso, do ĝi ne estas mia gastejo. Mi trovas la mian sen granda problemo: la malnova urbo ne estas tre vasta.
Posttagmeze, mi komencas por vidi de kie la boato al Finnlando foriras, post morgaŭ : Terminalo D, Tallinn Link. Ĝi estas unu duonhoro piede for de la gastejo, kaj ne ŝajnas esti uzebla linio de buso por iri tie.
Poste mi serĉas lokon por manĝi. Estas ĉirkaŭ je la dek kvin horoj. La urbo estas tre tourisma. Ĉio ŝajnas multekosta al mi: unu pico : ok eŭroj. Mi manĝas en "hamburgejo" sudamerika omleto (konuso kun legomoj interne), kun terpomfritoj kaj kokakoloa por 4.40 eŭroj. Pri mia opinio, estas almenaŭ tiel multekosta kiel en Francio.
Ĉie tie estas multaj turistoj kaj memoraĵvendejoj. En vintro, devus esti pli trankvila.
Mi iradas ĉirkaŭ la remparoj. La malnova urbo estas dividita en du partoj: la supra urbo kaj la suba urbo. Mi komencas per la supra urbo. Oni devas supreniri ĉirkaŭ cent metrojn. Post alveno, jam estas malpli da turistoj. Mi rigardas la prezidantan palacon, ortodoksan katedralon, luteranan preĝejon, kaj mi denove sekvas la murojn al la suba urbo.
En la suba urbo, estas la urbodomo kaj kelkaj konstruaĵoj "art nouveau". Post Rigo, ili ne impresas min.
Mi establas kontakton per SMS kun la persono kiu ciceronos min en Turku en Finnlando. Estas bona novaĵo.
Mi faras kelkajn aĉetojn: du tomatojn, kukumon, unu litron da ĉerizo suko, panon, du oranĝojn, du jogurtojn: mi pagas dek du eŭrojn. En restoracioj, ekster la "hamburgeroj" en mia opinio, mi ne pagus malpli ol dudek eŭroj. Ne estas menuo. En la karto, la almanĝaĵoj kostas ĉirkaŭ ok eŭroj, la gravaj pladoj kostas inter dek kaj dek kvin eŭrojn. Mi ne plu estas akutimita al tiuj prezoj.
Hieraŭ, mi ne plu volis manĝi Latviajn pladojn, plenajn de majonezo. Hodiaŭ, mi manĝas nek karno, nek fiŝo, nek saŭco.
En la gastejo, en la komuna ĉambro uzita kiel manĝoĉambro, Anglaparolantaj homoj metas muzikon laŭtega. Mi reduktas la nivelon. Krome ili uzas la solan komputilon por recevi muziko per la reto. Fine, mi ne plendas: mi estas sola en mia ĉambro. Mi flaros la odoro de nur miaj piedoj.
Mi eĉ sukcesas lavi kelkajn vestajojn.

pour voir les images en plus grand, cliquez sur celles-ci
pour revenir au texte, cliquer sur la flèche page précédente en haut à gauche
le retour peux prendre plusieurs secondes
por vidi la imaĝojn pli grande, kliku sur tiuj ĉi
por reveni al teksto, click sur la sago: pasintan paĝon, supre maldekstre
la reveno povos daurigi plurajn sekondojn