Lundon, la 29an de julio, 2013 IVALO-MOURMANSKLa journée commence par de la pluie. Le nombre de toilettes et de douches est un peu juste pour le camping. Enfin, j’arrive à me doucher et me raser, et attends que la pluie cesse.
Je fais un arrêt sous un abris-bus, en chemin vers la ville, la pluie ayant repris, puis arrive à l’information touristique. Là, on me confirme l’existence d’un bus pour Mourmansk, on me permet de me connecter sur internet, et on me donne un bon plan de la ville, avec des chemins de petite randonnée.
A dix heures, j’ai pris mon billet pour Mourmansk : cinquante euros. Quand la pluie cesse, je fais une ballade à pied jusque vers treize heures. Le temps change très vite ici : on passe très rapidement du plein soleil à la pluie. La chaleur est difficile à supporter à cause de l’humidité. Sur le chemin de randonnée, il y a plein de panneaux explicatifs sur la faune et la flore, mais dès que je m’arrête, les moustiques passent à l’attaque.
Ensuite, je m’achète une salade au poulet et je la mange sur un banc public. Je passe quelques minutes sur une plage, puis reviens à la gare routière. C’est une bonne idée, car la pluie reprend.
A seize heures, un minibus arrive. Nous sommes quatre passagers pour la Russie : une chinoise de Taiwan, un couple de russes et moi. Vers dix-sept heures, la minibus large des randonneurs quelques kilomètres avant la frontière, dont une jeune fille seule, qui commence par sortir une carte de son sac.
Le poste frontière est désert ; Les formalités se passent sans problèmes.
Nous traversons environs deux cent kilomètres de forêt, sans rencontrer de village. La forêt semble moins belle qu’en Finlande : surement des incendies de forêts ont eu lieu. Au début, le sol est sablonneux. On ne le voyait pas en Finlande : il était caché par la végétation.
Le minibus s’arrête près d’une source : le chauffeur fait le plein d’eau dans des nourrices : nous faisons de même avec nos bouteilles plastiques vides.
Nous arrivons à Mourmansk vers vingt-deux heures. Le chauffeur me laisse à l’hôtel Meridien, où j’ai rendez-vous avec mon logeur en appartement. La réceptionniste fait ouvrir spécialement pour moi la salle où se trouvent des distributeurs automatiques d’argent. Je peux ainsi me procurer des roubles. Apparemment, on s’inquiète pour les étrangers : la réceptionniste me donne le numéro de la voiture qui doit venir me chercher ;
A vingt-trois heures, je suis dans un studio, agréablement meublé. Je ressorts pour voir la ville, mais il pleut fort. Je dois y renoncer.

Lundon la 29an de julio 2013
La tago komencas kun la pluvo. La nombro de necesejoj kaj duŝoj estas iom malsufice por la kampadejo. Fine, post preni duŝon kaj razi min, mi atendas ke la pluvo ĉesas.
Mi haltas en buso rifuĝo sur la vojo al la urbo, en kialo de la pluvo, kaj poste alvenas al la turisma oficejo. Tie, estas konfirmita al mi la ekzisto de buso al Murmansk. Mi povas konekti al interreto, kaj oni donas al mi bonan mapon de la urbo kun iom marŝadajn vojojn.
Je la deka mi prenas mian bileton al Murmansk: kvindek eŭroj. Kiam la pluvo ĉesas, mi promenadas ĝis dek tri horoj. La vetero ŝanĝas rapide tie el plena suno al pluvo. La varmego estas malfacile tolerebla pro la humido. Sur la promenadejo, troviĝas multaj klarigaj paneloj sur la flaŭro kaj faŭno, sed tuj kiam mi haltas,kuloj atakas.
Poste mi aĉetas salato kun kokidajo kaj mi manĝas ĝin sur parko benko. Mi pasigas kelkajn minutojn sur la strando, kaj mi foriras al la stacidomo de busoj. Estas bona ideo, ĉar la pluvo rekomencas.
Je dek ses horojn minibuso alvenas. Ni estas kvar pasaĝeroj por Rusio: unu juna ĉinino el Taiwan, unu paro de rusoj kaj mi. Je dek sep horoj, la minibuso lasas excursionistoj malmultajn kilometrojn antaŭ la limo. Inter ili, unu juna virino, kiu komencas per preni mapon el ŝia sako.
La landlima kontrolo oficejo estas dezerto. La formalaĵoj pasas sen problemoj.
Ni rulas tra ĉirkaŭ ducent kilometroj de arbaro sen vidi vilaĝo. La arbaro ŝajnas malpli bela ol en Finnlando probable arbaraj incendioj okazis. En la unuaj kilometroj, la planko estas sablaj. Ni ne vidis ĝin en Finnlando: ĝi estis kaŝita per vegetaĵaro.
La minibuso haltas proksimede fonto. La ŝoforo prenas akvon en kruregoj : ni fari same kun niaj malplenaj boteloj.
Ni alvenas en Murmansk ĉirkaŭ je la dudek-du horoj. La ŝoforo lasas min ĉe la Meridien Hotelo, kie mi devus renkonti la oficisto de la agentejo kiu gastigos min en apartamento. La akceptistino de la hotelo malfermigas speciale por mi la ĉambro kie estas automataj kasistoj. Do mi povas akiri rublojn. Ŝajne ke ili maltrankvilas pri eksterlandanoj: la akceptisto donas al mi la numero de la aŭto kiu venos por preni min;
Je dudek tri horoj, mi estas en studio, bele meblita. Mi foriras por vidi la urbon, sed pluvas forte. Mi devas rezigni.