Aujourd’hui, j’applique mon programme d’aller voir la route traversant le Caucase jusqu’à la frontière russe, ou un peu avant.
Je marchande un taxi : cinquante cinq euros, et me voila parti. Il neige. Sur le bord de la route, des gens attendent avec des vaches, des moutons, des porcs. Surement les acheteurs passent et discutent le prix.
La visibilité est réduite, la route est glissante. Nous traversons une station de ski, ressemblant à celles de la France, en plus petit. Je visite une citadelle sur le coté de la route. En approchant d’un col à 2375m, la situation se dégrade ; Des camions de type militaire, à six roues motrices, remorquent le semi-remorques en difficulté.
Nous arrivons à la dernière ville avant la frontière. Le chauffeur est pressé de repartir. Je mange un kebab dans un petit restaurant, et nous voici sur la route du retour.
Un peu après le col se trouve un belvédère. Le taxi s’arrête, mais est assez mal garé. Je descend et cherche un point d’observation pas trop loin. Je m’écroule dans cinquante centimètres de neige, avec mon appareil photo à la main. Pas de dégâts : une fois essuyé et réchauffé, il fonctionne encore.
Nous rentrons à Tlilissi. Il y a un marché à coté de la gare routière. Je voudrais acheter un demi kilogramme de mandarines, mais deux marchands refusent. Je finis par en acheter un kilogramme un peu plus loin.
Je compte me relaxer un peu au Mac Donald. Hélas, il y a beaucoup de monde. J’avale un Fish-mac et un café, puis rentre à pied à l’auberge. Je vais voir les bains thermaux qu’Alexandre Dumas à fréquenté lors de son voyage au Caucase. Je me contete de les regarder de l’extérieur.
A l’auberge, tous les pensionnaires sont changés dans le dortoir.

Hodiaŭ, mi aplikas mian programon por iri laŭ la vojo tra la Caucaso al la rusa landlimo, aŭ iom antaŭe.
Mi marĉandas taksion: kvindek kvin eŭroj , kaj ni foriras. Neĝas. Sur la rando de la vojo , homoj atendas kun bovinoj, ŝafoj , porkoj . Certe aĉetantoj venas kaj diskutas la prezon.
La videbleco estas malbona, la vojo estas glitanta. Ni pasas tra skiloko , kiel tiuj en Francio , sed pli malgranda. Mi vizitas citadelo ĉe la flanko de la vojo. Apud montpasejo je 2375m , la situacio tuj pli malboniĝas., Milita - tipo kamionoj , ses radoj , remorkas kamionegoj en malfaĉilajo.
Ni alvenas al la lasta vilaĝo antaŭ la limo. La ŝoforo havas haston por reveni. Mi manĝas kebabon en malgranda restoracio, kaj tuj ni estas sur la revena vojo .
Mallonge post la pasejo estas vidpunkto. La taksio hatas, sed estas malbone parkita . Mi malsupreniras kaj mi serĉas vidpunkto ne malproksima. Mi falas en kvindek centimetrojn da neĝo , kun mia fotilo en la mano. Neniu damaĝo: unufoje sekigita kaj varmigita , ĝi funkcias denove.
Ni revenas al Tlilissi . Tie estas merkato apud la busostacidomo . Mi ŝatus aĉeti unu duonan kilogramon da mandarinoj, sed du komercistoj rifuzas. Mi fine aĉetas unu kilogramo iom pli for.
Mi intencas ripozi iomete en la « Mac Donald » . Bedaŭrinde , estas multaj homoj . Mi manĝas « fiŝon – mac » kun kafon , poste mi revenas al la gastejo . Mi foriras denove kaj rigardas la termikajn banojn kie Alexandre Dumas venis dum sia vojaĝo en Kaŭkazo . Mi nur rigardas ekstere.
Je la gastejo, ĉiuj loĝantoj estas ŝanĝitaj en la dormoĉambro .