Jeudi 22 décembre 2016
L’auberge Napoléon est apparemment habitée par des gens en séjour de longue durée, à en juger par leurs affaires étalées. Quand je je suis arrivé hier soir vers vingt et une heures, il y en avait qui dormaient. Et ce matin, à huit heures, il y en a encore pas mal qui dorment.
Tout se passe bien ; sauf que je n’ai rien pour le petit déjeuner. J’arrive à me faire une tasse de café, avec le café de l’auberge.
A dis heures, une employée de « visit to russia » m’apporte mon billet de train Ulan Oude- Oulan Bator (Mongolie). Ce billet, international ne pouvait pas être délivré par internet.
Je dis au revoir à l’auberge, et me dirige en métro vers la gare de Jaroslav (métro Komsomolskaia).
A la gare, j’achète une carte SIM russe Megafon pour 800 roubles (13 euros). Je devrais pouvoir téléphoner en Russie ou de Russie, pour moins cher qu’avec la carte SIM française.
Je repars pour l’Arbat : une rue piétonne touristique. J’en suis proche vers onze heures trente. Je demande le chemin à plusieurs personnes : les gens ne savent pas. Je n’en suis qu’à quelques centaines de mètres !
Et je prends mon repas chez « Mou Mou », la chaine de restaurants bon marché avec de la cuisine russe. (500 roubles : 8 euros)
L’après-midi se passe différemment. Je commence par aller à l’adresse de « Visa-house », qui me délivre depuis plusieurs années des invitations pour obtenir le visa. Là où l’année dernière il y avait quatre ou cinq employés, il n’y a plus qu’un bureau dans lequel il n’y a personne. C’est ce que je comprends des explications de l’employé de l’immeuble, à l’entrée. Il n’y a aucune plaque, aucune inscription, et il me dit qu’ils ne travaillent pas.
Je repars, traverse une allée illuminée. Des gens promènent leur chien, bien couvert ;, y compris les quatre pattes. Je me dirige vers le musée de l’histoire du Goulag. Je cherche l’adresse, et quand je la trouve, je constate qu’il n’y a plus de musée.
Je commence à être fatigué. Je fais un tour du coté de la place rouge, déguste un chocolat russe, très épais, au centre commercial Alexandrovsky, à coté du kremlin, puis rentre en métro à la gare de Jaroslav.
Le train que je vais prendre est le BAM : le ligne construite plus au nord que le traditionnel transsiberien. Pour moi c’est pareil, je descends avant la bifurcation des deux lignes.
Je fais des provisions pour la journée complète et le matin suivant , dans le train : soupes déshydratés, pates déshydratées, pommes, pain, fromage fondu, eau. (Le tout pour 800 roubles : 13 euros).
Je vais manger dans un petit restaurant. Un gars sympathique distribue des prospectus pour ce restaurant sur le trottoir ; Je mange un borsh, des saucisses et du pain, avec un demi litre de bière, pour 800 roubles (13 euros).
Ensuite, je me dirige vers la salle d’attente de la gare, après avoir passé un contrôle assez débonnaire.

Ĵaŭdon, la 22an de decembro, 2016
Ŝajnas ke en la Napoleono junulargastejo loĝas homoj por longa tempo, juĝante laŭ iliaj disvastiĝo da ajoj.
Kiam mi alvenis hieraŭ nokte ĉirkaŭ la naŭa horo, iuj dormis. Kaj ĉimatene je la oka, la ĉambro senbruas. Iuj dormas ankaŭ..
Ĉio iras bone; ekcepte ke mi havas nenion por matenmanĝo. Mi sukcesas fari por mi tason da kafo, dankal la kafo de la gastejo.
Je la deka horoj, oficistino de "viziti al rusio" eniras la gastejo kaj donas al mi mian trajn bileton Ulan- Oude- Ulan-batoro (Mongolio). Tia internacia bileto ne povas esti sendita per la reto.
Mi adiaŭas la gastejon kaj iras metroe al Jaroslav stacidomo (metroo Komsomolskaya).
Ĉe la stacidomo, mi aĉetas rusan Megafon SIMa karto per 800 rubloj (13 eŭroj). Mi povus voki en la tuta Rusio malmultekoste ol per la franca SIMkarto..
Mi iras al la Arbat strato: turisma strato nur por piedirantoj. Mi estas tie proksime al la duono post la dekunua. Mi demandas la vojon al pluraj personoj: pluraj ne scias. Mi estas nur kelkaj centoj da metroj for.!
Poste, mi manĝas en "Mou Mou" : malmultekosta rusa kuirado restoracio. Mi pagas .500 rubloj 8 eŭroj.
Posttagmeze iras malsame. Mi komencas per iri al la adreso de "Vizo-domo", kiu liveras al mi invitojn ekde pluraj jaroj por akiri la vizojn. Kie pasintjare estis kvar aŭ kvin dungitoj, estas nun nur oficejo sen iu. Dungito de la domego eksplikas min ke neniu laboras en tiu oficejo.
Mi promenas laŭ lumigita strato. Personoj promenigas ilia hundo, bone kovrita, Inkluzivanta la kvar kruroj. Mi direktas min al la Muzeo de la Historio de la Gulago. Mi serĉas la adreson, kaj kiam mi trovas ĝin, mi vidas ke ne plu estas muzeo.
Mi laciĝas. Mi promenas ĉirkaŭ la flanko de la Ruĝa Placo, manĝas rusan ĉokoladon , tre dika, en la Alexandrovsky butikumada centro, apud la Kremlo.
Poste mi revenas al la metroa stacio Jaroslav.
La trajno ke mi prenos estas la BAM (Baikal Amour): la linio konstruita pli norde ol la unuan transsiberian vojon. Por mi estas sen malsimileco ĉar , mi eliros antaŭ la forko de la du linioj.
Mi aĉeta manĝaĴon por la tuta tago kaj la sekvan matenon, en la trajno: senakvigitaj supoj kaj pastaĵoj , pomoj, pano, fromaĝo, akvo. (Ĉiu por 800 rubloj 13 eŭroj).
Mi manĝas en malgranda restoracio. Amika ulo disdonas flugfolioj por tiu restoracio sur la trotuaro; Mi manĝas borsh supon, kolbasojn, panon, kun duona litron da biero por 800 rubloj (13 eŭroj).
Poste mi eniras la atend salono de la stacio, post kontroleton.