Samedi 2 décembre 2017
A six heures du matin, je suis prêt. Un tuk-tuk vient me chercher et m’amène à la gare routière.
En chemin, j’aperçois des moines participant à la cérémonie des offrandes, et des gens assis sur les trottoirs qui les attendent pour leur distribuer du riz.
A la gare routière, je fais la connaissance de quatre thaïlandais qui partent faire du vélo au Vietnam., au nord de Dien Bien Phu.
Le bus démarre. La route est très sinueuse, mon voisin de bus a le mal des transport et vomit. Nous faisons un nettoyage, et le responsable du bus va cueillir de branchages et des feuilles qu’il met sur le sol. L’odeur a disparu.
Le passage de la frontière, vers seize heures se passe bien, sans fouille des bagages. Il faut juste payer l’équivalent de un euro, pour sortir du Laos.
Du coté vietnamien, pas de distributeur DAB . A l’arrivée à Dien Bien Phu, je trouve très facilement l’hôtel, à coté de la gare routière. Le réceptionniste m’indique où se trouve un distributeur d’argent. J’y vais. Au retour, je paye la chambre : dix-huit euros pour deux nuits. Le confort est digne d’un trois étoiles : deux grands lits, une salle de bain, la climatisation.
Je vais manger dans un petit restaurant, en face de l’hôtel : du riz, des crevettes, des algues, et des nems pour deux euros.
J’achète une bouteille d’eau dans la rue. La vendeuse n’est pas souriante.

Sabato 2an de decembro 2017 Je la sesa horo matene mi estas preta. Tuk-tuk venas kaj veturas min al la busa stacio.
En la vojo, mi vidas monaĥojn partoprenantaj en la ceremonio de oferoj, kaj homoj sidantaj sur la trotuaroj atendante ilin por distribui rizon.
En la busa stacio mi renkontas kvar tajajn homojn, kiuj iras bicikli en Vjetnamio, norde de Dien Bien Phu.
La buso foriras. La vojo estas tre svinga, mia buŝa najbaro malsanetas pri transporto kaj vomitas. Ni purigas, kaj la busa administranto plukas branĉojn kaj foliojn, kiujn li metas sur la planko. La odoro foriris.
La trapaso de la limo, ĉirkaŭ la sesa horo, alvenas bone, sen priserĉado de la pakaĵon. Vi nur devas pagi la ekvivalenton de unu eŭro por eliri el Laoso.
Sur la vjetnama flanko, neniu ATM-distribuisto. Al la alveno al Dien Bien Phu, mi trovas tre facile la hotelon, apud la busa stacio. La ricevisto diras al mi, kie estas ATM.. Mi iras tie. Reveninte, mi pagas la ĉambron: dek ok eŭrojn por du noktoj. La komforto estas digna de tri steloj: du grandaj litoj, banĉambro, aero kondiĉita.
Mi manĝas en malgranda restoracio fronte de la hotelo: rizo, salikokoj, algoj kaj « nems »por du eŭroj.
Mi aĉetas botelon de akvo en la strato : la vendistino ne ridetas.