Je me prépare au départ en bus eurolines direction Rotterdam. Il me faut me lever vers cinq heures du matin. J’arrive à Gallieni avec une bonne heure d’avance. Après une attente dans une salle glaciale, nous embarquons. Le bus est presque vide. Le trajet dure six heures et demi. Le bus nous permet de voir les centres villes de Bruxelles et d’Anvers.
Nous arrivons vers seize heures. Je commence par trouver l’office du tourisme où j’achète une carte de transport et de réductions diverses pour trois jours, puis direction l’auberge de jeunesse STAYOKAY. J’y arrive vers 17 heures. Et partage un dortoir avec cinq autres hommes, dont l’un est déjà en train de dormir ; Pendant tout le séjour, je n’aurai aucune communication avec mes voisins de chambrée.
Je parts manger à une adresse du routard : Dudok. J’y mange très bien, mais au moment de rédiger ce texte, je ne me souviens plus du tout de ce que j’ai mangé sauf un très bon gâteau..
Une première remarque sur Rotterdam : beaucoup de vélo, qui roulent un peu partout. Il faut faire attention de ne pas marcher sur les pistes cyclables .
Mi preparas min al la foriro per "eurolines" buso, al Roterdamo. Mi devas ellitiĝi cirkaŭ je la kvina matene. Me alvenas al Gallieni vojo stacio pli ol unu horo tro fruhe. Post atendeĉo en friega ĉambro, ni eniras buson. Buso preskaŭ malplenas. Vojiro daŭras ses horoj kaj duono. Buse, ni povas vidi urbaj centrojn de Brukcelo kej Antverpeno.
Ni alvenas apud dek ses horoj . Unue, mi trovas turist-oficejo kie mi aĉetas transport- karton. Ĉi tiu karto donas ankaŭ diversaj rabatoj dum tri tagoj. Poste mi iras al junularo gastejo « STAYOKAY ». Mi alvenas tie apud dek sep horoj. Mi loĝas en dormejo kun kvin aliaj homoj. Unu el ili jam dormas. Dum mia restado, mi neniam komunikos kun mia kundormantoj.
Mi foriras por manĝi al adreso el « Guide du routard » : Dudok. Mi bone manĝas , sed kiam mi redaktas ĉi tiu tekton, mi ne memoras kio mi manĝis, ekcepte bonan kukon.
Unua rimarko pri Rotterdamo : multaj bicicloj kiuj roulas prekaŭ ĉiel. Oni devas atenti ne paŝi sur biciclo vojoj
Je vais en métro jusqu’au siège de l’Association Universelle d’Espéranto. Je flane un peu autour malgré la pluie, et prend une photo de la façade du club OQ situé tout prés.
L’accueil est sympathique, avec thé, café et biscuits. La journée sera occupée par des discours (présentations de nouveaux livres édités, de l’activité de l’association et quelques films. Beaucoup de participants viennent de Belgique et des Pays-Bas.
Dans la soirée, je mange au restaurant NRC recommandé par le guide du routard. Je demande de la cuisine locale, je récupére une cuisse de canard confite. Les gâteaux sont copieux et tentants.
Coté climat : toujours de la pluie.
Mi iras per metro ĝis la oficejo de Universala Esperanto Asocio. Mi iomete gapvagas cirkaŭ ĝin, malgraŭ pluvo, kaj fotas fasado de la klubo OQ proksimume.
Akcepto estas simpatia, kun teo , kafo, kaj biskvitoj. Tago estos akupata pri prelegoj, (prezento de novaj eldonaj libroj , de aktiveco de la asocio, kaj kelkaj filmoj. Multaj partoprenantoj venas el Belgio aux Nederlando.
Vespere, mi manĝas en restoracio NRC rekomenditi en la guidlibro « Guide du routard ». Mi demandas locala kuireĉo : mi recevas unu graskonserviti femuraĵo de anaso (francia kuireĉo). Kukoj estas grandaj kaj tentaj.
Pri vetero : ankoraŭ pluvo.
La journée d’aujourd’hui doit être consacrée à la découverte de Rotterdam.
A l’auberge, le petit déjeuner n’est servi qu’à partir de huit heures : j’en suis quitte pour patienter.
Ensuite, j’attaque un circuit pour la découverte architecturale de la ville. Très vite le temps se gâte. Je fais quand même une bonne partie du circuit. J’ai réservé pour une découverte du port en bateau à onze heures trente. C’est l’occasion de se réchauffer devant un chocolat chaud et un bon gâteau. On voit surtout des entrepôts, des containers, des chantiers de réparation (cales sèches particulières : ce sont des espèces de baignoire à porte : on les immerge pour faire entrer le bateau, puis on les émerge avec le bateau à l’intérieur).
Ensuite, je pars visiter le musée Boijmans-Van Beuningen : j’y admire des tableaux de Rembrandt entre autres, et termine par un bol de soupe à la tomate, délicieux.
Il est quatorze heures : il reste une bonne partie de l’après-midi à occuper : j’opte pour une virée à Amsterdam.
A la gare, les distributeurs de billets n’acceptent pas la carte visa. Heureusement, il y a des guichets, où l’on parle anglais. Vingt-sept euros pour un aller et retour dans la même journée. Prendre le train ne présente pas de difficulté particulière : apparemment, il n’est pas nécessaire de composter.
Me voici à la découverte d’Amsterdam, et plus particulièrement du quartier rouge. Je le trouve grâce au plan du guide du routard : des canaux, des rues de plus en plus étroites, jusque vers un mètre de largeur. Des lampes rouges au-dessus de vitrines, et dans les vitrines, des femmes, avec un lit. La surprise, c’est qu’elles sont très belles , bien plus appétissantes que les hommes qui arpentent les ruelles.
Retour vers Rotterdam. J’y arrive vers dix-sept heures, et j’opte pour un repas dans un restaurant près de l’hôtel. Je prends le plat du jour à l’aveugles : j’obtiens deux tranches de rôti de porc et une purée de légumes (pommes de terre, pois cassés ?). Je termine par un gâteau, si tentant.
Hodiaŭ, mi planas esplori Rotterdamon.
En la junular-gastejo, matenmanĝo estas servita nur ekde la oka. Mi devas iomete atendi.
Poste, mi eksekvas rondvojaĝon pri la arkitekturo de la urbo. Frue, vetero malboniĝas. Tamen, mi sekvas la plej grandan parton de la rondvojaĝo. Mi rezervis por viziti havenon ŝipe. Sur boato, mi varmigas min per varma ĉokolado kun bongusta kuko. Mi vidas vartenejojn, kontenerojn, repair-ŝipfajeroj. Ili estas kiel bankujoj kun pordo. Ili estas unue metita sur la haveno fundo. Ŝipo eniras, kaj poste la bankujo estas elakviĝita kaj malplenigita kaj oni povas labori pri ŝipo.
Poste, mi iras viziti la muzeo Boijmans-Van Beuningen . Mi admiras pentrajojn el Rembrandt interalie. Mi finisas la vizito per bongustega bovlo de tomato supo, en restoracio de la muzeo.
Estas la dek kvara horoj : restas preskaŭ la tuta post tagmaĝo. Kio faras ? Mi decidas iris al Amsterdam.
Al la stacidomo, disdona auxtomatoj de biletoj ne akceptas la visa karton. Felice, estas giĉetojn kie oni parolas la angla. Du dek sep euroj pri ira kaj reira bileto en la sama tago. Preni trajnon estas sen malfacileco. Sajnas ke oni ne devas kontrolstampi bileton antaux eniri en vagono (malsimileco ol francio).
Nun, mi estas malkovanta Amsterdamo, speciale la ruĝa kvartalo. Mi trovas ĝin dankal la gvidlibro : kanaloj, stratoj pli kaj pli mallaĝaj, ĝis mur unu metro larĝaj. Rugaj lampoj super montrofenestroj, kaj malantaŭe fenestroj, virinoj kun lito. La surprizo estas ke ili estas belegaj, multe pli allogaj ol viroj kiu vagadas tra stratoj.
Revenvojago Roterdamon : mi alvenas tie je la dek sep horo. Mi elektas por vespermangxi en restoracio proksimume de la hotelo. Mi, demandas la tage plado sen scii : mi obtenas du tranĉoj da rostaĵo da porkaĵo, kun pureo da legomoj (terpomoj, splititaj pizoj ?). Mi finisas per unu kuko tre tenta.
Journée de retour vers la France : fin de la première étape.
Je prends encore quelques photos entre l’auberge et la gare, arrive à Euroline avec plus d’une heure d’attente.
Le retour se fait sans histoire, en compagnie de gens visiblement peu fortunés.
Tago pri revenvojaĝo al Francio
Mi ankaraŭ fotas inter gastejo kaj stacidomo. Mi alvenas al « Eurolines » stacio pli ol unu horo antaŭtempe.
Revenvojago fariĝis sen problemo ; kun sajne malriĉuloj.
